{One night stand} Thomas Sangster

~14~ Flashbacks, Cocktails en bierflesjes

~ A kiss on the cheek from her One Night Man ~

- Ed Sheeran, One Night

Thomas P.O.V.

20 oktober 2014

'Ik spreek je nog wel.' zegt Scarlett. Ze draait zich om en loopt haar appartement in. Ik glimlach en draai me weer om. Ik wil net een stap zetten als ik de voordeur achter me weer hoor open gaan.

'Thomas?' hoor ik haar vragen.

Ik draai me weer om met een glimlach op mijn gezicht. 'Wat is er?'

Ze bloost even. 'Ik vroeg me gewoon iets af. Laat anders maar. ' Ze wilt zich weer omdraaien.

'Wat is het?'

'Kan je je überhaupt nog iets herinneren van die ene avond? Je weet wel. Die avond.'

Ik staar even denkend voor me uit. 'Niet veel. Vrijwel niets, ik denk dat we beide iets teveel gedronken hadden.' Ik glimlach. Scarlett knikt en draait zich dan weer om. Haar voordeur gaat weer dicht. Ik draai me weer om en loop richting mijn auto.

19 september 2014

Ik zet mijn glas op het bijzettafeltje. Muziek knalt de ruimte door. Ik buig voorover om het meisje voor me te kunnen verstaan.

'Dit is geweldig! Wow! Deze cocktail! Ik heb lang geen cocktails meer gehad, wist je dat?' Ze giechelt en wordt knal rood. Ik krijg voel een slappe lach opborrelen.

'Sorry, maar je naam is me even helemaal ontgaan.' Grinnik ik. In mijn ooghoek zie Dylan en Britt samen dansen. Wat schattig. We zitten in een bar met de hele groep. The Maze Runner is net in première gegaan en natuurlijk vieren we dat.

'Uuh.' ze staart even denkend in de verte. 'K- nee. Ehm. Iets met een S.' ze friemelt met haar vingers. 'Geen K. Nee joh! Wat doe ik nou gek.' ze wappert met haar hand in de lucht. 'S-S-Sonya? Nee. Ehm. Sara? Nee ook niet. Sandy? Wacht, dat was dat ene wicht van Bob de Bouwer.'

Ik schiet in de lach. Het meisje kijkt denkend vooruit. Een frons vormt zich op haar voorhoofd. Ik pak mijn glas weer in mijn handen. 'Wist je dat het je 42 spieren kost om te fronzen. Heb ik net ergens gelezen.'

Het meisje knikt. 'Grappig. Nooit geweten.' Ze kijkt weer om zich heen. Een paar jongens zijn aan het vechten achter in de bar. Ik zie een paar vuisten heen en weer gaan en voor ik het weet ligt een van de twee op de grond, de ander boven op hem. Het meisje draait zich ook richting het schouwspel.

'Moet iemand daar niet iets tegen doen? Ik heb niet bepaald zin in politie en ambulances.' Ze grijnst kort en staat dan op.

'Waar ga je heen?' Ik zet mijn glas weer op de tafel.

'Gewoon even daar naar toe.' Ze wijst naar de twee jongens.

'Laat ze anders maar.' Ik pak haar arm vast.

Ze trekt zich weer los. 'Heel even maar.' Ze loopt weg, niet al te stabiel om eerlijk te zijn. Ik zie haar roepen naar de twee, die totaal geen aandacht aan het meisje besteden. Ze draait zich om en kijkt me aan. Ik zie haar met haar ogen rollen. Ik sta voorzichtig op. Ze pakt een bierflesje van een tafeltje af. Ze schud er even mee om te kijken of hij leeg is. Ze haalt haar schouders op, giet het laatste beetje naar achter en loopt terug naar het gevecht. Ik zie meteen al waar dit naar toe gaat.

'Dylan! Will! Ki Hong! Back up graag!' Dylan haalt zijn lippen van die van Britt af en kijkt naar me. Dan ziet hij het meisje. Net zoals Will en Ki Hong heeft hij door wat er op het punt staat te gebeuren en komt op ons afgesneld. Het meisje heft het flesje en slaat met volle kracht tegen het achterhoofd van een van de twee vechtende jongens aan.