{One night stand} Thomas Sangster

~23~ Time to tell

10 Februari 2015


'Zie ik er echt fatsoenlijk uit? Niet als een zwerver?' Ik kijk twijfelend naar Thomas.
Hij schud zijn hoofd. 'Je ziet er geweldig uit.'
Ik trek een wenkbrauw op en kijk naar mezelf. Ik draag een wijde, losse jurk en een paar hakken. We staan bij de voordeur van Thomas' ouders. Ik leg een hand op mijn buik en zucht diep. 'Oké dan.'
Thomas glimlacht, drukt nog kort een kus op mijn wang en drukt dan op de deurbel. Vrijwel meteen wordt er open gedaan. Een vrouw met blond haar glimlacht breed als ze ons ziet. 'Thomas!' Ze stapt naar voren en geeft hem een knuffel. Daarna richt ze haar blik op mij. 'En jij moet Scarlett zijn. Wat leuk je eindelijk te ontmoeten. Noem mij maar Tasha.' Ze glimlacht weer en stapt opzij, zodat we naar binnen kunnen lopen. Ik loop achter Thomas het huis in. Tasha pakt onze jassen aan en gebaard dan dat we naar de woonkamer mogen lopen. Een oudere man, waarschijnlijk Thomas' vader staat op van de bank. Hij bekijkt me voor een kort moment met twijfel in zijn ogen, maar dan breekt er ook op zijn lippen een glimlach door. 'Ik ben Mark. Leuk om je te ontmoeten, Scarlett.' Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem. Dan richt hij zijn aandacht op Thomas, knikt met een glimlachje op zijn gezicht en gaat dan weer zitten. Thomas glimlacht verlegen en kijkt dan verward om zich heen. 'Waar is Ava?'
Zijn moeder komt de keuken uitgelopen met een schaal koekjes. 'Ze komt wat later. Als het goed is voor het eten. Ga lekker zitten. Ik kan niet wachten om meer over je te leren kennen, Scarlett.' Ze glimlacht en zet de schaal neer op de salontafel.
Ik loop voorzichtig richting de bank en ga zo normaal mogelijk zitten. Eigenlijk gewoon gaan zitten zonder als een walvis neer te ploffen. Thomas kijkt me zo subtiel mogelijk bezorgd aan. Ik knik kort als teken dat het goed met me gaat. Thomas kijkt weer weg en glimlacht naar Tasha, die ondertussen naast Mark is gaan zitten. Thomas gaat op een stoel zitten, tegenover me.
'Thomas heeft ons al zo veel over je verteld, maar ik hoor het liever allemaal van jou.' zegt Tasha. 'Wat voor werk doe je?'

Ik schiet in de lach en klop op Thomas' been. 'Ik wist niet dat je ze zo veel verteld had!' sla ik uit.
Ava, die zojuist is aangekomen, glimlacht. 'Hij kan eerlijk gezegd niet over je ophouden.'
Thomas slaat zijn blik beschaamd naar beneden en prikt met zijn vork in zijn eten.
'Maar ja. Ik schrijf inderdaad mijn eigen verhalen. Ik heb een maandje terug mijn grootste verhaal afgerond.' Ik richt mijn aandacht weer op Tasha. 'Ik ben ooit nog van plan om hem te laten verfilmen, maar daar is hij zeker weten niet goed genoeg voor.'
Mark schud zijn hoofd. 'Dat betwijfel ik hoor. Hij is vast beter dan wat je zegt.'
Ik glimlach verlegen. Tasha neemt een slok water en zet haar glas weer neer. 'Hoe hebben jullie eigenlijk elkaar ontmoet? Daar hebben jullie nog niets over verteld.' Ze trekt een wenkbrauw op en laat haar blik van mijn naar Thomas gaan.
'Ik moest hem interviewen voor mijn werk.' zeg ik kortaf, terwijl ik snel een hap eten in mijn mond stop. Het valt even stil en ik voel de blikken van Mark, Tasha en Ava in me branden. Ik slik door en kijk dan vragend naar Thomas. We hadden dit al besproken en beide toegestemd. Hij knikt en staat dan op. 'Nu we het daar toch over hebben: Ik heb een mededeling. Of moet ik zeggen dat "wij" een mededeling hebben.' Hij wijst even naar mij. 'En als ik het over wij hebben heb ik het over niet alleen Scarlett en ik.' Hij begint te glimlachen en ik pak zijn hand vast. Hij kijkt weer naar zijn ouders en zus en zucht diep. 'Ik heb het ook over de baby die momenteel in Scarlett groeit.' De glimlach groeit op zijn gezicht, ondanks dat zijn ogen een beetje twijfelend naar zijn ouders kijken. Het wordt even stil. Dan laat Tasha haar mes en vork op tafel vallen en staat ze op. 'Je maakt toch geen grapje?'
Ava staat op en storm op Thomas af. Ze slaat haar armen om hem heen en begint te lachen. 'Gefeliciteerd!' roept ze uit. 'Ik wordt een tante...' fluistert ze door haar lachen heen.
Tasha loopt nu ook naar ons toe en geeft me een knuffel. 'Nu je het zegt merk ik het meteen.' Ze giechelt en kijkt naar Mark. 'Lieverd, we worden grootouders.' Een gigantische glimlach rolt over haar lippen.
Mark daarentegen is doodstil. Hij kijkt met ongeloof naar ons toe. Het wordt stil in de kamer. Thomas kijkt bang naar me toe. Ik kuch even en glimlach kort. 'Mark?'
'Een kind...' fluistert hij zachtjes. Het valt weer stil. 'Ik wordt een opa...' Er verschijnen een paar tranen in zijn ooghoeken. Hij staat langzaam op en loopt op een traag tempo naar ons toe. Hij trekt Thomas in een stevige knuffel. 'Ik wist meteen al dat zij een blijvertje was.' Hij lacht zachtjes en laat Thomas los. Hij pakt Tasha's hand vast. 'We krijgen een kleinkind....'


