Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 33

Pov Charlotte

"Mag ik mijn telefoon?" vraag ik na een tijdje. Jake werpt me een glimlach en verschuift zich dan dichter naar zijn nachtkastje. Ondertussen trek ik het shirt aan dat nog steeds naast me ligt. Jake geeft mijn telefoon en kijkt teleurgesteld naar mijn bedekte bovenlijf. "Ik kreeg het koud" antwoord ik. "Dan had je toch tegen mij aan kunnen liggen?" lacht hij. "En jou het plezier geven dat ik met mijn blote boobs tegen jou aan lig?" lach ik terug. Lachend geeft hij me nog een teleurgestelde blik.

Mijn eigen lach verdwijnt acuut als ik de gemiste appjes op mijn telefoon lees. Ik zie Jake vanuit mijn ooghoek bezorgt kijken en ook hij gaat rechtop zitten. Ik scan over de appjes heen op mijn ontgrendel scherm. De meiden zijn woedend, en Jasmijn laat duidelijk weten dat ze me voorlopig niet hoeft te spreken. Ook Dylan heeft me geappt, maar zijn appje durf ik bijna niet te lezen.

Een traan rolt over mijn wang en ik geef mijn telefoon aan Jake, zodat hij het ook kan lezen. "Probeer ze anders te bellen? Of moet ik je bij hun langs brengen?" begint Jake dan voor te stellen. "Nee... uhm.. ik denk dat ik ze beter even kan laten.." zeg ik en ik pak mijn telefoon terug. Jake trekt me naar zich toe en vouwt zich om mij heen. Stevig houdt hij me vast en een volgende traan verlaat mijn oog.

"Sorry.." zegt hij zacht. "Waarvoor?" vraag ik verbaasd en ik maak me wat los uit zijn omhelzing, zodat ik hem kan aankijken. "Als ik je gisteravond daar nooit had opgezocht, was dit nooit gebeurt" antwoordt hij bijna spijtig. "Ik heb er toch zelf voor gekozen? Ik heb geen spijt van die kus of dat ik ben mee gegaan hierheen, oké?" zeg ik geruststellend en ik druk mijn lippen kort op die van hem.

"Je hebt altijd mij nog, ik ga nergens heen" zegt hij dan en hij pakt me weer stevig vast. En dat is nou net waar ik bang voor ben. Is dat wel zo? Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat wat hij zegt waar is. Maar nu móét ik er wel op vertrouwen, ik heb letterlijk niemand anders... Ik pak mijn telefoon weer en open eerst de chat van Jasmijn.

Jasmijn ~ ik ben even naar de wc x
Jasmijn ~ heb je met Guus gezoend?! Waar ben je dan kom ik eraan
Jasmijn ~ kom naar de linker bar!
Jasmijn ~ waarom rende je nou weg?
Jasmijn ~ heb je zoen met Dylan gefilmd, waar ben je?
Jasmijn ~ char?
Jasmijn ~ 1 gemiste oproep
Jasmijn ~ ben je serieus met Jake?!
Jasmijn ~ 4 gemiste oproepen
Jasmijn ~ char doe normaal! Kom nu naar binnen!
Jasmijn ~ char!
Jasmijn ~ 2 gemiste oproepen
Jasmijn ~ weet je char, bekijk het lekker
Jasmijn ~ laat je hart maar weer lekker breken
Jasmijn ~ bij mij hoef je niet uit te huilen
Jasmijn ~ hoef je oprecht ff niet meer te zien
Jasmijn ~ 1 gemiste oproep
Jasmijn ~ ik ben in ieder geval thuis, hoop dat je niet ergens in een greppel ligt

Melissa ~ guus zoekt je
Melissa ~ kom naar de bar, ben met Jas
Melissa ~ heb jij mijn wodka sprite?
Melissa ~ oke ik heb gebarft
Melissa ~ heb je ook met dylan gezoend?!
Melissa ~ waar ben je?
Melissa ~ 3 gemiste oproepen
Melissa ~ char doe alsjeblieft niet zo dom
Melissa ~ char?
Melissa ~ waar ben je dan kom ik je halen
Melissa ~ 2 gemiste oproepen
Melissa ~ dit kan je echt niet maken tegenover dylan
Melissa ~ doe lekker je ding, ik hoef het niet eens te weten

Dylan ~ ik denk dat het beter is als we elkaar voorlopig even niet spreken... hoop dat je veilig thuis komt vannacht
Dylan ~ ben je thuis?

Ik weet echt even niet wat ik moet doen. Ik had wel verwacht dat de meiden boos zouden zijn, maar nu het daadwerkelijk zo is, komt het toch harder binnen. Over Dylan denk ik liever niet na. Ik heb mezelf nog niet eens de tijd gegeven om gisteravond te verwerken. Alle gevoelens die omhoog kwamen toen ik met hem zoende wil ik niet naar boven halen. Ik voelde dingen die ik niet hoor te voelen als ik echt nog verliefd ben op Jake, toch? Dat zou misschien betekenen dat ik nu de grootste fout ever heb gemaakt en mijn vrienden aan de kant heb gezet voor iets met een doodlopend einde.

"Weet je wat? Ik ga ontbijt maken" begint Jake dan en pakt mijn telefoon. Het scherm licht op en automatisch kijkt hij erop. "Ik ga lunch maken en dan vergeten we dit hele gedoe nog even voor een paar uur" corrigeert hij zichzelf dan. Een korte lach verlaat mijn mond tussen de aantal tranen door die al gevallen zijn. Ik steek mijn hand uit om mijn telefoon terug te pakken.

