{One night stand} Thomas Sangster

~16~ Overdressed

Thomas en ik nemen afscheid van Kaya en lopen naar het einde van de hotelgang. Ik trek mijn koffers achter me aan richting onze kamer. Elke 2 meter moet ik weer terug rennen om de anderen op te halen. Misschien had ik niet zoveel spullen moeten meenemen. We zijn zojuist aangekomen in het hotel, na een hele lange tijd op het vliegveld. Natuurlijk raakte Dylans bagage weer eens kwijt en natuurlijk ging hij daarna op de bagageband liggen, toen iedereen weg was. Ik zie hem nog een rondje maken. Ik grinnik bij de gedachte aan dat beeld. Thomas is ondertussen aan aangekomen in onze kamer. Logisch, aangezien hij geen 6 koffers mee heeft. Hij doet de sleutel in het slot en gooit de deur open. Hij loopt de kamer binnen en zet de koffers in de hal. Ik zucht en sleur mijn koffers weer 2 meter verder. Ik moet nog 10 meter, dat gaat lang duren. Thomas komt meteen weer naar buiten en pakt 2 koffers. Hij rolt ze weg naar de kamer. Hij loopt de hal uit van de kamer en verdwijnt uit mijn zicht. Ik hoor vaag een 'Oei' uit de kamer komen.
Ik loop snel door, 4 koffers achter me aan. 'Wat is er?' Ik trek mijn schoenen uit in de hal.
'Dit wil je misschien even zien.' hoor ik vanuit het slaapgedeelte van de kamer.
Ik loop naar hem toe. Dan valt mijn blik op het bed. Er staat er maar 1, een tweepersoons bed.
'Wie heeft deze kamers geboekt?' vraag ik, terwijl ik naar Thomas kijk.
Hij haalt zijn schouders op. 'Zo erg is het toch niet. We moeten er maar mee leven.' Hij grinnikt even.
Ik knik. 'Je hebt gelijk. We maken er wel het beste van.'
Thomas haalt zijn koffer uit de hal. 'Ik ga alvast uitpakken. We moeten over een half uur beneden zijn in de eetzaal.'
Ik knik en pak ook mijn koffers uit de gang. 'Ik denk dat ik wel iets meer ruimte moet verbruiken dan jij.' Ik kijk lachend op.
Thomas lacht. 'Ik ben dan ook niet degene met de 7 koffers.'
Ik kuch even. '6.'
Thomas rolt met zijn ogen en glimlacht. Hij kijkt tilt zijn 2 koffers op het bed en ritst ze open. 'Ik weet niet eens waarom je zoveel spullen mee moet.'
Ik haal mijn schouders op. 'Ik ben niet degene die de hele tijd gefilmd wordt in een kostuum.'
'Hé! Je gaf laatst nog toe dat je dat "kostuum" best leuk vond staan!' Thomas kijkt me grinnikend aan.
Ik zucht met een glimlach op mijn gezicht. 'Okay dan. Jij wint.' Ik kijk even toe hoe Thomas zijn koffers begint uit te pakken.
'Moet jij ook niet beginnen?' vraagt Thomas, terwijl hij met zijn overhemd, die hij net uit de koffer pakt.
Ik schud mijn hoofd. 'Ik begin morgen wel. Als jullie gaan filmen.'
Thomas knikt even. Hij kijkt op de klok. 'Ik kleed me even snel om. Dylan had een goed restaurant gevonden. Hij zei dat het best chique was, maar ik heb geen idee wat hij als chique aanschouwt.'
'Wacht wat? Je beseft je wel dat ik maar 20 minuten heb. Ik zie er uit als een walrus!' Ik kijk gestrest naar de klok. Ik rits een van mijn koffers open. Nee, niet deze. Nog een. Ook niet. Ik open de derde koffer. Ik gris er snel een jurkje uit, die gelukkig bovenop zat en loopt vluchtig naar de badkamer.

Ik ga nog even snel met mijn vingers door mijn haar heen en doe dan de deur van het slot.
Thomas draait zich om en glimlacht als hij mij in zicht krijgt. 'Nu voel ik me under dressed.'
Ik haal mijn schouders op en rol mijn ogen. 'Nee joh.'
Ik loop naar het bed, waar mijn tas op ligt. Ik haal mijn arm door het hengsel en gooi hem zwierig over mijn schouder. Thomas pakt de sleutel van een kastje en loopt alvast naar de deur. Ik haal mijn hakken van de kast vandaan en trek ze huppend aan. Ik loop richting de deur. Thomas legt mijn jas over mijn schouders heen en slaat dan zijn arm om mijn heup.
Ik voel hoe mijn wangen roder worden. 'Waar hebben we eigenlijk afgesproken?'
Thomas kijkt de gang door. 'Gewoon in de lobby. We gaan met de party bus.'
Ik knik. Nooit gedacht dat ik ooit in een party bus ging zitten. Een paarse nog wel. Ik glimlach even. Thomas drukt op het knopje van de lift en een paar seconden later klinkt een piep. De liftdeuren schuiven open. Ik stap de lift in.
'Openhouden!' hoor ik plotseling.
Thomas steekt zijn hand tussen de deuren. Ze schuiven langzaam weer open. Kaya komt aangesneld, Ben vlak achter haar. Ben heb ik vanochtend pas echt ontmoet. Hij is Kaya's verloofde, maar ze hebben het nog niet echt tegen de media verteld. Ze stappen de lift in. Kaya kijkt even in de spiegel die er hangt en knijpt in haar haar. De deuren schuiven weer dicht en de lift beweegt langzaam naar beneden.
'Ik zei toch. Ik ben helemaal niet over dressed!' slaat Kaya uit en ze slaat Ben speels tegen zijn bovenarm.
Hij rolt even met zijn ogen. 'Ik weet toch ook niet waar we heen gaan?'
'Zo erg is het ook niet hoor. Het kon erger zijn.' zeg ik.
Kaya knikt. 'Hij wilde eerst in zijn joggingsbroek gaan, maar dat heb ik verboden.'
Ik grinnik. De liftdeuren glijden open en we stappen de lift uit. We lopen naar het midden van de lobby, waar al een grote groep zich verzameld heeft.
'Eindelijk! We kunnen gaan hoor.' zegt Ki Hong.
Dylan schud met zijn hoofd en duwt Ki Hong zachtjes. 'Niet zo onbeleefd. Kaya en Scarlett zien er tenminste wel fatsoenlijk uit, in vergelijking met iemand anders hier.'
Ki Hong staat op het punt iets te zeggen, maar Jacob slaat zijn hand voor zijn mond. 'Laten we gewoon gaan. Mijn maag is zichzelf aan het opeten.'
Ki Hong sluit zijn mond verontwaardigd. De groep valt stil. Niemand is in de lobby, op ons na. Bij de balie is een bordje geplaatst met: "Druk op de bel voor service". Waarschijnlijk eetpauzes. Ineens hoor ik een maag knorren.
Jacob knikt even met zijn hoofd. 'Ik zei het toch.'
Dylan begint te lopen naar de uitgang. 'Opschieten dan. Zo val je nog flauw.'