Captive/Chanbaek

twenty five

Baekhyun'un anlatımından

Araba annemin yaşadığı binanın önünde durduğunda bakışlarım hızla Chanyeol'a döndü. Bana hafifçe gülümsedi. "Dinlenmen gerek biliyorum, seni yanımda tutmak istiyorum ama bu geceyi annenle geçirirsen senin için çok iyi olacağını düşünüyorum."

Yutkundum zorlukla. Gözlerim dolarken sıkıca sarıldım ona. "Bu denli düşünceli olduğun için teşekkür ederim."

Saçlarımın arasına uzun bir öpüş verdi. "Güzelim benim. Korkma, koruma sayısını arttırdım. Asla ama asla bir daha yaklaşamayacak yanına. O şerefsiz de bunun için ona cesaret verenler de cezasını çekecek."

Yavaşça okşadı yanağımı. "Sen yalnızca iyi olmaya bak olur mu? Bebeğimizden yarın bahsedelim annene." Başımı hafifçe salladım. "Bayağı şaşıracak."

Güldü. "İkimizde hala şoktayız. Yarın gelip hem annenle tanışırım hemde bebeğimizden bahsederiz. Birlikte uzun bir yol çizelim Baekhyun. Bizden başka birinin olmayacağı güzel bir yol."

Başımı hafifçe salladım. Yaklaştım ve öptüm dudaklarını. "Seni seviyorum." Diye mırıldandım. Yüzündeki gülümseme büyüdü. "Seni seviyorum." Diye karşılık verdi bana.

Sıkıca tuttuğu elimi bıraktığında iç çektim ve kapıyı açan Jongdae'nin yardımıyla indim araçtan. Jongade kapıyı benim için açarken anneme çoktan haber verdiklerini fark etmiştim.

Annem hızla yaklaştı ve sıkıca sarıldı bana. "Oğlum." Gözleri yaşlıydı, kızarmıştı. Nereden haberi olmuştu ki? "Anne, iyiyim ben."

"Öyle çok korktum ki Baekhyun. Benim yüzümden sana bir şey yapacak diye. Aklım çıktı. İzin vermediler çıkıp seni aramama. Oğlum söyle bana kime bulaştın böyle sen? Neden etrafında onca adam var?"

İç çektim. "Anlatacağım anne. Ama biraz dinlensem. Sakinleşsem. Olmaz mı?" Sıkıca tuttu elimden. "Gel benimle."

Bir odayı açtı ve misafir odası olduğunu fark ettim hızla. Beni yatağa oturttu ve hızla oturdu yanıma. "O, nasıl buldu seni?"

Bakışlarımı kaçırdım. "Yarın tüm sorularını cevaplayacağım söz veriyorum. Şimdi uyutsan beni. Ben seni çok özledim."

Gözlerimin dolduğunu gördüğünde iç çekti. Çok duygusal olmuştum bugün. Yaşadıklarım çok ağırdı. Babam dediğim adamın soyledikleri o kadar ağırdı ki kaldıramamıştım.

Sinirlerim bozulmuştu. Kalbim çok kırılmıştı. Yatağa yattığımda hemen yanıma oturdu ve ağırca okşadı saçlarımı. Örtünün altından elim karnıma giderken kapadım gözlerimi.

Bir çocuğunun olması, nasıl hisettirirdi? İçimde bir can büyüyordu. Bizden sevdiğim adamdan bir can.

Çok şanslıydım. Chanyeol bana yardım ettiği için de hayatına aldığı için de deliler gibi şanslıydım ben. Şansım en sonunda dönmüştü.

Park Chanyeol benim şansımdı.

///////////////////

Yazarın anlatımından

Chanyeol derin bir nefes çekti içine bakışları kıyafetlerin üzerinde geziniyordu. Ne giymesi gerektiğine bir türlü karar veremiyordu.

Heyecanlıydı. Hala şaşkındı yaşanan tüm şeylere. Çok garip hissediyordu. Jongin'in ihanetinin üzerine Baekhyun'un kaçırıldığını öğrenmiş ve adeta yıkılmıştı.

Baekhyun'un iyi olması için dua ederken baba olacağını öğrenmiş ne hissedeceğini bilememişti. Tüm olanlara rağmen bebekleri hala hayatta olduğu için mutluydu.