His Reincarnated Wife (Duology Collaboration #2)

Kabanata 11

Never in my entire life did I expected na makakaranas ako ng ganito ka romantiko sa tanan buhay ko.

All I thought kasi sa mga novels or sa mga movie lang nangyayari ang tagpong ito. It feels surreal kasi e. It feels surreal na nasa dalampasigan ka, may bon fire sa harapan niyo, habang parehas niyong pinapakaramdaman ang isat-isa o hindi kayay nag-uusap kayo tungkol sa mga bagay-bagay.

It feels surreal to the point na mapapaisip ka talaga kung totoo ba 'tong mga nangyayari.

And yeah, totoo nga at ang nangyayari ngayon ay ang pruweba dito.

All I thought never kung mararanasan ang tagpong ito—ang romantikong tagpo na ito. Pero akala ko lang pala iyon.

Sa gitna ng katahimikan ng gabi, ay nandito kami ngayon, kapwang pinapakiramdaman ang isat-isa habang nakatingala sa buwan.

"Are you still feel cold?"

Sa kalagitnaan ng katahimikan ay nagsalita siya dahilan kung bakit nabasag ang katahimikan na namumutawi sa gitna naming dalawa.

Umiling ako habang nakahilig pa rin sa balikat, "Hindi na," sagot ko sa tanong nito bago muling tumingala sa kalangitan.

"Nice," komento nito bago rin tumingala sa kalangitan.

At sa ikaraming pagkakataon ay muli na naman kaming kinain ng katahimikan at nabasag lamang ito ng muli akong magsalita.

"Alam mo ba kung ano ang meron sa buwan? At kung bakit may bahid ito ng kulay dugo?" tanong ko sa kan'ya ng maalalang kong pang ikatlong beses ko ng mapansin na may bahid talaga ng kulay dugo ang buwan.

"Yeah, its a vampire thing," he said. Dahilan kung bakit ako napaayos sa pagkakaupo at saka napatingin sa gawi niya.

"What do you mean?" I asked intently.

Lumingon ito sa gawi ko, "January. Sa tuwing sumasapit ang January ay lumalakas ang kapangyarihan ng mga pambira. Lalo na pag bilog ang buwan at kulay dugo ito. At ang panahon na iyon ay ang panahon na kung saa'y lumalabas sila sa mga lungga nila upang humanap ng mabibiktima. At ang iba naman ay lumalabas rin sila para hanapin ang ka mate nila," mahabang paliwanag nito sa akin. Dahilan kung bakit naliwangan ako.

Sunod-sunod akong napatango. Ahh! So that's explain why. Why, kung bakit nitong mga nagdaang araw ay palaging bilog ang buwan at parang may kung anong halo itong kulay pula na parang dugo.

"Isa ka rin ba sa kanila?" tanong ko rito, ang tinutukoy ay kung isa rin ba siya sa kanila na lumalabas upang humanap ng mabibiktima or hahanap ng mate.

Tumango ito, "Oo," he said which made me nod. Inaasahan ko na ang sagot niya na iyon kaya hindi na ako nagulat pa pero 'yong mga sumunod niya na sinabi ay ang hindi ko inaasahan. "Pero hindi ako lumalabas para humanap ng mabibiktima o ng mate. Lumalabs ako para pumatay ng sanggurian vampire."

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa narinig niya. Woah? Lumalabas siya para pumatay? Ang galing naman ata!

Pagkatapos ng usapan namin na iyon ay muli kaming kinain ng katahimakan at nabasag lamang ito ng muli na naman akong magtanong.

"In born ka ba talaga na pambira?" tanong ko sa kan'ya ng bigla na lang sumagi sa utak ko ang tungkol roon.

Bigla na lang kasing sumagi sa utak ko na may bampirang in born at may bampirang naging bampira lang dahil sa kinagat ako.  Kaya napaisip-isip ako kung alin siya do'n sa dalawa.

"What do you mean?" Tila hindi nito nakuha ang ibig sabihin ko sa tanong ko na iyon dahil sa naging tanong nito.

"I mean, mula pagsilang ba is pambira ka na ba talaga or kinagat ka rin lang kagaya no'ng iba?" Paglilinaw ko rito at mukhang this time ay nakuha na nito ang nais kung ipahiwatig sa tanong ko na iyon dahil sa ginawang pagtango nito.

