~26~ The End

969 51 31
                                    

25 September 2015

Thomas P.O.V.


Zenuwachtig wiebel ik op mijn voeten. Dylan komt lachend op me afgelopen. 'Relax, dude. Het komt helemaal goed.'
Kaya komt naast hem staan. 'Inderdaad. Scarlett gaat vast ja zeggen.'
Zuchtend schud ik mijn hoofd. 'Wat nou als ze dat niet doet?'
Dylan werpt een blik naar achter, naar de rest van de groep. 'Dat doet ze echt wel.' Hij richt zijn blik weer op me. 'Geloof me maar. Jullie zijn voor elkaar gemaakt.'
'Dylan heeft gelijk. Succes.' Kaya geeft me een korte knuffel en loopt dan weer terug naar de rest.
'We zien jullie wel in het restaurant. Als er iets is kan je altijd bellen.' Dylan glimlacht en loopt achter Kaya aan. Vandaag, een week na de première van The Scorch Trials, hebben we met zijn allen afgesproken om uit eten te gaan. Maar ik moet eerst iets anders doen. Ik zet een stapje naar voren, meer richting de straat. Ik sta op de stoep, een minuutje of 3 van het restaurant verwijderd. Met mijn hand ga ik de broekzak van mijn pak in. Onder mijn vingertoppen voel ik het suède doosje. De gedachte dat ik dat doosje er zo uit mag halen, op één knie mag gaan en hem voor haar open maak laat me glimlachen. Zenuwen gieren door mijn lichaam. Isaac is bij de oppas, dus om hem hoeven we ons geen zorgen te maken. Een taxi komt aangereden en mindert vaart aan de overkant van de straat. Hij stopt naast de stoep en Scarlett stapt uit. Ze draagt een zwarte jurk, die net boven haar knieën valt. Ik haal mijn hand weer uit mijn zak en zwaai kort. Breed glimlachend kijkt ze op. Ze betaald de taxichauffeur en wacht totdat hij is weggereden. Ze had nog iets te doen op werk, waar ze sinds een maand weer terug is. Daarom is ze iets later, maar dat maakt mij niet uit. Ik zet nog een stapje verder naar voren, richting haar. Met een lach op haar gezicht geplamuurd loopt ze de straat op. Ik wil ook de straat op stappen, als ik in mijn ooghoek een auto op volle snelheid aan zie komen. Voordat ik iets kan doen gebeurd het. Alles vertraagd om me heen en al het geluid verdwijnt. Het laatste wat ik zie voordat ik mijn ogen dichtknijp is hoe de auto nog maar een meter van haar verwijderd is. En met het geluid van slippende banden en een harde knal brokkelt mijn hele wereld af.


{One night stand} Thomas SangsterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu