Sarmaşık

1. Bölüm

...
-Alo kanka neredesin
-Kızılaydayım eve geçiyorum
-kanka sonuçlar açıklanmış
-şaka yapıyorsun
-kızım salakmısın niye şaka yapayım
-heyecanlandım şimdi çok erken değilmi
-bende şaşırdım valla, sisteme girmeye çalışıyorum ama açılmıyor
-bende bakıyorum kapatma telefonu
-tamam, bekliyorum açıldı Ankara şehir hastanesini
-yaa çok sevindim çok istiyordun, ben daha bakamadım
- heyecandan öleceğim,
-kanka, Midyat ilçe sağlık müdürlüğü
-ne, şaka değilmi
-hayır, ekran görüntüsünüde atıyorum bak
-kızım sen salakmısın hani silecektin orayı
-silemedim bilmiyorum, silmek istemedim
-bizim hayallerimiz vardı ama sen bizi şimdi bırakıyorsun
-ya Şeyma saçmala, silemedim içimden gelmedi silmek ne yapayım
-tamam eve geç geliyorum yanına
-peki bekliyorum.

Ben Zeynep Erdem 22 yaşındayım, Ankarada yaşıyorum, bugünde öğrendiğiniz gibi Mardine atandım, hemşire olarak atandım, Şeyma ne kadar ısrar etsede Mardini silemedim tercih listemden, doğuda çoğu çocuk sağlıksız ortamlarda yetişip hasta oluyor, herkes gibi onların da sağlıklı hayata ihtiyaçları var onlar için silemedim. Bugünde hayallerimin gerçek olduğu gün aşırı mutlu ve heyecanlıyım çevremdeki insanlardan nasıl tepki alacağımı biliyorum ama artık umursamıyorum sonuçta bu benim hayatım artık kendim dışından kimsenin hayatımla ilgili karar almasını istemiyorum pişman olacaksam da kendi kararlarımdan dolayı pişman olayım, diğer türlü olursa kendimi daha kötü hissedirim.
...
Eve geldiğimde kardeşim ekmek almış eve geliyordu, annem ben ve kardeşim yaşıyorduk, babam biz küçükken trafik kazasında hayatını kaybetti, annem ve kardeşim hep önceliğim oldu onlar mutlu olsunlar diye hep çabaladım ama bir şey fark ettim onları ne kadar mutlu etmek istesem kendi hayallerimden hep vazgeçtim ama şimdi onların bana ihtiyacı olmadığı artık kendi hayatımı yaşamam gerektiğini anladım, kardeşim üniversitede hem okuyor hem çalışıyor, annemde evde yaptığı el işlerini yapıp satıyor, geçmişte maddi açıdan çok zorluk çektik ama şimdi daha iyiyiz, liseden itibaren iş hayatına alıştım çalışmak hoşuma gidiyor, üniversiteye geçinceden hemen atanacağım iş olsun diye hemşire oldum ama sonra fark ettim ki iyiki seçmişim insanların hayatlarına dokunmak onlara yardım etmek, şimdiden başka hayatlara dokunmak için gideceğim bu şehirden, geride annemi, kardeşimi, şeymayı, birde nişanlım Furkanı geride bırakacaktım. Aynı lisede okuduk daha sonra üniversitede sevgili olduk mezun olduğum zaman nişanlandık, furkan şuan bir şirkette yazılımcı olarak çalışıyor, bende atamalar olana kadar özel bir hastanede çalıştım, daha ona haber vermedim ama kesin biliyordur Mardini kazandığımı, en çok onun tepkisinden korkuyorum, sonuçta hayatlarımızı birleştireceğiz.
...
Akşam yemeğinden sonra, oturma odasına geçtik, Şeyma gelmişti ama hala tirip atıyordu bana.
Zeynep: suratını asma, ben gidince vicdan azabı çekersin sonra
Şeyma: nasıl asmayayım silecektin orayı
Zeynep: yapamadım içimden gelmedi. Hem sen hep oraya gidelim diyordun gelirsin gezeriz hep birlikte
Şeyma: İtalya'ya da diyordum gidelim diye
Zeynep: oraya da gideriz
Şeyma: furkan ne dedi
Zeynep: daha konuşmadım, haberi var ama daha tepki vermedi, gelecek zaten iş çıkışı

