*Jimin,ညေနက်ရင္ မုန႔္သြားစားက်မလား*
အတန္းထဲကိုဝင္လာတဲ့hoseokက လြယ္အိတ္ကိုစားပြဲေပၚတင္ရင္းေမးသည္။ဒီေန႕က စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန႕ေလ။စာေမးပြဲၿပီးတဲ့အထိမ္းမွတ္နဲ႕သြားစားမွာထင္တယ္။
*မင္း သြားခ်င္ရင္သြားေလ*
*ဘာႀကီးလဲ မင္း စကားကလည္း..ငါက မင္းနဲ႕သြားခ်င္လို႔ကို*
*ေအးေလ .မင္းသြားခ်င္ရင္ ငါလိုက္ခဲ့မယ္လို႔ေျပာတာ*
*တကယ္..*
*အင္း*
*ေယ့...ဒါဆို ေျဖၿပီးတာနဲ႕ သြားမယ္ေနာ္..ငါ အိမ္ကို ေျပာထားၿပီးၿပီ ေလွ်ာက္လည္မွာကို*
*အင္း..အင္း..*
ေက်ာင္းပိတ္ရင္ မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ဒါေၾကာင့္ သူလည္းhoseokေပ်ာ္ေအာင္လို႔လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္သည္။အစကေတာ့ဆရာjeonနဲ႕ ဦးjinတို႔ဆိုင္မွာ partyအေသးေလးလုပ္မလားလို႔ စဥ္းစားထားတာ။ဒါေပမယ့္လည္း ရပါတယ္ေလ။မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ျပန္လာရင္ ျဖစ္တာဘဲကို။အေပါင္းသင္းဆိုတာကလည္းသူ႕အတြက္ တစိတ္တပိုင္းအေရးပါတယ္ေလ။အထူးသျဖင့္hoseokက သူ႕အတြက္ အေကာင္းဆုံးမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဘဲ။သူ႕ကိုဆိုအၿမဲတမ္းအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ေျပာဆိုေနတက္တာ။ဒီရက္ေတြမွာ သူတို႔မေတြ႕ျဖစ္ဘူးးေလ။
ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ဘဲ စီးေျမာေနရင္း ေနာက္ဆုံးေန႕ ေနာက္ဆုံးးဘာသာ အတြက္အားတင္းလိုက္ေတာ့သည္။
စာေမးပြဲရက္ေတြတိုင္းjiminတေယာက္ဆရာjeonအိမ္ကို ေခ်ာင္းေပါက္မတက္သြားသည္။ဆရာကလည္း စာေမးပြဲရက္မို႔လို႔ထင္သည္ အရင္ကလို ေမာင္းမထုတ္ေတာ့ဘဲ သူမလာရင္ေတာင္ အိမ္ေရွ႕ကေန လွမ္းေခၚတက္ေသးသည္။ေျပာရရင္ ပိုပိုၿပီး ရင္းႏွီးလာတယ္ေပါ့။ဆရာ့အိမ္သြားရင္ဘဲလ္ တီးစရာမလိုဘဲ ကိုယ့္ဘာသာဖြင့္ၿပီး ဝင္သြားလို႔ရတဲ့အထိေပါ့။ဆရာက႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႕ေနေပမယ့္ တခါတေလ သေဘာေတာ့ေကာင္းရွာပါတယ္။
"ေဖေဖက ဩဇီသြားတယ္။သူတေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တာလို႔ "ေျပာလိုက္ေတာ့ ထမင္းပါ ေကြၽးေသးသည္ ။အိမ္က ထမင္းခ်က္အေဒၚႀကီးကို သူ ျပန္လႊတ္လိုက္တာသာသိရင္ အဆူခံရမလားဘဲ
________
