TAPUSU BENDE (Askıya Alındı!)

20 : Güney Çamdeviren'in Metresi!

Buraya siz şarkı bırakın lütfen.✍️🏻🎶

Keyifli Okumalar.💙

Günce Karaca'dan; (Çamdeviren mi desek? :))

"Bu gece günceme yazacağım."
"Neyi?"
"Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini..."

Dorian Gray'in Portresi - Oscar Wilde

Ellerim buz tutarken aynı zamanda da avuç içlerim terliyordu. Farkında değildim ama büyük bir karmaşanın içindeyim. Hasta mı olacaktım? Yoksa yaşadığım bu korkunç andan mı kaynaklıydı?

Elimde tuttuğum kartvizit sanki büyük bir deprem başlatmış gibiydi. Yer mi şiddetle sallanıyor yoksa benim mi başım dönüyordu?

Gerçekler ayan beyan ortadaydı aslında ama ben inanmak istemedim.

Hayır hayır!

O Güney Çamdeviren olamaz, hayır!

Aylarca gözümün içine bakıp bana yalan söyleyen adama aşık olamam ben hayır!

Kabul etmiyorum, etmek istemiyorum ama o Güney Çamdeviren'in ta kendisi, bunu da biliyorum.

İlk karşılaşmamızı hatırlamaya çalıştım. Evimin önüne gelişini. Son derece şık ve pahalı olduğu belli olan bir takım elbise ve son model bir arabayla gelmişti. O gazeteci olduğunu söylemeden ben ona muhbir diyerek aslında bana yaklaşması için farkında olmadan ona yol göstermiş, bir de ertesi gün gelmesi için randevu vermiştim.

Ben de suçlu olabilirim belki dinlemedim diye ama o da birçok fırsatı olmasına rağmen bana gerçek kimliğini söylememiş, beni sahte bir soy isim kullanarak kandırmış, evime, hayatıma, yatağıma girmişti. O söyleseydi, geçip karşıma anlatsaydı dinler hatta onu anlardım bile belki fakat bunu kimliği belirsiz birinden öğrenmek ona karşı olan güvenimin de sevgimin de paramparça olmasına sebep olmuştu.

Eğer ben bunu, bugün öğrenmeseydim belki de sonsuza kadar beni kandırmaya devam edecekti.

Ne kadar süre geçti bu kapı arkasında, ne kadar düşünüp durdum bilmiyorum fakat uzun zaman olmuş olmalı ki, "Günce, güzel karım," diyen sesini duydum. Hemen peşine adım sesleri geldi ve tam karşımda durdu. Yeşil gözlerindeki sevgi gerçekmiş gibiydi sanki. Ya gerçekten o da beni sevmişti ya da çok iyi rol yapan bir oyuncuydu.

Ona karşı olan boş bakışlarımı fark edince kaşları çatıldı tedirginlikle. Gözleri kısa bir saniye sımsıkı kapattığım avucuma ve diğer elimde sımsıkı tuttuğum telefona kaydı fakat oyalanmadan gözlerime baktı yeniden. "Bir sorun mu var?" diye sordu bana doğru gelirken. "İyi misin güzelim?"

Öyle bir güzelim diyor, öyle bir sevgilim diyordu ki insan hislerinin gerçek mi yoksa rol mü olduğunu ayırt edemiyordu.

O güzel elleri yüzüme uzandığında geri çekildim. Elleri havada kalakaldı. Şu an nazarımda ne kadar mide bulandırıcı göründüğünü tahmin bile edemezdi. Kavisli kaşları çatıldığında bir tuhaflık olduğunu sezinledi. Elleri havada kalakalırken kapıyı açtım ve kenara çekilip ona yol verdim.