Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 21

Pov Jake

"Ahh ben je nou boos omdat ik je niet langer wilde aanraken?" plaag ik en ik prik wat in haar zij. Sinds we in de auto zitten heeft ze geen woord meer gezegd en kijkt ze alleen maar naar buiten met haar armen over elkaar. Ze schiet in elkaar en ze probeert een lachje te bedwingen. "Ook best wel lullig van mij. Zit ik je de hele tijd zo op te winden en ga ik niet verder dan een zoen" plaag ik nog meer.

Ze zucht diep. "Anders maak je het toch zelf af" zeg ik dan. Ze kijkt verbaasd mijn kant op. "Raak jezelf aan" zeg ik om mezelf duidelijker te maken. De blik op haar gezicht is echt goud waard. "W-wat?" vraagt ze om er zeker van te zijn dat ze me echt goed begrijpt. "Je hoorde me wel, raak jezelf aan" zeg ik nog een keer met een iets serieuzere toon. Ze kijkt me met grote ogen aan.

"Er rijden hier amper auto's, en het duurt nog wel even voordat we thuis zijn, dus waarom niet?" verdedig ik mijn opmerking. "Ik ga het niet doen" zeg ik nog als ik die vraag al in haar ogen zie hangen. Duizend gedachtes tegelijk schieten door haar hoofd. Ze begint op haar lip te bijten. "Ik weet dat je het wilt.." moedig ik haar aan.

En dan zie ik haar hand naar haar broek gaan. Een grijns van excitement komt op mijn gezicht. Jammer dat ik me zo moet focussen op de weg. Ze knoopt rustig haar broek los. Ik merk dat ze het enorm spannend vind, maar ergens is er ook een gezonde spanning aanwezig. "Goed zo.." zeg ik om haar wat meer op haar gemak te stellen. "Denk er gewoon aan als of ik het doe. Als of je mijn vingers naar beneden voelt glijden" zeg ik en ze leunt wat naar achter om makkelijker haar hand in haar broek te krijgen.

Met een kleine twijfel laat ze toch haar hand in haar broek glijden. Van de spanning durft ze me niet aan te kijken. "Gewoon doen wat je thuis ook zou doen" zeg ik nog om het misschien wat makkelijker te maken. "Ontspan je gewoon, doe desnoods je ogen dicht.." voeg ik eraan toe als ik zie dat ze toch moeite heeft met die spanning kwijt raken.

"Begin gewoon rustig met je clit.." ga ik verder. Ik merk dat tegen haar praten een soort helpt. "Zo ja.." zeg ik als ik de eerste zachte kreun van haar lippen hoor komen. Ze heeft haar ogen dicht en ze leunt naar achter tegen de autostoel aan. Een vlaag van opwinding glijd over mijn lichaam als ik haar zachte geluidjes hoor. "Voer het tempo iets op.." zeg ik en ze luistert gelijk.

"Fack..." zeg ik zacht als ze harder begint te kreunen. Ze pakt de autostoel met haar nog vrije hand stevig vast en ze begint zichzelf steeds meer tegen de stoel te duwen. Ik voel dat mijn lid steeds harder begint te worden en een bult in mijn joggingbroek begint te vormen. Het feit dat ik geen onderbroek aan heb werkt ook niet echt mee.

"Dat voelt goed hè?" vraag ik als haar gekreun de auto vult en ze steeds ongecontroleerder begint te bewegen. "Hmm" antwoordt ze tussen haar gekreun door. "Ja dat dacht ik wel.." zeg ik en ik begin al iets in mezelf te lachen. "Stop maar" zeg ik dan serieus. Ze schrikt bijna van mijn toon en stopt direct met waar ze mee bezig is. "Haal je hand maar weg" zeg ik bijna streng, blijkbaar was ik niet duidelijk genoeg.

Ze kijkt me verbaasd en nog bijna verschrikt aan, maar doet toch wat ik zeg. "Dat krijg je ervan als je die ogen maar blijft rollen" zeg ik en ik kan mijn lach gewoon niet inhouden. "Als je snel genoeg was geweest had je nog klaar kunnen komen, maar helaas.." zeg ik spijtig en ik trap het gaspedaal iets harder in.

Pov Charlotte

Snel doe ik mijn broek dicht. Dat ik hier letterlijk intrapte. Dat ik mezelf wéér voor schud zet. Echt hoe dom kan ik zijn. Eerst erin mee gaan om hem te zoenen. Daar zo erg in verstrikt raken dat ik niet eens door heb dat ik zo needy doe naar hem. En nu dit. Ik wil gewoon uit deze auto springen van schaamte.

"Sorry maar die had je echt verdiend" zegt hij nog en ik kan hem gewoon echt niet aankijken. Ik weet ook even niet of ik nu wil janken van schaamte of hem verrot wil slaan van woede. "En het mooie is nog, als je straks thuis bent, eindelijk alleen. En je wilt gaan masturberen, het enige waar je aan kunt denken is mij" zegt hij arrogant en hij begint weer te lachen.

"Nee maar Char, kunnen we wel even praten over die zoen?" vraagt hij dan als er een stilte is gevallen. Is hij serieus? Is hij echt serieus? Hij denkt echt dat na wat hij net deed, we serieus kunnen praten over die zoen van net?! "Nee" zeg ik kortaf. "Te ver dus?" vraagt hij als of hij dat zelf niet weet. "Ja" zeg ik geïrriteerd.

"Oké oké sorry. Dat was misschien inderdaad iets te ver. Maar je kan het nog een keer proberen, misschien dat ik je dan wel laat komen" probeert hij nog en hij kijkt me aan met een speelse grijns. "Nee!" zeg ik nog geïrriteerder. "Nee oké dat begrijp ik wel, ik zou het ook niet meer vertrouwen" lacht hij. "Jij bent zo oneerlijk" zeg ik zacht. "Hoezo dat? Je doet het toch zelf" lacht hij nog harder. "Je had ook niet kunnen luisteren en gewoon door kunnen gaan" zegt hij als of dat zo makkelijk was.

"Nee maar is goed, praten we er wel een andere keer over" zegt hij dan en ik hoor gewoon dat er een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht zit. Ik heb me een kwartslag gedraaid op de stoel zodat ik met mijn rug naar hem toe zit. Ik hoef hem echt niet meer te zien.

"Nou weer thuis madam" zegt hij als hij de auto stopt aan het begin van mijn straat. "Morgen weer? Kun je deze frustratie eruit slaan" grijnst hij. Ik stap zo snel als ik kan de auto uit, zodra hij stil staat. Ik klap de deur zo hard mogelijk dicht en loop boos richting mijn huis. "Je kunt niet ontkennen dat je het niet naar je zin had!" hoor ik Jake me nog na roepen. Zonder achterom te kijken steek ik mijn middelvinger op. Hufter.