T.O.X.I.C

အပိုင်း(၃၇) Unicode

ဟိုးအစကတည်းကနေ အခုချိန်ထိ ရှောင်းကျန့်ချစ် တာ သူတစ်ယောက်တည်းဆိုတာသိခဲ့ရသည့် ဝမ်ရိပေါ်က အပျော်တွေပြည့်နှက်နေတာကြောင့် မနက် ၄ နာရီလောက်မှ အိပ်ပျော်သွားပြီး မနက် ၇ နာရီတွင် ပြန်နိုးလို့လာသည်။

နေရောင်နွေးနွေးထွက်ပြူစမှာဝမ်ရိပေါ်အိပ်ရာပေါ်မှမဆင်းသေးဘဲ ခန္ဓာကိုယ်ကိုဘေးတစောင်းအနေအထားပြုလုပ်၍ ထောက်ထားသည့်လက်ပေါ်ခေါင်းမှေးတင်ကာ အခုထက်ထိအိပ်မောကျနေသူအား တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လို့နေ​၏။

မီးခိုးရောင်ဆံပင်ဖျားလေးတွေကနေ ဟိုးခြေဖဝါးပေါ်က ခြေခဏာလေးတွေထိ သူတစ်ဦးတည်းနဲ့ပဲဆိုင်သည်ဟုတွေးမိလိုက်တော့ ကြည်နူးစိတ်ကြောင့် ရင်ထဲတသိမ့်သိမ့်ဖြစ်နေမှုကတားမရဆီးမရ။

ဝမ်ရိပေါ် ငြိမ်ငြိမ်လေးစောင့်လို့နေရင်း အချိန်တွေတရွေ့ရွေ့ကုန်လာကာ မနက် ၉ နာရီရောက်လာသည့်အခါ အိပ်မောကျနေသူအစာလွန်မည်စိုး၍ နှိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဘယ်ကနေစပြီး နှိုးရမှန်းမသိဝေခွဲရခက်နေရင်း နဖူးပြင်ပေါ်သို့ အနမ်းဖွဖွလေးတစ်ခုစပေးလိုက်​၏။ဒီလောက်လေးနဲ့တော့ နိုးမလာမှန်းသိသည့် အခါ နှာဖျားလေးကို သွားနဲ့ကိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

နှာတံအရင်းလေးသာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည့်သူက တစ်ချက်လေးတောင် မျက်စိဖွင့်မကြည့်လာသည့်အခါ ကမ္ဘာပေါ်မှာကာလနဂါးပြီးရင် နှိုးရအခက်ဆုံးက ရှောင်းကျန့်ဖြစ်သည်ဟုတွေးလိုက်မိသည့်ဝမ်ရိပေါ်ကခပ်တိုးတိုးရယ်လိုက်သည်။

"ရှောင်းကျန့်..."

ပုခုံးကိုအနည်းငယ်လှုပ်ရမ်းပြီးနိုးလိုက်တော့ "အင့်" ဆိုသည့် အသံလေးသာထွက်လာသည့်ရှောင်းကျန့်ကပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။

"ကျွန်တော့ နှလုံးသားလေး ကလည်း ထတော့လေဗျာ..."

ထိုအခါမှပိုဆိုး​၏။ဘယ်သူ့ကိုခေါ်မှန်းမသိသည့်ရှောင်းကျန့်က တုတ်တုတ်ပင်မလှုပ်လာတော့သည့်အခါဝမ်ရိပေါ်နည်းပြောင်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။ထို့ကြောင့်ရှောင်းကျန့်​၏ပါးပြင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲဖျစ်ညစ်သည်။သူ့လက်တွေပုတ်ထုတ်ခြင်းခံလိုက်ရပြန်တော့အလျော့မပေးစွာဖြင့် ရှောင်းကျန့်​ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီအောက်ထဲလက်လျှိုသွင်း၍ခါးနေရာလေးကိုယားအောင်လုပ်လိုက်သည့်အခါ...