Zil çaldı kesin o geldi korkmaya başladım, her zaman destek oldu bana ama şimdi ne yapacağını bilmiyorum. Kalktım kapıyı açtım tahmin ettiğim gibi Furkandı elinde çiçek vardı, bana uzattı
Furkan: hayırlı olsun hemşire hanım. Sinirli değildi, çiçekleri alıp sarıldım
Zeynep: teşekkür ederim nişanlım bey içeri gelsene. İçeri geçip annemlerle konuştu sonra bana dönüp "baş başa konuşalım mı" dedi. Balkona çıktık. Konuşmuyordu benim konuşmamı bekliyordu
Zeynep: biliyorum haklısın, ama yapamadım
Furkan: Zeynep yakında evleneceğiz ve sen ne yaptın gittin, bizi düşünmedim geleceğimizi düşünmedin.
Zeynep: biliyorum hayatım, ama
Furkan: aması falan yok, biliyorum hayalin vardı ama hayalinde bende varım ikimiz için bir yer yazmadın mı
Zeynep: bak bana 1 yıl ver sonra yanındayım, sadece kendim için hayalim için. Kafasını kaldırdı yüzüme bakmamaya çalışıyordu elini hafif kıvırcık saçlarının arasına götürdü sonra elimi tutarak
Furkan: her zaman yanında oldum yine olacağım, 1 yıl sadece 1 yıl.
Bunu söylemesini bekliyordum çoğu zaman kararlarıma destek olurdu yanağından öpüp sarıldım.
Zeynep: seni seviyorum
Furkan: bende seni seviyorum
Zeynep: hadi üşüdüm içeri geçelim
...

Günler hızlıca geçip gitti sonunda mardine gitme zamanım geldi. Furkan benimle gelecekti, sabah 5 te gelerek eşyalarımı arabaya yerleştirdik sonra annemle ve kardeşimle vedalaştım, onlardan ilk defa bu kadar uzağa gidecektim, arkadaşlarımla tatile gidiyorduk ama ilk defa uzun süre uzakta olacaktım, arabaya binmedim tekrar anneme baktım ağlamamak için kendini zor tutuyordu ama eve çıkınca ağlanacağını biliyordum. Onlara el salladım "hadi içeri geçin hava soğuk hasta olacaksınız". Arabaya bindim furkan arabayı çalıştırdı dikiz aynasında tekrar anneme baktım ağlamaya başlamıştı kıyamazdım onun böyle ağlamasına benimde gözlerim doldu. Furkan fark etmişti
Furkan: güzelim ağlama kendini toparla, sen yerleş ilk fırsatta annenle geleceğim, hadi sil göz yaşlarını. Peçeteyle göz yaşlarımı sildim, arabadan dışarıyı seyretmeye başladım. Uzun bir süre buralarda olmayacaktım evimi özleyeceğimi biliyorum.
...
Mardine geldiğimiz zaman şehir merkezinde biraz gezdik daha sonra Midyat'a geçip otele yerleştik bugün günlerden pazardı yarın sağlık müdürlüğüne gidecektik onun için Midyat'a gezmeye ve ev bakmaya başladık. Çok güzel bir yer, her zaman fotoğraflarda görürdüm ama bu kadar güzel olacağını tahmin etmezdim, özellikle yemeklerine bayıldım, kesinlikle gelip görülmesi gereken bir yer. Akşam bir restorandan yemek yiyip otele dönmek için dışarı çıktık hava Ankaraya göre daha sıcaktı.
Furkan: hava güzel sıcak
Zeynep: aynen, Ankara soğuğundan sonra iyi geldi
Furkan: hayatım cüzdanım sendemi
Zeynep: yok bende değil ceplerine baktın mı
Furkan: baktım yok herhalde içeride unuttum, sen beni bekle geliyorum hemen
Zeynep: tamam hayatım. Furkan içeri geçti bende bulunduğumuz sokakta yürümeye başladım. Karşıdan birinin koştuğunu fark ettim, erkekti uzun boylu yapılı biriydi, simsiyah giymişti, hızlıca bana doğru koşuyordu. Yanımda 2 saniye durup kolumdan tutup yan taraftaki ara sokağa götürdü. Eliyle ağzımı kapatıp beni duvara yasladı Ellerimle onu itmeye çalıştım, ama yapılı biriydi diğer eliyle ellerimi tuttu. Kulağıma eğilerek " sadece 2 dk bekle" dedi, sesi sinirli ve keskindi, sigara ve parfüm kokuyor. Korkmaya titremeye başladım. Kafamı kaldırıp yüzüne bakamadım. Gözlerimi kapatıp içimden saymaya başladım. İki tane adam yan sokaktan hızlıca durup bize baktı, kafasını yüzüme yaklaştırıp elini öptü, adamlar gidince, o da hızlıcı bulunduğumuz sokaktan uzaklaştı. Elim ayağım titriyordu yere çömeldim ne yapacağımı bilmiyordum, gözlerimden yaş geldi hemen sildim derin derin nefes alıp verme başladım 3 dk sonra furkan geldi.

Furkan: sonunda seni buldum iyimisin, yüzüm çok kötü bir şey mi oldu. Sadece hayır manasında kafamı salladım. Ayağa kalkmama yardım etti. Arabaya geçip su içtim.
Furkan: şimdi daha iyimisin
Zeynep: iyiyim, sadece bir şey gördüm sandım korktum akşam ya ondandır
Furkan: korku filmi izlemeyelim dedim sana sonra 1 ay etkisinde kalıyorsun.
Zeynep: haklısın dedim.
Otele geçtik odama geçip uyumaya çalıştım ama aklım yaşanan olaydaydı. Kimdi o neden öyle yaptı, duran adamlardan kesin kaçıyordu ama neden. Gece 4 te anca yatabildim.