"I born like this. Actually, I am half human and a half vampire. Since ang papa ko is vampire at ang mama ko naman ay tao," he said dahilan kung bakit napatango ako.

Ngunit kapagkuwan ang tango ko na iyon ay nauwi lang rin sa pagkakunot ng noo ng may maalala ako.

"Human and Vampire? Akala ko ba forbidden iyon?" taka kung tanong rito.

Tama naman ako diba sa naging tanong ko na iyon? Iyon kasi ang sinabi niya sa akin kanina e.

"Yes it is, pero noon hindi pa. Naging forbidden lamang ito ng mapatunayan ng nakakataas na kapag nagdadalang tao ang tao sa anak ng isang vampire ay namamatay ito sa tuwing nanganganak.. Hindi kasi nito kinakaya ang pagbubuntis dahil habang nasa loob pa ng tiyan nito ang bata ay sinisipsip na no'ng bata ang dugo noong ina," mahabang aniya na siyang nagpatango sa akin.

Now I know. Now I know dahil naliwangan na ako kung bakit. Akala ko gino-good time niya lang ako kanina e.

"Actually, that was the reason why my wife died," biglaang ani niya dahilan kung bakit natigilan ako at saka wala sa sariling napalingon sa gawi niya.

Lungkot. Ang emosyon na iyan ay ang una kong nakita sa mga mata niya ng lumingon ako sa gawi niya.

Nalulungkot itong nagbaba ng tingin bago pinaglaruan ang sariling daliri.

"She actually died after giving birth to our child. Hindi kasi kinaya ng katawan niya ang panganganak niya. Naubusan siya ng dugo sa katawan." Matapos sabihin ang mga kataga na iyon ay nag-angat ito ng tingin at hindi ko inaakalang manlulumbay ang puso ko ng makita ko ang luhaan niyang mga mata, "At alam mo ba kung ano ang mas m-asakit?" Bahagya itong nautal habang tinatanong ang mga kataga na iyon. Obviously, grabe na ang sakit na nararamdaman niya.

Umiling ako. Isang pahiwatig na hindi ko alam kung ano ang mas masakit pa na sinasabi niya.

Ngumiti ito ng mapait bago nag-iwas ng tingin, "Ang lahat ng iyon ay kasalanan ko," he whispered, the pain in his voice is very visible.

Kumunot naman ang noo ko dahil sa narinig, panong naging kasalanan niya? E, hindi naman siya yong sumipsip ng dugo? Diba?

"Kasalanan ko 'pagkat una pa lang, ay binawalan na ako. Sinabihan na ako na bawal ang pag-iibigan naming dalawa dahil tao siya at pambira ako. Pero dahil matigas ang ulo ko at hindi ko kayang iwan siya ay hindi ako nakinig sa mga babala nila, bagkos ay ipinagpatuloy ko pa rin ang relasyon naming dalawa. At roon nga'y pinakasalan ko rin ito. I married her and impregnated her. At roon nga, nagbunga ang pagmamahalan naming dalawa. Noong una:y sobrang saya naming dalawa dahil magkakaanak na kami. Ngunit ang saya na iyon ay napawi rin lang ng mamatay siya gawa ng pagbubuntis niya sa akin namin," mahabang salaysay nito. At ang pagtataka na aking nararamdaman tungkol sa sinabi niya'y naglaho na parang bula. Nasagot kasi ng mga sinabi niya ang katanungan ko.

Ngunit hindi ko inaakalang kasabay ng pagkawala ng mga katanongan ko na iyon ay ang pagpalit naman ng lungkot sa puso ko. Lungkot hindi para sa akin kundi para sa sinapit niya at ng malagim na trahedya ng kanilang pagmamahalan.

I hate tragic endings. But looks like tragic endings loves me dahil palagi na lang talaga akong nakakarinig ng pagmamahalan na palaging nauuwi sa kamatayan.

"Hindi ko inaakalang ang bunga ng pagmamahalan naming dalawa ay ang kikitil sa buhay niya," dag-dag pang aniya bago tahimik na lumuha.

At ng makita ko ang luha sa mga mata niya ay hindi ko alam kung ano ang nag-udyok sa akin para kabigin siya palapit sa akin at yakapin siya.

Yinakap ko siya ng napakahigpit at roon ko siya hinayaang lumuha sa balikat ko.

And after all, isa lamang ang masasabi ko at iyon ay ang he must really love her.

At kung sino man siya, girl you're so lucky because you got a man like him!