21 Februari 2015

Thomas drukt op de deurbel terwijl hij zenuwachtig op zijn benen heen en weer hupst. Ik leun tegen een muur en kijkt met een vermakelijke glimlacht naar hem. We zijn in Amerika, bij Dylan thuis. De voordeur vliegt open en Ki Hong komt tevoorschijn. 'Thomas!' Hij glimlacht breed en geeft hem een knuffel. 'Scarlett! Goed je weer te zien!' Hij bestudeerd me goed en trekt een wenkbrauw op. 'Je ziet er geweldig uit.' zegt hij. Ik haal opgelucht adem en kijk naar Thomas. Voor een kort moment dacht ik dat hij het al doorhad. Thomas en ik lopen beide het huis in, achter Ki Hong na. De woonkamer is al prop vol, iedereen is er. Kaya, Jacob, Dexter, Nathalie, Kat, Rosa, Ki Hong, Alex en natuurlijk Dylan. Kaya staat vrolijk op en komt meteen op me af om een knuffel te geven. Ik trek mijn buik zo ver mogelijk in, ik wil de verassing nog niet verpesten, en sla mijn armen kort om haar heen. Ik loop samen met Kaya terug naar haar plek op de bank, naast Rosa. Ik ga aan de andere kant van haar zitten en kijk de groep rond. Kat gaat verder met haar verhaal over een nieuwe serie, waar ze sinds kort in speelt. Ik luister aandachtig en werp mijn blik af en toe richting Thomas. Hij kletst vrolijk met Dylan en Ki Hong, zonder zijn aandacht op mij te richten. Ik zucht onopvallend en kijk weer naar Kat.

