{One night stand} Thomas Sangster

~22~ De Naam

Voordat dit hoofdstuk begint wil ik jullie even vragen of jullie de author note aan het einde willen lezen. Het gaat namelijk over een paar belangrijke dingen zoals wat er gaat gebeuren nadat dit verhaal af is.

7 Februari 2015

'Komt u binnen.' Een wat oudere vrouw neemt plaats aan een bureau en wijst dat we op de stoelen moeten gaan zitten. 'Mijn naam is Cornelia, maar noem me gewoon Cor of Corrie.'
Ik glimlach verlegen en ga zitten aan het bureau, naast Thomas. 'Wij zijn Scarlett en Thomas.'
De vrouw start haar laptop op. 'Ik zie hier dat je in Albuquerque al een paar scans gehad hebt bij Mevrouw Whitemore. Klopt dat?'
Ik sla mijn benen over elkaar en knik. 'Inderdaad.'
De vrouw knikt langzaam en scrolt met haar muis naar beneden. 'Jullie hebben een afspraak gemaakt om te weten van welk geslacht het kind is. Dat lees ik hier dan tenminste. Hoe lang ben je nu al zwanger?'
Ik val stil voor een paar seconden. 'Gister 20 weken.'
Ze glimlacht kort en kijkt ons voor een seconde aan. 'Gefeliciteerd. Je doet het dan al best prima om het te verbergen hoor. Toen ik zwanger was van mijn eerste kind had ik al na 15 weken een halve watermeloen in mijn buik.' Ze grinnikt kort. Een paar lach rimpels komen op haar gezicht tevoorschijn.
Thomas trilt met zijn been en pakt voorzichtig mijn hand vast. Ik kijk naar hem en zie hem zenuwachtig terugkijken.
'Je hoeft echt niet bang te zijn hoor. Ik zit al een jaar of 40 in dit vak, ik weet wel wat ik doe hoor.' De vrouw staat op en grinnikt zachtjes. Ik sta ook op en ga zitten op een ligstoel, net zoals bij Louise. Thomas gaat naast me staan en ik pak zijn hand vast. Hij drukt de achterkant van zijn vingertoppen tegen zijn lippen aan en tikt met zijn voet op de grond. Ik glimlach zachtjes en richt dan mijn aandacht op Cor.
Ze pakt de spuitfles weer en tilt mijn trui omhoog. Mijn groeiende buik komt tevoorschijn en ze glimlacht zacht. 'Het blijft me elke keer weer ontroeren om dit te zien.'
Ze doet het gewoonlijke en drukt dan het echoapparaat tegen mijn buik. Ze beweegt heen en weer en kijkt bedenkelijk naar de monitor. Dan breekt er een grote glimlach door op haar lippen. 'Prachtig.'
Thomas laat zijn arm vallen en knijpt harder in mijn hand. 'Weet u wat het is?'
Cornelia kijkt onze kant op. Ze knikt langzaam. 'Kijk maar voor jezelf.'
Thomas en ik kijken elkaar lang aan. Dan knik ik voorzichtig en richten we onze blikken op de monitor. Ten eerste zie ik een paar beentjes en armen. Ik kan een neusje en een paar lippen zien. Dan zie ik het.
Thomas' grip verslapt op mijn hand. 'Het is een...'
Cornelia begint te lachen. 'Een jongetje. Inderdaad.'

We staan samen buiten de kliniek. Thomas staat enthousiast te springen en ik pak mijn telefoon tevoorschijn.
'Wat ga je doen?' Thomas pakt mijn hand vast en gaat voor me staan.
Ik ontgrendel hem en haal mijn contactenlijst erbij. 'We hadden Louise toch beloofd om te bellen?' Ik grijns kort en kijkt op.
'Zet hem op luidspreker.'
Ik druk op het groene telefoontje en we horen hoe de telefoon overgaat. Dan wordt er opgenomen.
'Met Louise.' Hoor ik aan de andere kant van de lijn.
'Louise!' roept Thomas vrolijk uit.
Louise begint te lachen. 'Thomas en Scarlett. Het had ook niet anders gekund.'
Ik begin te lachen. 'Het is een jongetje!'
Louise joelt even kort en schiet dan hard in de lach. 'Ik wist het gewoon!'
Thomas grijpt mijn telefoon gierig. 'Dat was het. Doei Louise!' Hij hangt op en begint te schaterlachen.
Ik schud mijn hoofd langzaam en kijk hem met een klein grijnsje aan. 'Niet zo onbeleefd.'
Thomas stopt met lachen en kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'En wat dan?'
Ik zet een stapje dichterbij en leg mijn hand op mijn borst. 'Anders doe ik nog iets hoor.' Ik leun zachtjes naar voren. Ken je dat moment vlak voordat je je eerste zoen hebt? Ik noem het graag de drumroffel. Het moment dat er nog maar een minuscuul klein beetje lucht tussen jouw lippen en die van degene voor je zit. Dat moment. Dat is wat er nu gebeurd. Ik veeg met mijn hand langzaam over zijn borst en voel onder mijn vingertoppen zijn versnellende hartslag. Hij kijkt van mijn lippen naar mijn ogen en wilt zijn hand in mijn nek leggen. Dan draai ik me grijzend weer weg en zet ik een stap naar achter. 'Dat krijg je als je onbeleefd bent.'
Thomas rolt met zijn ogen en glimlacht heel kort. 'Dat is niet lief.'
'Get in the car.' Ik grijns en loop naar de auto, die een meter of 10 van ons af staat. Ik ga meteen zitten op de passagiersstoel.
Thomas gaat naast me zitten en slaat de deur dicht. Dan bevriest hij. Hij staart met een stalen blik vooruit en beweegt niet meer.
Ik schiet in de lach en begin met mijn hand voor zijn ogen te zwaaien. 'Hallo? Tom? Ga je het zo spelen?'
Geen reactie, natuurlijk.
Ik maak mijn gordel weer los en zwaai mijn linker been naar rechts, over zijn benen. Ik laat mezelf op zijn schoot glijden en leun naar voren, mijn armen op de bovenkant van de stoel. Ik draai mijn hoofd naar links en glimlach. Thomas ontdooit meteen en kijkt me aan met een pruillipje. Subtiel legt hij zijn handen op mijn onderrug. Ik leun verder naar voren en druk mijn lippen op de zijne, zonder dit keer de drumroffel te verlengen. Ik druk mezelf tegen zijn borst aan en hij trekt me dichter tegen zichzelf aan. Zijn handen beginnen steeds wilder over mijn rug te bewegen en hij laat ze dan rustig op mijn kont rusten. Ik glimlach kort, zonder het contact te verbreken en begin met zijn haar te spelen. Dan schrikken we ineens op van een harde autotoeter naast ons. Ik kijk meteen richting het geluid en zie een auto rustig voorbij tuffen. De man achter het stuur steekt zijn duim op en grijns breed. Ik schiet in de lach en Thomas kijkt verlegen weg. Als de auto het zicht uit is kijk ik weer naar Thomas. 'Vrede?'
'Oké dan.' zegt hij met een grijnsje.

