Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 24

"Char! Char! Char!" wordt er om me heen geroepen terwijl ik zo snel mogelijk mijn beker probeer leeg te atten. Als mijn beker leeg is pak ik snel weer het balletje en begin weer met stuiteren. Als ik hem er nu in krijg heb ik gewonnen. Zenuwachtig kijk ik naar de jongen tegenover me die ook veel moeite heeft met het balletje in de beker krijgen.

"Jaaaaa!" wordt er enthousiast geroepen als mijn bal eindelijk de beker in gaat. Van alle kanten word ik omver geduwd door iets te blije handen. "Zie je nou wel" zegt Guus blij. "Ja het duurde even drie hele potjes" lach ik. "My god ik moet nu wel even zitten hoor" zeg ik als iedereen eindelijk klaar is met mij feliciteren en ik houd een hand tegen mijn voorhoofd.

Guus volgt me richting de bank. "Ah stel je niet zo aan. In de eerste ronde heb ik zeker wel de helft van jouw bekers gedronken" lacht hij. "Ja weet je wel niet hoeveel bekers ik die eerste ronde moest drinken. En jij wilde dat ik mee deed" zeg ik verdedigend. Guus moet alleen maar lachen. Ik ga met een plof zitten en leun met mijn hoofd naar achter.

"Char" hoor ik Dylan's stem opeens zeggen. Ik schrik op, blijkbaar had ik mijn ogen dicht gedaan. Dylan staat voor me met een glas water. Verbaasd kijk ik kort om me heen. Was ik nou in slaap gevallen? Ik pak verward het glas aan. Naast me zit nog steeds Guus en aan de andere kant zit volgens mij een jongen genaamd Leon. Nog een paar jongens zijn er ook bij komen zitten. "Wat is er?" vraag ik dan als iedereen me alleen maar een beetje aankijkt. Ze schrikken een soort op en iedereen begint weer een gesprek met elkaar.

Ik kijk Guus verward aan. "Hoe lang was ik weg?" vraag ik zacht. "Echt maar twee seconden" lacht hij. "Waarom keek iedereen naar me?" vraag ik nog meer in de war. Guus haalt zijn schouders op, maar de lach op zijn gezicht zegt eigenlijk al genoeg. De alcohol die ik nog steeds goed voel in mijn hoofd laat het alleen niet toe om er langer over na te denken. "Wil je ook zitten?" vraag ik dan aan Dylan die nog steeds voor me staat.

"We moeten eigenlijk zo gaan" zegt hij en hij kijkt nog een keer op zijn horloge. Ook Guus kijkt snel op de tijd van zijn telefoon. "Heeft iemand nog die taxi's gebeld?" roept hij door de kamer. Niemand reageert er echt op. "Godver" zegt hij zacht en hij staat geïrriteerd op. "Of we gaan nog niet weg" zegt Dylan en ik moet lachen om zijn opmerking. Hij gaat naast me zitten en werpt me een tevreden glimlach.

"Wat?" vraag ik lachend als hij me nog steeds aankijkt. "Niks" zegt hij lachend. "Heb ik wat op mijn gezicht of zo?" vraag ik en ik voel gelijk mijn gezicht af. Keek daarom iedereen me zo aan? "Nee nee" lacht hij nog harder en hij pakt mijn handen bij mijn gezicht vandaan. "Gewoon jij" zegt hij daarna. "Sorry maar je moet echt even iets duidelijker zijn, dit hoofd kan het allemaal niet meer verwerken" zeg ik lachend en ik hoor zelf gewoon bijna hoe dronken ik wel niet klink.

"Ja gewoon. Dat je zo leuk mee doet enzo" zegt hij en hij kijkt naar zijn handen die nog steeds mijn vingers vast houden. "Jij bent gewoon leuk" zegt hij iets zachter en aan het einde van zijn zin kijkt hij me weer aan. Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren op die opmerking. Verstond ik dat nou goed? Mijn hersenen verwerken traag zijn woorden waardoor ik hem alleen maar aan kan kijken.

Hij verplaatst een hand naar mijn kaak en ondersteund zijn elleboog op de rugleuning van de bank. Met zijn duim wrijft hij heen en weer over mijn wang. Als het eindelijk tot me doordringt wat hij net zei, begrijp ik pas de hele situatie waar we nu in zitten. Maar ik moet toegeven dat ik het op dit moment niet eens zo erg vind. Dylan kijkt kort naar mijn lippen en begint langzaam mijn kant op te komen. Zenuwachtig slik ik en kijk ik naar zijn lippen.

"De taxi's zijn er!" hoor ik Guus vaag op de achtergrond roepen. Onze lippen zijn nog maar een centimeter van elkaar verwijdert. Teleurgesteld door de verstoring van Guus leunt Dylan weer terug naar achter. Hij haalt zijn hand van mijn wang en bijt hoofdschuddend op zijn onderlip wanneer hij ons oogcontact verbreekt. Verbaasd dat ik bijna met Dylan heb gezoend en ik het een soort jammer vind dat het niet gebeurde, blijf ik zitten in dezelfde positie. "Kom je ook Char?" vraagt Jasmijn dan.

"Uhm ja" zeg ik en ik maak snel nog een keer oogcontact met Dylan, voordat ik opsta en achter Jasmijn aan loop. "Volgens mij heb ik net bijna met Dylan gezoend" zeg ik zacht tegen Jasmijn als we onze jassen aantrekken in de gang. "O my god, serieus?!" zegt ze iets te hard. "Sss ssst" zeg ik en ik trek haar enthousiaste armen naar beneden. "Ja ik denk het. Ik weet het even niet, ben echt al veel te lam" zeg ik dan en ik leg mijn hand weer op mijn draaiende hoofd. "Ajoh lekker toch?" zegt Jasmijn blij en met een arm om me heen trekt ze me mee naar de taxi's buiten.

Als we al even onderweg zijn naar de club besef ik me pas dat we al in de taxi zitten en al even aan het rijden zijn. Wow, what the fack... ik heb helemaal nooit door gehad dat ik ben ingestapt. Wauw ik ben echt dronken... Verbaasd kijk ik rond. Dylan zit tegen over me en werpt me af en toe een lieve glimlach. Guus zit naast me en is druk in gesprek met iemand aan de andere kant van hem. Verder sla ik het eigenlijk niet echt op wie er nog meer in deze taxi zitten.

Guus draait zich mijn kant op en slaat een arm om me heen. "Weet je waarom die gasten net zo keken?" zegt hij en hij kauwt luid op zijn kauwgom. Ik kijk hem afwachtend aan. "Vanavond was je het enige meisje zonder een relatie. En je bent niet alleen facking lekker, maar ook gewoon leuk. Je kan een beetje zuipen en leuk dansen" zegt hij iets te dicht tegen mijn oor. Ik duw hem wat naar achter. Ik word gewoon een beetje ongemakkelijk van zijn opmerking. "Maar volgens mij moet ik het spijtige nieuws brengen aan de andere gasten dat je al wat met Dylan hebt, of niet?" vraagt hij daarna.

Ik haal mijn schouders op en geef hem een blik dat ik het zelf ook niet weet. Hij moet lachen en trekt me weer dichterbij. "Dylan is wel een leuke jongen hoor, ik gun het hem wel" zegt hij dan en automatisch kijk ik kort Dylan zijn kant op. "Maar een beetje jaloers ben ik wel" voegt hij er nog zacht aan toe en haalt dan zijn arm om mijn schouders weg. "Jaaa we zijn er!" hoor ik Melissa's stem vrolijk aan de andere kant van de taxi roepen en iedereen stapt uit als het busje stil staat. Confused nog over het gesprek met Guus net, stap ik ook uit.