{One night stand} Thomas Sangster

~2~ Secrets?

Er valt direct een stilte. Beschaamd kijk ik naar de grond, terwijl de tranen steeds sneller over mijn wangen stromen. Ik sla mijn handen voor mijn ogen, in een poging te tranen onmerkbaar te maken. Ik probeer wanhopig mezelf aantoonbaar te maken, totdat Thomas een stap mijn richting op zet. Met zijn duim veegt hij een traan weg, die net mijn oog was ontsnapt.
‘Waarom huil je, love?’ vraagt hij zachtjes, en ik haal mijn schouders op.
‘Ik wil gewoon niet je carrière verpesten met dit nieuws.’ Zeg ik, terwijl ik naar hem opkijk.
‘Scarlett, Scarlett, Scarlett toch…’ zegt hij lacherig, terwijl hij me een knuffel geeft. Ik duw mijn hoofd in zijn nek holte, alsof ik probeer weg te vluchten van de problemen. Hij laat zijn kin op mijn hoofd rusten, terwijl hij een zucht slaat. Ik duw hem van me af, en veeg mijn tranen weg met de mouw van mijn trui.
‘Ik snap als je er niks mee te maken wilt hebben. Je carrière is net begonnen, en dit kan alles voor je verpesten. De bladen zullen er vol van staan. Zie je het al voor je? Dus ik wil zeggen dat ik in staat ben om dit geheim te houden. Ik kan echt wel zelf dit groeiende wezen in mijn buik opvoeden, en ik denk dat jij ook geen behoefte hebt in dit. Dus als-‘
‘Scarlett! Hé, wordt eens rustig!’ zegt hij, terwijl hij zijn stem lichtjes verheft. Ik val meteen stil. Zijn lippen vormen een glimlach.
‘Waarom denk je dat ik dit geheim wil houden?’ zegt hij, terwijl hij begint te blozen. ‘Het is ons kind, en dat laat ik niet van me afpakken door mijn carrière.’
‘Meen je dit? Wat nou als we elkaar niet eens kunnen uitstaan?’ Zeg ik, terwijl hij langzaam een hand naar mijn buik brengt.
‘Het is de poging waard. En als we elkaar niet konden uitstaan, hadden we waarschijnlijk nooit deze fout gemaakt.’ Zegt hij, terwijl hij langzaam erger begint te blozen. ‘Maar laten we het wel geheim houden voor nog een paar maanden, totdat het niet langer kan.’  Ik knik, pak een pen (Dit ik in mijn notitie blokje had gestopt.) , en schrijf mijn nummer op zijn pols. Dan hoor ik ineens gejuich achter me. Ik draai me geschrokken om, en zie dat Dylan onze kant op huppelt.
‘Thomas krijgt eindelijk een vriendin!’ zegt hij, terwijl hij om ons heen springt. Ik zie dat Thomas lijkbleek wordt, en  ik voel zelf ook hoe ik rood als een tomaat wordt.
‘Dylan.’ Zeg ik zacht. Hij stopt met springen, en staat stil, terwijl hij ons beide aankijkt. ‘Hoelang stond je daar al?’
‘Lang genoeg.’ Zegt hij, ineens een stuk serieuzer.
‘Daar gaat ons geheim.’ Mompelt Thomas.
‘Ik kan echt wel wat dingen voor mezelf houden.’ Zegt Dylan, duidelijk gekwetst.
Ik draai me om, en haal een hand door mijn haar.
‘Oke dan. Maar beloof dat je niks zegt.’ Fluister ik, bijna onhoorbaar. Dylan knikt en geeft Thomas een knuffel.
‘Het werd tijd dat je een vriendin kreeg, je bent al veel te lang single.’ Zegt hij lacherig, en Thomas glimlacht kort. Dylan laat snel los, en draait zich om naar mij, en knuffelt me, terwijl hij me optilt. Ik sta als versteend (Ik ben nogal gesteld op persoonlijke ruimte.)  en ik zie dat Thomas met een lichtelijke boze blik naar Dylan kijkt, die me langzaam op de grond zet. Dat voel ik mijn mobiel in mijn zak trillen, en kijk snel op de klok.
‘Shit! Het interview!’ ik draai me om, en storm weg, Thomas en Dylan verbaast achterlatend.

A/N:
Sorry dat het zo lang duurde, en dat dit hoofdstuk best saai was, maar ik had het nogal druk met school. Ik hoop dat jullie het niet erg vonden ofzo ;)