"ကၽြန္ေတာ္အခန္းေျပာင္းခ်င္တယ္..."
တစ္ခ်ိန္မွာဝမ္ရိေပၚဒီစကားေျပာလာမည္ဆိုတာအေဆာင္မွူးကႀကိဳသိေနသည့္ပုံ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ Toxic နဲ႔အဆင္မေျပလို႔လား..."
ဝမ္ရိေပၚ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။
"ေရွာင္းက်န႔္မွာနာမည္ရွိတယ္ Toxic လို႔မေခၚနဲ႔" လို႔ျပန္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူေခၚသလို "ေရွာင္းက်န႔္" ဆိုၿပီးနာမည္အရင္းကိုတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္လိုက္ေခၚၾကမွာကိုလည္းမႀကိဳက္သည့္အခါ ႏွုတ္ဆိတ္ေနလိုက္သည္။
"Toxic က အနိုင္က်င့္လို႔လား..."
"မဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္းပဲ ေျပာင္းခ်င္တာ..."
သူအမွန္တိုင္းေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ေရွာင္းက်န႔္ကသူ႔ကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ဘာတစ္ခုမွမလုပ္။ေရွာင္းက်န႔္က သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္မလုပ္နိုင္တာကသူ။
ဒီတစ္လလုံးေရွာင္းက်န႔္နဲ႔မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိတိုင္းရင္ဘတ္ထဲလၽွပ္စီးေတြျဖတ္ေျပးသလိုျဖစ္ၿပီးတစ္ေနကုန္တျခားဟာေတြဘာကိုမွအာ႐ုံမရ။စာလုပ္ဖို႔ထိေတာင္အခက္အခဲျဖစ္လာသည့္အခါေက်ာင္းခ်ိန္ေတြၿပီးသြားရင္ အေဆာင္တန္းမျပန္ဘဲစာၾကည့္တိုက္မွာစာၾကည့္တိုက္ပိတ္တဲ့အထိအခ်ိန္သြားျဖဳန္းရျခင္းျဖစ္သည္။
အျမဲတမ္းအဝတ္စားအပိုတစ္စုံယူသြားၿပီးေက်ာင္းကအားကစား႐ုံမွာပဲေရခ်ိဳးခဲ့တာျဖစ္သည္။လုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္ခဲ့ေတာ့အခန္းထဲျပန္ေရာက္ရင္ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘဲကုတင္ေပၚတက္ၿပီးတန္းအိပ္လို႔ရတာျဖစ္သည္။တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္သူျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေရွာင္းက်န႔္ကအျပင္ကျပန္မေရာက္ေသးတဲ့ေန႔ေတြလည္းရွိၿပီး တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ေတာ့သူ႔ထက္အရင္ျပန္ေရာက္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည္။
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ဆုံတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုသိသိသာသာေရွာင္ရွားနိုင္ခဲ့သည့္အခါ အခုရက္ပိုင္းအတြင္းသူ႔စိတ္အေျခအေနနည္းနည္းျပန္တည္ၿငိမ္လာသည္။ဒါေပမယ့္ မေန႔ညက။
ခန႔္မွန္းေျခအရ ညသန္းေခါင္ေတာ့ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္။သူအိပ္ေမာက်ေနရင္း သူ႔ကုတင္ကညြတ္ကနဲနိမ့္က်သြားသလိုခံစားရသည့္အခါ လန႔္ၿပီးနိုးလာခဲ့ရသည္။ကမူးရွူးထိုးနဲ႔သူ႔ေဘးကိုဝင္လာသည့္ေရွာင္းက်န႔္က သူ႔ကုတင္ရွိရာဘယ္ဘက္ျခမ္းကို ယိုင္လာခဲ့တာျဖစ္မည္ထင္သည္။
