Captive/Chanbaek

twenty nine

Yazarın anlatımından

Chanyeol kendine geleli yaklaşık yarım saat olmuştu. Baekhyun heyecanla bekliyordu odanın önünde. Yaklaşık bir haftalık bir yoğun bakım süreci geçirmişti Chanyeol. Dün akşam ise normal odaya alınmıştı.

Hemen yanında onunla bekleyen Jongin ile pek konuşmamışlardı. Baekhyun onunla ne konuşacağını bilmiyordu.

Günlerdir hastane ve ev arasında mekik dokuyordu. O gitmek istemese de Chen'in zoruyla gidip bir kaç saat de olsa dinleniyordu.

Chen ile yakınlaştığını hissediyordu Baekhyun. Hatta dün ona Hyung demişti. Bir anda istemsizce kaçmıştı ağzından. Chen ise hafifçe gülümsemiş bir şey dememişti.

İçeriden çıkan hemşire hafifçe gülümsedi Baekhyun'a. "Bay Park sizi bekliyor." Diye mırıldandı. "Çok fazla yormayın, hala tam anlamıyla kendinde olduğu söylenemez."

Baekhyun başını salladı hızla. "Tamam, sağolun." Hemşire yanından ayrılırken hızla açtı kapıyı. Chanyeol hafifçe doğrulmuştu. Kurşun yarası sırtında olduğu için yan yatıyordu.

"Güzelim." Diye mırıldandı Baekhyun'u gördüğünde. Baekhyun koşar adım yaklaştı yanına. Elini sıkıca tuttu Chanyeol'un. "İyi misin sevgilim?"

Başını salladı hafifçe Chanyeol. "İyiyim, korkma artık." Baekhyun yumuşak bir öpüş verdi Chanyeol'un eline. "siz, iyi misiniz?" Gülümsedi Baekhyun. "Chen iyi bakıyor bana. Korkma."

Hafifçe gülümsedi Chanyeol. "Boş adama güvenmediğimi bilmek iyi geldi." Yutkundu Baekhyun. "Jongin de dışarıda. Günlerdir benimle bekledi." İç çekti Chanyeol. "Onunla konuşmam gerek."

"Biliyorum, yeniden eskisi gibi mi olacaksınız?" Chanyeol başını olumsuzca salladı. "İstesem de olamam. Ama bir daha benim olaylarım yüzünden onun başına bir şey gelmeyeceğinin garantisini vereceğim ona. Birbirimizin hayatından tamamen çıkmamız gerek."

Yutkundu Baekhyun. "Anladım Chan. Bu senin kararın, haklısın da. En iyisini düşünmüşsün." Gülümsedi Chanyeol. "Bir kaç gün içinde çıkıp evime gitmek istiyorum. Hastaneleri sevmiyorum."

Baekhyun ayaklandı. "İyileşene kadar buradasın sevgilim, bozuşuruz yoksa." Güldü Chanyeol hafifçe. "Bak sen. Benim minik sevgilim dişlerini gösterir olmuş."

İç çekti Baekhyun. "Günlerdir o koridorda ne yaşadığımı bir tanrı bilir bir de ben Chanyeol. Tanrı korusun seni. Sensiz, ne yaparım, nasıl dayanırım ben?"

"Düşünme böyle. Geçti, iyiyim bak." Boğazını temizledi. "Sevgilim koridorda beklesen biraz. Jongin ile konuşsam." Başını salladı hafifçe Baekhyun. "Tamam, beklerim." Yaklaştı ve yanağını öptü Chanyeol'un. "Dikişlerine dikkat et sevgilim."

Odadan çıktığında Jongin ayaklandı hızla. "Seninle konuşmak istiyor." Diye mırıldandı Baekhyun. Jongin gülümsedi hızla. "Tamam." Diye mırıldandı. Hızla geçti yanından ve girdi içeriye.

Kapıyı arkasından kapatırken döndü Chanyeol'a. Yıllarca onun işlerine yardım etmiş, hep yanında olmuştu.

Hiç birinden pişman değildi Jongin. Tek pişman olduğu şey ona ettiği ihanetti.

"Geçmiş olsun." Dedi yanına yaklaşırken. Chanyeol iç çekti. "Sağol." "Mark'ı düşünmeme gerek yok. Sen yoğun bakımdayken hallettik. Bir daha bulaşamaz size."

Chanyeol başını salladı hafifçe. "Ah bu iyi haber işte." "Sen, iyi misin?" Jongin salladı başını hızla. "İyiyim yok hiç bir şeyim. Senin sayende, teşekkür ederim."

Chanyeol iç çekti. "Bu sondu Jongin. Birbirimizin hayatında olmayalım bir daha." Jongin yutkundu sertçe. "Beni kolaylıkla affetmeni beklemiyorum Chanyeol. Yaptığım şey ağırdı, yıllarca yalan söyledim sana kabul. Ama sende biliyorsun, birbirimizin hayatında olmadığımız zaman ikimizde eksiğiz. Güçsüz kalırız. Baekhyun hamileymiş. Tebrik ederim ama biliyorsun ki daha da dikkatli olman gerek demek bu. İzin ver yalnızca iş olsa da yanında olayım."