"ကိုယ္ ဗိုက္ဆာတယ္ ေခြးေပါက္ေလး..."
တက္တူးဆိုင္ထဲမွထြက္လာၿပီးေနာက္ ေရွာင္းက်န႔္ ေျပာလိုက္သည့္ပထမဦးဆုံးစကား။
ဖုန္းထဲကနာရီကိုဝမ္ရိေပၚ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ တစ္နာရီ။အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနသည့္သူကဗိုက္ဟာေနမွုကိုသတိေတာင္မထားမိေတာ့ဘဲ ေရွာင္းက်န႔္ေျပာမွတစ္ေနကုန္နီးပါးသူတို႔ေတြဘာမွမစားရေသးမွန္းအမွတ္ရလာသည္။
ေရွာင္းက်န႔္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဗိုက္ဆာေနလြန္းတာေၾကာင့္ထင္သည္။ လက္ဖ်ားေလးေတြတဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ဝမ္းမွထြက္လာသည့္ သံစုံတီးဝိုင္းေတြကလည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္။
"ဒီအခ်ိန္ဘယ္စားေသာက္ဆိုင္ေတြဖြင့္ဦးမလဲမသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းထဲက ရွာၾကည့္ဦးမယ္...နည္းနည္းေလးသည္းခံလိုက္ပါဦး..."
"မရေတာ့ဘူး ေခြးေပါက္ေလး ကိုယ့္ဗိုက္ကိုစမ္းၾကည့္ ေသာင္းက်န္းေနၿပီ..."
ေရွာင္းက်န႔္က ဝမ္ရိေပၚ၏လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူၿပီး သူ႔ဗိုက္ေပၚသို႔တင္လိုက္၏။ အကၤ်ီအျပင္ဘက္မွမဟုတ္ဘဲ အတြင္းထဲကိုလၽွိုသြင္းလိုက္ၿပီးအသားခ်င္းတိုက္ရိုက္ထိကပ္လိုက္တာျဖစ္သည္။ ေရွာင္းက်န႔္ကအမွတ္တမဲ့ျပဳမူလိုက္တာျဖစ္ေပမယ့္ ဝမ္ရိေပၚ၏လက္တစ္ေလၽွာက္ လၽွပ္စီးဓာတ္မ်ားျဖတ္စီးသြားသလိုက်ဥ္ ကနဲ။
"ဖုန္းထဲမွာျပေနတာကေတာ့ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ convenience store တစ္ခုရွိတယ္ ငါးမိနစ္ေလာက္ ေလၽွာက္ရမယ္ ေရွာင္းက်န႔္အဆင္ေျပတယ္မလား..."
"ေခြးေပါက္ေလး ကိုယ့္လက္ကိုတြဲၿပီးေလၽွာက္သြားေပးရင္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္ မဟုတ္ရင္အားျပတ္ၿပီး လဲသြားမွာ စိုးရိမ္ရတယ္..."
မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္ကာ မိုက္ကနဲျဖစ္သြားသည့္အမူအရာလုပ္ျပေနသည့္ ေရွာင္းက်န႔္ကို ၾကည့္ကာဝမ္ရိေပၚစိတ္ထဲကေနအားမလိုမရေအာ္လိုက္မိသည္။ေရွာင္းက်န႔္ကအဲ့လိုအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အမူအရာေတြလုပ္ျပမွျဖစ္မွာလား။ေနရင္းထိုင္ရင္းေတာင္ တစ္ကိုယ္လုံးကိုဆြဲေမႊ႕ယမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တာကို။
