|Czy życie jest trudne , czy to ja nie potrafie go poukładać?
Moi rodzice są po rozwodzie , mieszkam z mamą w polsce natomiast mój ojciec mieszka we francji i jest fizjoterapeutą piłkarzy. Co jeśli w pewien dzień poprosi mnie żebym to ja na jeden dz...
-Mnie?- jej serce stanęło. -Co się stało. Zrobiłaś mu coś?- dopytywała Adison. Giselle nie odpowiedziała jej i zamykając drzwi popędziła do szatni , myśląc że nie zostanie złapana. Wchodząc do pokoju przeznaczonego dla kobiet odwróciła się plecami do drzwi. -Jak zwyklę bolą...- pomyślała i zaczęła masować swoje ramiona. Nagle ktoś gwałtownie wszedł do szatni. -Hm?- o mało nie krzyknęła gdy zobaczyła Kyliana. Ten zły podszedł do niej i szarpiąc odwrócił ją całą w swoją strone. -Panie Kylianie...proszę mnie zostawić.- prosiła przestraszona lecz ten nie reagował. Złapał ją mocno za rękę i wyprowadził z szatni. Drugą ręką wyciągnął telefon i pisząc do kogoś sms wyszedł z Giselle ze stadionu. Ta zaczęła się szarpać dopiero w aucie. -Czego znów pan chce!- krzyczała , a ten ignorując ją odpalił auto. Była spanikowana. -Gdzie jedziemy?- spytała na skraju płaczu. Ten przyspieszył strasząc ją. Giselle siedziała do końca drogi cicho. Aż nagle po kilkunastu minutach udręka się skończyła. Zaparkował przed kamienicą. -Musimy porozmawiać.- oznajmił i wyszedł znów łapiąc ją za rękę. Zapukał , a otworzył im ojciec Giselle. Nic nie mówiąc wpuścił ich , a Ci poszli do pokoju. -Czekaj tu na mnie.-oznajmił Giselle i puszczając ją udał się do jakiegoś pokoju wraz z ojcem.
-Jaki mieliśmy układ ha?- spytał , a ten przełknął śline. -Nie ma nic za darmo. - -Wiem panie Kylianie. Jest troszkę narwana ale przemówię jej do rozumu. - -Nie. Ja to zrobie. Zabieram ją do siebie.- powiedział i wyszedł z pokoju. -Giselle.- ruszył szybkim krokiem w stronę dziewczyny. Ta przestraszyła się. Podszedł do niej i łapiąc ją za obolały nadgarstek bez słowa wyszedł z domu. -Proszę mnie zostawić.- mówiła cicho i została wepchnięta do auta. Wiedziała gdzie jadą. -Niech mi pan nic nie robi...- ten zignorował ją i jechał w dobrze znaną mu stronę.
Dojechali. Wysiadł i podszedł do jej drzwi by zaraz ją złapać i zacząć ciagnąć do wielkiego domu. Sprzątaczki miło się przywitały , a ten posadził ją w salonie. -Nie chcę być nie miły Giselle.- jej kosmyk włosów ręką dał za ucho. -Nie musisz się bać. Twój ojciec poprosił mnie o pomoc. Jednak coś za coś prawda? Postanowiłem że swoje dni w Paryżu spędzisz tutaj. Chyba nie chcesz żeby twój tato stracił dom , miał jeszcze większe długi i został bez niczego prawda?- w jego głosie można było wyczuć jad. Dziewczynie zrobiło się żal ojca. Lecz to tak jakby ją sprzedał. Nie mogła dopuścić do siebie myśli że będzie musiała mieszkać w takiej willi. Lekko pokiwała głową że się zgadza. Ten tylko się uśmiechnął i powiedział. -Świetnie. Pokażę Ci twój pokój.- ruszył na górę domu. Mimo to jednak Giselle nie ufała mu przez to co chciał jek zrobić. -To dawny pokój mojego brata. Zrób z nim co chcesz. Jeśli Ci się nie podoba zawsze możesz wybrać gościnny. Jednak myślę że to lepszy wybór. - dziewczyna pokiwała twierdząco głową. Pokój bardzo jej się podobał.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dziewczyna mimo smutku podziwiała pokój. Kiedy zobaczyła że nie ma piłkarza chciała z niego wyjść. Niestety , okazało się że drzwi są zamknięte.
Czy piłkarz zostanie taki miły jak wcześniej?
|Lekkie spoznienie. ALE LUDZIE CO TU SIE DZIEJE ZARA DOBIJEMY 300 GLOSOW JAK TO MOZLIWE KOCHAM WAS|
