His Reincarnated Wife (Duology Collaboration #2)

Kabanata 28

Imbes na kiligin dahil sa mga katagang binitawan niya'y napanguso ako.

Sino ba naman kasi ang hindi mapapanguso kung sasabihin ng lalaking mahal mo ang mag katagang, "Mahal rin naman kita."

Rin? Really? So it means, hindi lang ako ang mahal niya tangina. So all this time tama talaga ako sa hinala kung mahal niya ang babaeng iyon!

Sa naisip ay mas lalo pang humaba ang nguso ko.

"Hey where are you going?" Rinig kung tanong niya ng tumayo ako mula sa pagkakaupo ko.

Nilingon ko ang gawi nito bago siya inismiran, "Wala ka na do'n, magsama kayo ng babaeng mahal mo!" singhal ko rito bago magsimulang maglakad palayo sa gawi niya at ang gago humabol rin naman sa akin.

"Oh, ba't ka sa akin sumama? Diba sabi ko do'n ka sa babaeng mahal mo sumama? Bingi ka ba?!" singhal ko rito habang patuloy pa rin sa paglalakad palayo sa gawi niya.

"E ikaw ang sa mahal ko e, kaya sinasamahan kita," sagot nito sa tanong ko.

At dahil sa narinig ay may kung anong kiliti ang kumain sa kaibuturan ko.

Napanguso ako sa sinabi niya. Self, please lang huwag kang maging marupok! Binobola ka lang niya.

Ang mga kataga na iyon ay ang sinabi ko sa sarili ko. Pilit kong pinipigilan ang sarili ko na huwag magpadala sa pambobola niya dahil ayaw ko ng crumy-cry. Kakatapos ko pa nga lang sa pag cry-cry e tas cra-cry na naman.

"Tse! Bola!" asik ko rito pilit na pinipigilan ang sarili na huwag bumigay sa pambobola niya.

"Honey," malamyos ang tinig na ani nito bago ako hinawakan sa kamay at dahil roon napatigil ako sa paglalakad ko bago napalingon sa gawi niya.

"Anong honey?! Huwag mo nga akong matawag-tawag na honey dahil hindi naman honey ang pangalan ko!" asik ko rito sabay tabig ng kamay niya. Dahilan, kung bakit napabitaw siya.

Muli kung tinalikuran ang gawi niya. Maglalakad na sana ulit ako palayo sa gawi niya ngunit hindi ko na ito naipagpatuloy pa ng bigla-bigla ko na lang mahigit ang hininga ko gawa ng bigla niya akong yinakap mula sa likod ko.

"Ang cute mo pala kapag nagseselos ka mahal," he said from behind at kahit hindi ko man siya nakikita ay sigurado pa rin ako na habang sinasambit niya ang mga kataga na iyon ay nakangisi siya.

"Tse!" asik ko rito bago nagpumiglas mula sa pagkakayakap niya. Pero dahil pambira siya at likas na guro sakanila ang pagiging malakas kahit anong gawin kung pagpupumiglas ay hindi ko magawa-gawa.

Natatawa nitong hinalikan ang batok ko dahilan kung bakit napatigil ako sa ginagawa kung pagpupumiglas may kung ano kasi akong naramdaman na sensasyon e.

"Mahal kong Quincy?" Kapagkuwan ay tawag niya sa akin.

"Oh?" pagtataray ko namang tanong pabalik rito. Pinanindigan ko talaga ang pagiging huwag marupok ko.

"Oo, inaamin ko na mahal ko rin ang babaeng iyon," paninimulang aniya. Dahilan kung bakit parang linukot ang puso ko dahil sa sakit. "Dahil anak ko siya."

Tangina! Oo, ini-expect ko na na iyon ang magiging sagot niya sa akin dahil obvious na obvious naman e. Sa paraan pa lang ng pagtingin niya sa babaeng iyon obvious na obvious na. But still, hindi ko pa rin ini-expect na masakit pa rin pala.

"Bitaw," malamig kung ani na siyang nagpataka sa kan'ya.

"Ha? Bakit?" he asked, the curiosity in his voice is very visible.

Napairap ako dahil sa tanong niyang iyon, like what the fuck hindi ba naging malinaw sa kan'ya ang sinabi ko, "Ang sabi ko, bitaw," pag-uulit ko pa sa sinabi ko kanina. Obviously inuutusan ko siya pero tangina ang puta kahit inutusan ko na ito'y hindi pa rin nito sinunod ang inutos ko.

At dahil hindi niya sinunod ang utos koy nagpumiglas ako mula sa pagkakahawak niya. At kagaya ng kanina'y hindi ako nakawala sa pagkakayakap niya dahil ang lakas niya.

