His Reincarnated Wife (Duology Collaboration #2)

Kabanata 25

Nang dahil sa sarap na nararamdaman namin kanina ay nakalimutan namin ang katotohanan na nasa gitna pala kami ng daan. Na sa gitna pala ng daan ginawa ang bagay na iyon.

Namalayan na lang namin ang katotohanan na iyon ng tapos na kaming gawin ang bagay na iyon.

Kaya ang ending ng marealize namin ang tungkol sa bagay na iyon ay napatawa kami.

Imbes na mag-alala dahil baka may nakakita sa amin ay nagtawanan kaming dalawa. Ewan ko ba kung bakit pero after no'ng ginawa namin ang bagay na iyon ay ang saya-saya namin. Ni hindi ko man nga lang naisip ang mga maaring consequences ng ginawa namin na iyon e.

At saka isa pa, siguro kaya kami nagsitawanan dahil sa kaisipan at pakiramdam na kampante naman kami. Kampante na walang nakakita sa amin.

Imposible naman kasing may nakakita sa amin e o hindi kaya dumaan dito dahil gaya nga ng sinabi ko'y nasa gitna kami ng kagubatan at walang mga tao na naririto. At isama mo na rin ang katotohanang halos lahat ng tao ay nan do'n sa fiesta.

Ang sinabi niyang I'll be gentle ay isang prank! Oo prank dahil ang gago, sinagad agad ang pagpasok sa akin kahit hindi pa man ako nakakabawi mula sa pagkagulat gawa no'ng pagbulusok ng ulo ng tite niya sa pepe ko.

Kaya ang ending, napaluha at napasigaw ako sa sakit. Nang makita niya ang reaksiyon namutla ito na tila ba'y binuhusan ito ng malamig na tubig. Doon, niya pa lang kasi siguro napagtanto ang nagawa niya.

Pero huli na, huli na dahil pasok na e. Wala na kaming magagawa pa kundi ang hintayin 'yong sakit na humupa at ng humupa na nga 'yong sakit na nararamdaman ko'y roon niya na ipinagpatuloy ang pag arangkada sa akin.

Masakit. Masakit 'yong pagbigla niyang pagpasok sa tite niya sa pepe ko. Sa sobrang sakit nito'y nahirapan akong maglakad ng makarating na kami sa mansion.

Kaya ang ending, he was left with no choice kundi ang buhatin ako.

Aba'y dapat lang rin 'no na buhatin niya ako dahil simulat-sapul pa lang is kasalanan na ito ng tite niya. Tangina siya!

At ngayon nga'y heto kami, buhat-buhat niya ako habang tinutungo namin ang daan papasok sa loob ng mansion niya.

Nang marating namin ang gawi ng pintuan ng mansion niya ay ako na ang humipit sa seradura ng pinto. Sa pagkat, hindi niya ito magawa dahil nga buhat-buhat niya ako.

Wala sa oras na ngunot ang noo ko ng mapansin kong hindi lock itong seradura. Na hapit ko kasi agad 'yong door knob e.

Hindi ba 'to nai-lock namin kanina?

Ang mga kataga na iyon ay ang tanging na itanong ko dahil sa pagtataka. Pagtataka kung bakit hindi naka lock itong pintuan pero kahit ganoon pa may ipinagpatuloy ko pa rin ang ginagawa ko—binuksan ko pa rin.

Dilim. Iyan ang unang sumalubong sa amin ng mabuksan na namin ang pintuan. Sa sobrang dilim nito'y wala akong makita kahit isa.

Sa pagkakatanda ko'y nasa gilid lang ng pintuan ang switch para sa ilaw kaya naman kinapa-kapa ko ito. Hinahanap kung nasaan ito.

"Open the light," utos ni Red bago ako binitawan. Nangunot naman ang noo ko dahil doon. Hindi dahil sa sinabi niya kundi dahil sa tuno ng pananalita niya na tila ba'y something is off.

Nang makapa ko na ang switch ng pintuan ay agad ko itong binuksan. Napapikit naman ako ng wala sa oras dahil sa nasilaw ako sa liwanag na bigla na lang tumambad sa akin.

"Sinasabi ko na nga ba," rinig kung ani ni Red dahilan kung bakit naimulat ko ang mga mata ko ng wala sa oras.

At roon tumambad sa akin ang isang napakagimbal na tanawin. Ang tanawin na kung saa'y ang mga upuan, mesa, base ay nagkalat sa sahih. Nagkalat rin roon ang mga basag na salamin.

At sa gitna niyon ay ang isang prenteng nakaupo na tao—I mean, bampira. Nakalabas ang pangil nito, at pulang-pula ang mata nito na tila bay naka singhot ito ng ilang kilong shabu.

