Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 46

"Nope, jij komt met mij mee" hoor ik Jake achter me zeggen en een hand rond mijn pols trekt me mee naar de tegenovergestelde richting dan dat ik liep. "Moet het echt?" vraag ik en ik werk wat tegen als hij me nog steeds meetrekt in de richting van de kantine. "Ja je hebt het beloofd" zegt hij streng en hij trekt me tegen zich aan, zodat hij me makkelijker mee kan nemen. Met duidelijke tegenzin strompel ik met hem mee.

"Ik heb nooit gezegd dat ik het zou doen. Jij besloot dat het zo zou zijn" zeg ik nog in protest als we bij de kantine aankomen. Jake stopt en maakt zich van me los. Hij draait zich naar me om en zucht. "Char ik laat je niet weer je pauze doorbrengen bij een docent of wat je ook aan het doen was. Je komt gewoon met mij mee, komt bij mij zitten en eet je eten op" zegt hij streng. "Oké papa" floept er dan uit en gelijk pers ik mijn lippen op elkaar.

Jake moet moeite doen om zijn lach in te houden en geeft me dan een zetje richting de kantine zonder nog iets terug te zeggen. Ik ben blij dat ik voor hem uitloop, want ook ik kan mijn lach niet inhouden. Ik weet ook niet waarom ik het zei, het was gewoon het eerste dat in me opkwam om te zeggen.

Als we in de kantine aankomen krijg ik gelijk het gevoel als of iedereen naar ons kijkt. Als ik rondkijk zie ik amper ogen op ons gericht, maar toch voelt het zo. Waarschijnlijk boeit het niemand dat ik hier met Jake loop, ik denk dat het mensen niet eens opvalt. Het zit waarschijnlijk gewoon allemaal in mijn hoofd, maar ik kan gewoon niet accepteren dat iemand met zijn status gezien wilt worden met iemand als ik.

Jake overhandigt me een dienblad en duwt me een stukje naar voren richting de rij wachtende medeleerlingen voor ons. Zelf haal ik mijn lunch niet elke schooldag op school, maar ik moet toegeven dat ze hier vaak wel echt lekkere dingen serveren. Er is vaak zelfs keuze uit broodjes of warm eten. Voor vandaag houd ik het maar bij iets simpels. Eerlijk gezegd heb ik ook niet zoveel honger door de spanning die zich steeds meer begint op te bouwen in mijn buik.

Jake loopt voor mij uit richting de hoek waar hij altijd te vinden is in de pauzes. Gelukkig zijn we nog redelijk vroeg en zitten er nog nauwelijks vrienden van hem aan de tafels. Jake begroet een paar van zijn vrienden en gebaart dat ik plaats kan nemen. Ik knik en glimlach bijna ongemakkelijk naar de jongens aan de tafel en neem plaats. Jake komt naast me zitten en glimlacht tevreden naar me als we oogcontact maken.

De jongen tegenover ons begint met Jake te praten over aankomend weekend. Ik volg niet helemaal waar ze het over hebben. De jongen vraagt aan Jake of hij het nog geregeld krijgt, maar wat "het" precies is kan ik niet ontcijferen uit het gesprek. Jake kapt de jongen ook snel af en kort voel ik Jake zijn hand over mijn been gaan. Ik kijk hem niet helemaal begrijpend aan, maar ik krijg alleen een glimlach terug. Waar ging dat over?

Nog voor ik kan vragen wat er aan de hand is, worden we onderbroken door een luide groep jongens die aankomen lopen. De groep jongens groeten iedereen aan onze tafel en sommige stellen zich aan mij voor. De enige die de moeite niet hoeft te nemen om zich voor te stellen is Timo. Hij werpt me een nieuwsgierige blik en verbergt het niet om mijn lichaam te scannen, voor zover dat gaat aan tafel.

Gelijk vliegt er een bijna vies gevoel over me heen en als ik merk dat Jake niet doorheeft wat er net gebeurde, betrap ik mezelf erop dat ik dichter tegen hem aan ga zitten. Jake ziet mijn move als een uitnodiging om een arm om mij heen te vouwen en drukt me stevig tegen zich aan. Ik vang de nog steeds kijkende ogen van Timo weer op en een uitdagende grijns is te zien op zijn gezicht.

Ik kan niet lezen wat voor gedachten er door zijn hoofd gaan, maar ik weet wel zeker dat het me geen fijn gevoel geeft. Ik probeer het snel van me af te zetten en eindelijk een hap te nemen van het broodje dat nog onaangeraakt voor me neus ligt. Jake, die nog steeds niet de situatie met Timo door lijkt te hebben, laat zijn arm om mijn middel iets zakken waardoor zijn hand op mijn heup ligt. Met zijn pink in mijn lies probeert hij duidelijk mijn aandacht te trekken.

Automatisch kijk ik naar beneden en in het moment dat ik hem aan kijk duw ik zo onopvallende mogelijk zijn hand weg. "Doe is niet" zeg ik zacht. Jake moet lachen, maar legt koppig zijn hand weer terug. Door zijn grote hand en lange vingers komt hij wel heel dichtbij mijn onderste. Snel grijp ik zijn hand vast en blokkeer ik zijn weg met mijn eigen hand. "Jake" zeg ik boos, maar zacht.

"Ik doe toch niks" zegt hij zacht terug en hij wurmt zijn hand weer los. Hij legt hem terug op de plek waar ik hem al twee keer vandaan heb gehaald. "Nog niet althans" zegt hij dan grijnzend. Snel duw ik zijn hele arm van me af en verplaats ik me iets van hem af. Hij moet hard lachen en de jongens tegenover ons kijken ons verbaasd aan. Lichtelijk beschaamd kijk ik Jake zijn kant op dat hij moet stoppen met lachen, maar dat zorgt er alleen maar voor dat hij in een bijna slappe lach beland.

"Oké oké sorry" zegt hij dan en hij verplaatst een been over het bankje waar we op zitten waardoor hij naar mij toe zit gedraaid. Hij trekt me weer dichter naar zich toe. "Ik laat je nu met rust oké? Dan kun je eindelijk je broodje opeten" voegt hij eraan toe en hij schuift een pluk haar achter mijn oor. Ondanks dat ik een moord zou doen voor zijn aandacht, vind ik het in deze setting toch lichtelijk ongemakkelijk. Al zijn vrienden om ons heen die toe moeten kijken hoe klef we eigenlijk zijn.