Ik sla de dekens steviger om me heen en kruip tegen Thomas aan. Hij staart naar het plafond terwijl zijn ontblote borst snel heen en weer gaat. Ik glimlach voorzichtig en druk mijn neus tegen hem aan.
'Een jongen.' fluistert Thomas met ongeloof.
Ik druk een zacht een kus op zijn zij en knik.
Thomas kijkt me aan, wat ervoor zorgt dat hij een onderkin krijgt. 'Hoe gaan we hem noemen?'
Ik ga wat verder weg van hem liggen. Ik kijk bedenkelijk naar zijn kledingkast. Voor een paar minuten blijft het stil. Ik duw mezelf een beetje overeind en kijk hem aan. 'Wat dacht je van Isaac?'
Thomas wendt zijn blik naar me. 'Isaac?'
Ik knik. 'Isaac. Het is een mooie naam en het heeft nog een betekenis.'
Thomas glimlacht kort. 'Inderdaad een mooie naam. De betekenis is voor mij alleen een beetje vaag.'
Ik ga weer liggen en staar naar het plafond. 'Van Isaac Newton. Doordat je de rol van Newt speelt, afgeleid van Newton, heb ik je leren kennen.'
Thomas glimlacht breed en slaat zijn arm om me heen. 'Daar had ik niet eens aan gedacht.'
'Dus Isaac?'
'Isaac. Perfect.'

'Thomas?' Ik gooi mijn shirt snel over mijn hoofd heen en draai mijn hoofd naar de open badkamer.
Thomas komt net naar buiten gelopen. 'Wat is er?'
Ik richt mijn aandacht weer op mijn spiegelbeeld. 'Wanneer gaan we eigenlijk het nieuws tegen je ouders en de cast vertellen?'
Thomas komt achter me staan en slaat zijn armen om mijn taille heen. 'Ik kan mijn ouders bellen wanneer we langs kunnen komen. Ze willen je al te graag ontmoeten. De cast is een ander verhaal. Ik kan kijken wanneer sommige naar London komen of wij gaan naar Amerika.'
Ik kijk hem raar aan. 'Het is een beetje lullig om ze te laten overvliegen naar London voor bijna niets.'
Thomas grinnikt kort. 'Oké dan. Ik vraag wel wanneer we met zijn alleen kunnen afspreken.'

Hoi hoi!

Sorry voor het wat kortere hoofdstuk. School is weer begonnen en ik had geen tijd om nog een extra scene erbij te bedenken. Wat vinden jullie van de naam Isaac? Laat het weten. Over het nieuwe verhaal wat eraan komt: Ik heb besloten om elk hoofdstuk iets kleins te vertellen. Het verhaal gaat 'These Are The Lies' heten en het gaat over de Nederlandse Jennifer Marin, 17 jaar. Dat is eigenlijk alles wat ik tot nu toe ga vertellen. Ook heb ik een paar leuke dingen in gedachte voor als dit verhaal is afgerond. Onder andere een Q&A en one shots. Dus laat in de reacties een paar vragen achter (Je hebt nog een paar weken dus je kan ook wachten tot de epiloog om je vragen achter te laten). Bij de one shots is het de bedoeling dat jullie een paar scenes achterlaten die jullie nog graag uit dit verhaal hadden willen zien (Zoals hoe Scarlett in London is aangekomen). Die ga ik dan als ik dit verhaal heb afgerond schrijven en updaten. Ik heb nu wel lang genoeg gepraat dus ik zie jullie volgende week/keer/tosti!

Groetjes van mij :D