"Well, well, my dear visitors maligayang pagdating sa inyong bahay," ang natatawang ani no'ng bampira bago tumayo mula sa pagkakaupo nito.

Familiar ang pambira na ito. Para ko na itong nakita, hindi ko nga lang maalala kung kailan at saan.

"Rancho anong ginagawa mo rito?" tanong ng katabi ko sa taong nasa harapan namin.

At dahil sa ginawang tanong niya na iyon ay napaisip ako.

Rancho? Does it mean ito 'yong bampira na gustong dumukot sa akin at gawin akong kagaya nila dahil ka mate nga niya daw ako?

Shit, kaya naman pala pamilyar siya sa akin.

Now it makes sense na.

"Dapat pa bang tinatanong 'yon, ha Red?" sagot naman no'ng bampira sa tanong ni Red. Nakataas ang kilay nito habang sinasambit ang mga kataga na iyon.

"Quincy, go to the car." Napalingon ako sa gawi niya dahil sa sinabi niya. At doon ko nakitang kagaya no'ng bampira na na nasa harapan, ay nakalabas na rin ang pangil niya.

At ewan ko ba kung bakit pero imbes na matakot dahil sa nakita kung paglabas ng pangil niya'y na amaze pa ako dahil ang cool niya pala kapag nakalabas ang pangil. Hindi kagaya ng bampira na nasa harapan na min na ang pangit tignan.

"Oh, so hindi mo lang pala siya kinidnap but you're also protecting her?"

Muli akong napatingin sa harap ng magsalita ang bampira. "Ha, Red?!" nagtatagis ang bagang na ani nito.

In my peripheral vision nakita ko naman kung paano magtagis ang panga ni Red bago nito pinindot ang relo na suot-suot nito.

Tumayo mula sa pagkakaupo nito ang bampira. "Well actually, madadaan naman natin ito sa madaling usapan Red. Just give me what I want at aalis na ako—kami pala," pang-uuyam na biglaang ani no'ng bampira ng hindi magsalita si Red.

"Or else," sadyang pinutol ng bampira na nasa harapan namin na nagngangalang Rancho ang balak nitong sasabihin. Kapagkuwan, ay pumalakpak ito ng ikalawang beses.

"Reese, ilabas mo nga ang dala natin," ani pa no'ng Rancho matapos pumalakpak.

At lumabas naman mula sa kusina ang Reese na tinutukoy niya. Dala-dala nito ang isang babaeng nakatali habang may busal sa bibig.

Nagpumiglas ang babae mg makita nito si Red may kung ano rin itong sinabi, pero dahil may busal ang bibig nito hindi namin alam kung ano ang nais nitong iparating.

In my peripheral vision nakita ko naman kung paano mas nag-igting ang panga ni Red ng makita ang babae. At ang galit na nararamdaman nito kanina'y dumoble pa. Dumilin rin ang pagmumukha nito.

Napatanong tuloy ako kung sino ang babaeng ito at kung bakit ganoon na lamang kung maka react siya.

"Or elese, dadanak ang dugo rito, Red," pagpapatuloy ni Rancho bago lumapit sa gawi no'ng babae.

"Bitawan mo siya! Galawin mo na ang lahat huwag siya Rancho!" biglang sigaw ni Red ng makita nito kung pasadahan ni Rancho ang leeg ng babae gamit ang isang patalim.

Sa narinig ay mas lalo pa akong nagtaka kung sino itong babaeng ito at kung bakit ganito na man lang ata makapag react ang lalaking katabi ko. Na tila ba'y importante para sa kanya ang babaeng 'to.

Sino siya?

Ang tanong na iyon ay ang namutawi sa utak ko.

Pinagmasdan ko ang babae mula ulo hanggang paa. Maputi, may kurba ang katawan, malaki ang hinaharap, malaki ang pwet at bewang, may pulang mga mata. In short, maganda siya

Ang mga katangian na iyon ay ang katangiang taglay ng babae. Katangian na siyang karaniwang gusto ng mga lalaki sa isang babae. In short, mga type niya.

Sa nakitang gandang taglay no'ng babae ay hindi ko naiwasan ang huwag mainggit sabay hiling, na sana gan'yan rin ako kaganda.

But the question is, sino ba talaga ang babaeng 'to at bakit napaka importante naman ata nito para sa kan'ya?

Ang mga katanongan ko na iyon ay nasagot dahil sa mga sumunod na sinabi ni Rancho.

"Yes, I will, Red pero ibigay mo muna sa akin si Quincy kapalit ng kalayaan nitong babaeng mahal mo."