TAPUSU BENDE (Askıya Alındı!)

23 : Anlaşma

Multimedia: Günce'nin elbisesi.🌸

Hayırlı Ramazanlar...🌹❤️

500 yorum diyelim mi?🫡

Keyifli Okumalar.💙

Günce Karaca Çamdeviren'den;

Güney'in çalışma odasının dışında duvara yaslanmış Aykut'u bekliyordum. Çok geçmeden koridorun başında göründü kendisi. Kısa bir an göz göze geldiğimizde elbisemin açıklığından ötürü gözlerini kaçırıp başını eğerek yanıma geldi.

"Söyleyecek misin ona gerçekleri?" diye tedirgince sordum ama cevap vermesine fırsat vermeden de, "Söz vermiştin bana!" diyerek hatırlattım.

Gözlerini bile kırpmadan karşısındaki duvara bakarken başını salladı. "Söz verdim evet ama söylemezsem kovulacağım Günce Hanım. Sizi Necip'ten ben koruyabilirim, koruyordum da. Bunu bildiği için Necip zaten ilaçları verdi Güney Bey'e. İzin verin ona gerçekleri söyleyeyim. Bana inanın sizi yargılamaz, size olan sevgisi asla azalmaz..."

"Hayır!" diyerek sözünü kestim. Aykut haklıydı. Gerçekleri söylemezse kovulacak ve onun yerini Necip alacaktı. Benim de niyetim buydu zaten. Aykut beni dışarıdan da takip edebilir, koruyabilir ama Necip'in kime çalıştığını öğrenmenin zamanı gelmişti artık ve bunu, onu kendimden uzak tutarak yapamam. "Güney'e ilaçların sana ait olduğunu, en başından beri hastalığını söylemeye çekindiğini fakat hastalığına rağmen bana hiçbir zararının dokunmadığını söyleyeceksin. Şanslıysan seni kovmaz ama şanssızsan ve muhtemel ki kovulacaksın. İşte o zaman da beni dışarıdan takip edeceksin. Artık Necip'in kime çalıştığını öğrenmek istiyorum Aykut. Sen beni dışarıdan da koruyabilirsin ama Güney bunu bilmesin. Bana, hastalığımı ona söyleme fırsatı ver olur mu? Bunu ben söyleyeyim, senden duymasın."

"Gündüzleri sizi dışarıdan takip ederek koruyabilirim ama ya geceleri Günce Hanım?" diye sorduğunda tedirgin etti beni. "Bu herif odanıza kadar geliyor Günce Hanım. Kapınızı kilitliyorsunuz evet ama bu herif odanıza gelecek kadar cesursa kapınızı açacak kadar da korkusuzdur. Sizi hem içeride hem dışarıda korumalıyım ama kovulursam bunu yapmam."

Derin bir nefes aldım. "Tamam, şu Necip'in gerçek kimliğini, karakterini öğrenene kadar Güney'in odasında kalacağım." dedim bir an bile düşünmeden. "Sonuçta kocamın yanında, onun odasındayım. Necip değil odaya girmek, kapısının önünden bile geçemez."

Ben Aykut'un içimi rahatlatacak bir şeyler söylemesini beklerken sırıttığını gördüm. "Siz de dünden razıymışsınız kocanızın odasında kalmaya." dediğinde kaşlarımı çatıp omzuna vurdum sertçe.

"Geri zekalı!" dedim. Bir daha vurdum. "Ben de meraklısı değilim herhalde kocamın." dedim. "Salak." Bir kez daha vurdum. "Sanki onunla yatmak için ölüp biten benmişim gibi." Bir daha vurdum. "Aptal!"

O kadar vurdum ama yerinden bile kıpırdamadı. Bu beni daha çok delirtti. "Her neyse," diyerek saçlarımı omuzlarımdan geriye savurdum ve yüzümü yelledim ellerimle. "Önden ben gireyim. Şimdi hayal kırıklığı yaşıyordur o. Bir nabzını düzelteyim. Karısıyım sonuçta, beni görmek bile iyileştirir onu."

Kapıyı açmak için uzanmıştım ki içeriden bir şeylerin kırılma sesleri gelince Aykut'u öne iterken buldum kendimi. Şimdi içeri girmem pek de doğru bir karar değildi zaten. Şu lanet ilacın etkisinde verilmiş bir karardı, çok da ciddiye almamak gerekiyordu.

"Sen gir." dedim Aykut'a. "Çok sinirli şimdi baksana. Karım falan demez bir şeyler fırlatır öfkeyle, sonra birbirimize gireriz kocamla. Gir sen. Ne olabilir ki canım en fazla? Kovulursun, bir şey olmaz. Bizim boşanmamızdansa senin kovulman daha iyi bence."