Ik loop de keuken weer uit en de woonkamer in. Ik laat mijn blik vallen op Thomas, die samen met Dylan Mario Kart speelt. Thomas draait zich naar me om en glimlacht vragend. Ik knik langzaam en loop naar hem toe. Thomas zet het spel op pauze, wat een klagend geluid van Dylan oplevert. Thomas gaat staan en iedereen richt zijn blik op hem. Ik ga naast hem staan en hij pakt mijn hand vast. 'Zoals jullie wel weten hebben we jullie allemaal bij elkaar gebracht om iets belangrijks te vertellen.' zegt hij, een beetje ongemakkelijk. Hij kijkt een beetje zenuwachtig om zich heen en ik krijg de neiging om te grinniken. Ik knijp zacht in zijn hand als teken dat hij door moet gaan. Hij zucht even en kijkt dan weer de groep in. 'De laatste tijd..' Hij kucht even en valt weer stil. Ik glimlach en schud mijn hoofd kort. Ik leg mijn andere hand op zijn bovenarm en zucht even. Thomas kijkt me wanhopig aan en ik glimlach weer. 'Ik ben zwanger.' zeg ik, terwijl ik de groep weer aan kijk. Thomas zucht opgelucht en kijkt me dankbaar aan. De groep blijft stil. Monden vallen open en ogen staren ons verbaasd aan, op die van Dylan en Kaya na. 'Ik wist het!' Kaya staat lachend op en rent op me af. Ze slaat haar armen om me heen en begint me te knuffelen. Het ijs blijkt te breken en iedereen begint geluid te maken. Ook Ki Hong en Rosa komen op ons af, om ons te feliciteren. Binnen een paar seconden staat iedereen om ons heen en vliegen de vragen om mijn oren. Thomas pakt mijn hand weer vast, nadat hij hem voor even had losgelaten en draait me naar hem toe. Hij drukt een korte zoen op mijn lippen en begint te glimlachen. De groep maakt vertederde geluiden en Thomas begint te lachen. 'Ga allemaal gewoon even zitten. We kunnen geen 20 vragen tegelijk beantwoorden.'
Meteen stuift iedereen terug naar zijn plaats, net als wij. Ik ga naast Thomas zitten deze keer, in de plaats van naast Kaya. Kaya steekt meteen als een klein kind haar vinger omhoog en begint ongeduldig heen en weer te wiebelen. Ik schiet in de lach en gebaar dat ze mag praten.
Ze laat haar hand zakken en glimlacht dankbaar. 'Op de hoeveel weken zit je?'
Ik leg mijn hand, zonder dat ik het eigenlijk doorheb, op mijn buik en glimlach weer. 'Ongeveer op de 22 weken.'
Ki Hong trekt een wenkbrauw op en kijkt ons vragend aan. 'Is dat niet in de week van de première van The Maze Runner?'
Ik begin meteen te blozen en sla mijn blik naar de grond. Thomas kucht ongemakkelijk en drukt zijn lippen op elkaar. 'Eigenlijk wel, ja.'
Dylan begint te giechelen en kijkt ons ondeugend aan. 'Inderdaad, ja.'
Ik sla hem op zijn been en kijk hem streng aan. Het wordt weer stil in de groep. 'Is er iets wat wij moeten weten?' vraagt Dexter.
Ik rol met mijn ogen en haal mijn schouders op. 'Het was eigenlijk op de dag van de première zelf.'
Ki Hong kijkt ons nog verwarder aan. 'Maar Thomas, jij was toch met een ander meisje?' Dan blijkt het besef hem te raken en vormt hij zijn mond in de vorm van een rondje. Het wordt weer een paar seconden stil. Dan komt een kleine glimlach op Ki Hong's lippen tevoorschijn en voor ik het weet schiet hij in de lach. 'Dus jij was degene die een of andere jongen met een bierflesje sloeg.'
Ik knik terwijl ik, een beetje trots, begin te lachen. 'Blijkbaar wel, ja.'
Sommige uit de groep, waaronder Kat en Rosa, kijken ons vragend aan. Zij hebben natuurlijk geen enkel idee wat er op die avond gebeurd was, aangezien ze nog niet deel uitmaakten van de film. Kaya trekt een wenkbrauw op en kijkt naar Dylan. 'Ben ik de enige die het feit dat Dylan zo rustig blijft verdacht vind?'
Dylan begint te grijnzen en kijkt naar Kaya. 'Oh geloof me. Ik was ook net als jullie toen ik het hoorde.'
Jacob kijkt hem met een geërgerd hoofd aan. 'En hoe weet hij dit dan weer?'
Thomas haalt zijn schouders op. 'Hij hoorde heel misschien per ongeluk een conversatie tussen ons.'
'Wat maakt het ook uit.' zegt Ki Hong. Hij pakt zijn flesje bier en heft hem in de lucht. 'Op Thomas en Scarlett.'
'En Isaac.' zeg ik. De groep valt weer stil en kijkt ons vertederd aan.
Ki Hong glimlacht. 'Op Thomas, Scarlett en Isaac.'

Het spijt me echt zo ontzettend erg voor deze belachelijk lange pauze! Ik weet niet wat er mis met me was, maar ik heb blijkbaar last gehad van een gigantisch writersblock. En dat terwijl ik bijna klaar ben met dit verhaal! Hopelijk vinden jullie dit niet heel erg. Ik zal proberen dit verhaal gewoon op normaal schema af te ronden en niet nog een keer jullie bijna een maand laten wachten. Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk, ondanks dat het een beetje saai was in mijn ogen. Hierna komen nog 2 normale hoofdstukken en 1 hele kleine, als een soort van voor-epiloog. Ik hoop jullie volgende week weer te zien, en anders zo snel mogelijk!

Groetjes van mij :D