"Nee, daar kijk je voorlopig niet meer op" zegt hij dan bijna streng en staat op uit bed. Hij pakt mijn gezicht vast met één hand en drukt zijn lippen op mijn bij elkaar geknepen mond. "En nee dit valt even buiten dat hele weddenschap gedoe, dit moest ik even doen" antwoordt hij snel als zijn lippen los zijn van die van mij. Hij laat mijn gezicht los en werpt me nog een tevreden glimlach voordat hij weg loopt.

Als ik hoor dat Jake bijna beneden is, haal ik pas diep adem en laat ik alle gevoelens weer naar binnen. Kort laat ik nog een aantal tranen langs mijn wangen glijden, voordat ik alles weer weg druk. Oké een paar uur zonder hierover na te denken. Ik los dit wel weer op. Voor nu nog even genieten van mijn tijd hier. Nog even geen drama, nog even geen gezeik, alleen Jake zijn lekkere kookkunsten.

Als ik mezelf weer een soort bij elkaar heb geraapt besluit ik ook naar beneden te gaan. Ik loop richting Jake die fruit staat te snijden in de keuken. Als ik bij hem kom staan houdt hij een stukje mango voor mijn mond. Ik pak het aan met mijn lippen en Jake kijkt me speels aan. Hij grijnst en likt zijn vingers af als het stukje mango in mijn mond is verdwenen. De zoete smaak van het stukje fruit, en de reactie van Jake maken me gelijk alweer een stuk vrolijker, zelfs een beetje opgewonden.

Dat gevoel wordt alleen snel onderbroken als de schoonmaakster langs loopt. Ze kijkt me van top tot teen aan. Snel ben ik me ervan bewust dat ik alleen in een onderbroek en shirt sta. Aan haar blik te zien heeft ze haar mening over mij al klaar liggen. Jake stoot me aan en geeft me een blik dat ik me er niks van moet aantrekken. "Ze komt er snel genoeg achter dat dit niet éénmalig is" zegt hij zacht als ze bijna uit beeld is.

"Maak je altijd een ontbijt slash lunch voor je scharrels?" vraag ik dan op een plagende toon. "Nee" antwoordt hij. "Alleen brunch" voegt hij eraan toe met een grijns. Lichtelijk geïrriteerd om zijn come back loop ik weg. Hij pakt mijn pols vast en trekt me een stukje terug. Nog voor ik zijn hand van mijn pols kan halen, steekt hij zijn handen al in de lucht en geeft hij me een onschuldige blik.

Op het moment dat ik ook maar een klein beetje laat merken dat ik dit door de vingers zie en weer wil weg lopen, geeft hij mij die kans niet. Hij zet zijn handen naast me op het aanrecht en geeft me een kinderachtige 'ik raak je nu niet aan' blik. "Wat wil je nou weer?" vraag ik met een zucht. "Wat wil jij?" vraagt hij met een speelse ondertoon.

Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Niks?" antwoord ik verward. "Nee?" vraagt hij en hij verplaatst zijn gezicht dichter naar die van mij. "Nee" antwoord ik en ik snap nog steeds niet wat hij hier nou mee wilt bereiken. "Zeker?" vraagt hij en ik kan zijn warme adem al tegen mijn gezicht aan voelen.

Opeens begin ik het warm te krijgen en begint er een seksuele spanning op te bouwen. Zijn lippen zo dichtbij die van mij beginnen bijna te verleidelijk te worden. Ik heb pas door dat ik op mijn onderlip bijt als Jake zijn grijns mijn focus op zijn lippen onderbreekt. "Hmm?" zegt hij om antwoord te krijgen op zijn vorige vraag. "Dit zouden we toch niet meer doen?" zeg ik zacht en ik hoor gewoon de trilling in mijn stem. "Wat niet?" vraagt hij plagend en hij likt zijn lippen voordat zijn arrogante grijns weer tevoorschijn komt.

"Elkaar opgeilen.." zeg ik nog zachter, bijna te zacht om het te verstaan. "Dus dit geilt je op hm?" grijnst hij en zijn lippen zijn nog maar een paar millimeter verwijdert van die van mij. Ik schud snel nee. "Niet? Dus als ik mijn hand langs de binnenkant van je bovenbeen naar boven laat glijden en mijn vingers over je onderbroek haal, dan zal alles droog zijn?" vraagt hij.

Automatisch druk ik mijn benen bij elkaar en voel ik mijn hartslag omhoog gaan. Hij ziet wat ik doe en een arrogante lach verlaat zijn lippen. "Jammer dat ik het niet kan bevestigen, ik zal het maar moeten geloven" zucht hij spijtig. Hij gaat weer rechtop staan en pakt een appel. Met nog een zucht begint hij de appel te schillen.

"Ik haat deze weddenschap nu al" zegt hij dan meer tegen zichzelf. Ik kan niet eens lachen om die opmerking, ik kan alleen maar denken aan hoe graag ik zijn lippen wil aanraken met de mijne en zijn hand wil voelen tussen mijn benen. Maar hij mag niet zijn zin krijgen.

Ik zie Jake vanuit mijn ooghoek af en toe mijn kant op kijken. Die arrogante grijns is nog steeds perfect rond zijn mond te zien. Waarschijnlijk omdat ik me nog geen seconden heb bewogen sinds hij weer verder is gegaan met fruit snijden. Mijn gedachten dwalen weg naar het moment van net. Wat zou er gebeurt zijn als zijn lippen wel de mijne hadden geraakt?