26. Bölüm

172 6 0
                                    

"ilaçlarını yapmaya devam edelim", "tansiyonu düzelmeye başladı", gözümü açtığım zaman yatağımın yanında doktor ve hemşire vardı uyandığımı fark etmişlerdi.
Doktor: Zeynep hanım nasılsınız
Zeynep: ağrılarım var. Hemşire serumun içine ağrı kesici ekleyip tansiyonumu ölçtü, doktorda muayene edip konuşmaya başladı " ağrılarınız yavaş yavaş hafifleyecek, ilaçlarınızı almaya dikkat edin, kaburgalarınızda ezilmeler var birde kırılan ayağınızı tekrar alçıya aldık, ama bir hafta sonra çıkarabilirsiniz geçmiş olsun" diyerek hemşire ile odadan çıktı. Etrafıma baktım çalıştığım hastaneydi, güneş odanın içini aydınlatıyordu öğlen vakitleri büyük ihtimalle.
Kapı açıldı içeri Alperen ve Şeyma girdi. Alperen hemen bana sarıldı.

Alperen: ablam, çok korktum sana bir şey olacak diye.
Zeynep: merak etme iyiyim ben. Alperen yatağa oturup elimi tuttu diğer tarafımda Şeyma geçip oturdu.
Şeyma: kızım çok korktuk sana bir şey olacak diye.
Zeynep: iyiyim ben merak etmeyin.
Alperen: nasıl oldu abla, araba sana nasıl çarptı.
Zeynep: arkama bakarak koşuyordum, arabanın geldiğini fark etmedim.
Azem: neden arkana bakıp koşuyordun.

Kafamı çevirip kapının oraya baktım Azem duvara yaslanmış kollarını birleştirip bana bakıyordu, sonra Alperenin yanına gelip ayakta beklemeye başladı
Zeynep: alperen,
Alperen: biliyorum abla Azem abiyle tanıştık.
Azem: evet sevgilim sorumun cevabını bekliyorum.
Alperen ve Şeyma yanımdayken soruya cevap veremezdim
Zeynep: ahhh, ayağım çok ağrıyor ahhh yüzümü acı çeker gibi yapmıştım
Azem: hemşireyi çağırıyorum diyerek endişeli bir şekilde odadan çıktı Alperen ve Şeyma bana bakıp gülmeye başladılar.
Zeynep: gülmeyin, diye kızdım.
Alperen: dağ gibi adamı kediye çevirdin abla diyerek gülmeye devam etti.
Zeynep: alperen dalga geçme,
Alperen: tamam ablam, diyerek tekrar sarıldı içeri hemşire ve Azem girdi, hemşire seruma tekrar ilaç ekledi.
Hemşire: hastamız yeni uyandı onu bu kadar sıkmayalım, diyerek odadan çıktı.
Zeynep: alperen sen eve git ablacığım, Şeyma sende git bekleme zaten iyiyim beni merak etmeyin.
Alperen: ama
Zeynep: aması maması yok hadi gidin.
Şeyma: hadi gidelim Alperen ablan eniştenle baş başa görüşmek istiyor diyip bana bakıp göz kırptı, eline yavaşça vurdum Azem'e baktım hafifçe gülümsüyordu, Şeyma ve Alperen ile dışarı çıkıp kapıyı kapattılar, Azem yatağa oturup geriye doğru yaslandı beni kollarının arasına aldı bende ona sarıldım.
Azem: sana bir şey olacak diye çok korktum.
Zeynep: iyiyim ben.
Azem: şimdi cevap ver bakalım.
Zeynep: doktor Rüzgar bana bir şeyler anlatmak için eve çağırdı bizimle ilgili, sonra beni bir odaya kapattı ama bir şey yapmadı sadece konuştu sonra elinden kaçıp koşmaya başladım arkamdan geldiğini fark ettim ama o sıra araba çarptı. O nerede şimdi
Azem: istifa edip gitti. Geri çekilip elimi yüzüne götürüp avuçlarımın içine aldım
Zeynep: ona bir şey yapma tamam mı, zaten psikolojik rahatsızlığı var
Azem: bilmiyorum, onun yüzünden ölebilirdin.
Zeynep: Azem, diyerek kaşlarımı çattım, söz ver bana hem o gider buradan bizi daha fazla rahatsız etmez.
Azem avuçlarımın içini öpüp "peki tamam" dedi, bende tekrar ona sarıldım.
Zeynep: demek bana bir şey olacak diye çok korktun.
Azem: sana bir şey olsaydı yaşayamazdım, sensiz bu dünya benim için bomboş bir yerdi, senin sesin olmayınca diğer sesleri duyamıyorum, kokunu içime çekemedikçe dünyadaki en güzel çiçeğin kokusu bile bana gelmiyor, seni çok seviyorum Zeynep, sen benim yarım kalan ruhumun devamısın, sen kalbimi karanlıktan çıkarıp beyaza boyadın, sen benim her şeyimsin.
Söyledikleri şeyler beni etkilemişti gözlerim dolmaya başladı, ağlamamak için kendimi tuttum Azem fark etti elleriyle göz yaşlarımı silip anlımdan öptü sonra tekrar geriye yaslandı kafamı göğsüne koyup uyumaya çalıştım kokusunu içime çeke çeke uyumaya çalıştım.

Uyandığım zaman Azemde yanımda yatıyordu göğüs kafesi yavaş yavaş yükselip iniyordu, kafamı göğüs kafesine koydum kalbi yavaş yavaş atıyordu onu izlemeye başladım ilk defa bu kadar masum ve tatlı duruyordu, hemşire odaya girip ilaçlarımı yapıp çıktı, Azem hala yatırıyordu bende yataktan kalkıp koltuk değneğinden destek alarak lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayıp odaya geçtim odanın içinde yürümeye başladım, pencereden dışarı bakmaya başladım hava kararmıştı hastane önünde insanlar bekliyorlardı arkama döndüğüm zaman Azem uyanmıştı beni izliyordu, yanıma gelip bana sarıldı birlikte dışarı izlemeye başladık.

SarmaşıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin