Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 12

Ik doe niet eens moeite om snel naar huis te fietsen, ik ben toch al te laat. En dat niet alleen, die koude wind snijd nu al in mijn wangen, laat staan als ik sneller ga fietsen. Vanmiddag was echt gezellig met Dylan. Hij was in die twee weken wel nog een paar keer naar mij toe gekomen, maar dit was anders, dit was tenminste wél gezellig. Inplaats van dat ik als een dood vogeltje in mijn bed lag of geen glimlach op mijn gezicht kon zetten.

Alleen net op het einde was even weird. Ik heb dat nog nooit met Dylan gehad. Zouden we echt bijna gezoend hebben of was dat alleen mijn verbeelding? Ik probeer het moment terug te halen maar ik kan er niks anders van maken. Ik ben denk ik wel blij dat het niet gebeurt is. Ik moet er denk ik ook niet te veel achter zoeken, het was gewoon het moment, toch?

Ik loop mijn huis binnen en ik zie dat mijn ouders al uitgegeten op de bank zitten. Mijn vader is de krant aan het lezen en mijn moeder kijkt tv. "Zo en waar kom jij vandaan?" vraagt mijn moeder en ze doet de tv iets zachter. "Uhm ik was bij Dylan" antwoord ik en ik kijk in de pan die op tafel staat om te zien wat we eten. "Oh is dat die jongen die hier vorige week ook was?" vraagt ze en mijn vader kijkt ook nieuwsgierig over zijn krant heen. Ik knik ja en ik merk dat er ook een kleine glimlach rond mijn mond ontstaat.

"En is Dylan je vriendje?" vraagt ze dan. "Mam doe normaal" antwoord ik en ik ga zitten aan de eettafel. "Ja wat? Dit is de eerste keer dat ik je hoor over een jongen" zegt ze en kijkt me bijna onderzoekend aan. Ik geef mijn moeder alleen maar een afkeurende blik en schep eten op voor mezelf. "Als je alles maar veilig doet" zegt ze dan. "Mam!" roep ik. Ik zie mijn vader snel weer in zijn krant duiken. "Charlotte ik meen het, de pil werkt niet als je ziek bent of iets, dus gebruik altijd voor de zekerheid een condoom" zegt ze serieus. "Mam ik meen het! Ik ga dit gesprek niet met jou voeren" zeg ik en ik doe mijn handen over mijn oren.

"Nou stel je niet zo aan. Het is heel normaal om dat met je moeder te bespreken" gaat ze verder. "Heb je al een keer seks gehad?" vraagt ze dan. "Mam!" roep ik nog een keer en ik voel mijn wangen rood worden. "Want het is bijvoorbeeld heel normaal om te bloeden bij je eerste keer, dus daar moet je niet raar van opkijken" gaat ze verder als of dit een heel normaal gesprek is. "Nou Patty, laat dat kind gewoon even rustig haar avond eten opeten, je ziet toch dat ze het hier niet over wilt hebben" zegt mijn vader dan.

Ik kijk hem dankbaar aan en probeer mijn moeder verder te negeren. "Oké oké, maar onthoud dat goed hè" zegt ze nog en ze gaat eindelijk weer tv kijken. Ik bedenk me nog een keer wat voor soort gesprek ik net met mijn moeder heb gehad. Ik weet nu al dat ze denkt dat ik seks heb gehad met Dylan. Nou ze is in ieder geval niet de eerste die dat denkt... Ik schud snel die gedachten uit mijn hoofd en probeer me te focussen op de tv terwijl ik rustig mijn eten probeer te eten.

"Oh hé Char" zegt mijn moeder als ik de vaatwasser aan het inruimen ben en mijn moeder wat te drinken pakt. "Ken jij Miranda nog? Die vrouw van dat super mooie huis waar we een keer hebben gegeten" zegt ze. "Met die leuke zoon" voegt ze er nog aan toe. Ik weet al gelijk over wie ze het heeft. Een kleine knoop begint zich te vormen in mijn maag als ik afwacht wat er nu gaat komen. "Nou ik kwam haar tegen en ze vertelde dat ze het zo gezellig vond die keer, dat ze het nog wel een keer wilt doen. Ze zei dat het voor haar zoon ook goed was, dat ze eindelijk een soort normaal samen konden eten" gaat ze dan verder.

Ik voel de bui al hangen en ik krijg het gelijk een soort warm. "Vind je het leuk om weer mee te gaan? Jij vond het toch ook gezellig de vorige keer?" vraagt ze enthousiast. Ik weet even niet wat ik moet zeggen dus ik kijk haar alleen maar bedenkend aan. Ze weet natuurlijk helemaal niet wat er allemaal tussen mij en 'de zoon van Miranda' is gebeurt. "Char kom op, ze vind het zo fijn om een gezellige avond met haar zoon te hebben" smeekt ze bijna. "Oké best, ik ga wel weer mee" zucht ik diep. "Super, dan app ik haar en dan laat ik wel weten wanneer we dat gaan doen" zegt ze blij en ze loopt met haar drinken de keuken uit.

Uit kleine frustratie gooi ik bijna een bord in de vaatwasser. "Hé rustig aan!" hoor ik mijn vader vanuit de woonkamer roepen. "Sorry hij gleed uit mijn hand" roep ik snel terug. My god. Moet dit?! Waarom moet mijn moeder nou weer net zijn moeder kennen? Ik kan hem toch niet vergeten als ik gedwongen met hem moet dineren. Wat nou als hij wéér 'film' wilt kijken. Ik kan toch moeilijk nee zeggen waar mijn moeder bij zit. Dat gaat ze dan weer 'onbeleefd' vinden. Waarom kunnen ze niet gewoon samen uiteten gaan zoals de meeste mensen doen die elkaar willen zien. Urgh! Nou fijn, dit kon er ook nog wel even bij.

Ik doe de vaatwasser dicht en loop naar boven. Als ik langs de spiegel in mijn kamer loop, kijk ik automatisch naar mezelf. Dan besef ik me pas waarom mijn moeder zo deed. Ik heb Dylan zijn trui nog aan. Ik was helemaal vergeten dat ik een trui van hem had aan gedaan. Ik ben gewoon zo de deur uit gelopen. Dat kwam natuurlijk door dat hele moment op zijn bed. Ik doe snel de trui uit en vouw hem netjes op. Die geef ik morgen wel weer terug.