"Bakit nga?" he asked, again habang pilit pa rin pinipigilan ang pagpupumiglas na ginagawa ko.

At ng mapagtanto ko na kahit anong gawin kung pagpupumiglas sa hawak niya'y I was left with no choice but to stop. Na realize ko kasi na ako ang talo kapag ipinagpatuloy ko pa ang pagpupumiglas ko sa kan'ya.

"Kasi hindi ko kayang may kahati sa puso mo," mahinang pag-aamin ko sa nararamdaman ko and yes, iyon ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito ngayon. "Mahal kita, oo, pero hindi ako tanga na papayag para maging kabit mo," dag-dag ko pang sabi nito.

At dahil sa sinabi kong iyon ay nabitawan ako nito. Kaya naman this time, malaya na ako. Malaya na akong tumingin sa gawi niya.

"Ha? Anong pinagsasabi mo diyan?" kunot-noong nagtatakang tanong nito. Ang pagatataka ay mababakasan mo sa pagmumukha nito.

"Diba sabi mo kanina na mahal mo siya kaya kahit masakit, ako na lang ang mag a-adjust para magkaroon kayo ng happy ending," sagot ko sa tanong rito habang nakayuko.

Masakit. Masakit isipin na ako ang mag a-adjust para magkaroon sila ng happy ending. Masakit isipin but I don't have any choice kasi alangan namang makihati rin ako diba?

"Tangek!" ang sabi niya dahilan kung bakit ako napatigil sa pag e-emo ko. Kapagkuwan, ay napaangat ako ng tingin sa gawi niya. "Hindi ka ba nakinig sa akin?" he asked, dahilan kung bakit kumunot ang noo ko.

Anong pinagsasabi ng gagong 'to?

"Ang sabi ko mahal ko siya dahil anak ko siya."

Ang katanongan ko na iyon ay nasagot ng wala sa oras dahil sa sinabi niya. Umawang ang bibig ko dahil sa narinig.

T-angina! What did he just said?

"She's my daughter kaya natural lang talaga na mahal ko siya," dag-dag pang aniya. Dahilan kung bakit ang pagkaawang ng bibig koy mas umawang pa.

Shit, did I just get jealous because of a lame reason?

Napagselosan ko ang anak niya? Tangina!

AT FIRST hindi ako makapaniwala na anak niya ang babae na iyon dahil da kadahilanang paano niya naging anak 'yon e mukhang magka edad lang naman sila ah.

So when I asked him about those thing ang tanging isinagot niya lamang sa tanong ko is,

"Honey, did you forget that I am vampire? Means kahit matanda na ang edad koy bata pa rin ako."

Sa naging sagot niya'y naliwanagan ako. So that's explain why.

"At saka isa pa, 30 years old pa lang 'yong si Mariah," dag-dag pang aniya. Dahilan kung bakit napatango ako.

30 years old pero ang bata tignan.. Ganito ba talaga kapag isa kang bampira?

"Mariah?" tanong ko. Klina-klaro kung tama ba 'yong narinig ko.

"Yes, her name is Mariah," sagot niya sa tanong ko.

"Her name seems familiar," komento ko pa.

"Yes it is familiar because I named her after my wife," rebelasyon niya na siyang napatango sa akin.

"Ah kaya naman pala. I thought I already heard that name somewhere, probably in my—"

I was about to say something pero hindi ko na ito naipagpatuloy pa ng putulin niya ako.

"—Your dream?" pagpuputol niya sa balak ko pa sanang sasabihin dahilan kung bakit hindi ko na naipagpatuloy pa ang sasabihin ko.

Napatango ako. "Yes in my dream," sagot ko sa tanong niya.

Oo, sa panaginip ko. At ang parte ng panaginip ko na tinutukoy ko ay 'yong kinakasal ako sa taong hindi ko kakilala. Ngunit ang ipinagtaka ko, bakit Mariah ang pangalan ko sa panaginip ko na iyon at hindi Quincy?

Ang pagtango ko na iyon ay napalitan ng pagkagulat ng may mapagtanto ako. Nanlalaki ang mga mata na nilingon ko ang gawi niya, obviously, gulat na gulat ako.

"How? How did you know?" gulat kong tanong rito.

Ngumiti siya bago sinagot ang tanong ko, "Its because you're the reincarnation of my late wife, Quincy," ang aniya dahilan kung bakit napamaang ako dahil sa gulat at ang tanging nasabi ko na lamang ay ang mga kataga na,

"Ha?"