Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 44

Pov Jake

"Char.." zeg ik zacht en ik streel haar wang. Ik kan nog wel uren kijken naar hoe ze slaapt, maar het feit dat mijn moeder nog niet naar boven is gekomen dat de moeder van Charlotte naar huis wilt, begint me toch wel op mijn zenuwen te werken. "Char" zeg ik nogmaals, op een iets hardere toon.

Ik voel aan haar lichaam dat ze wakker begint te worden. Ze opent haar ogen en kijkt een paar tellen verward rond. "Kom, we moeten echt naar beneden" zeg ik om het allemaal wat sneller helder te krijgen voor haar. "Hoe laat is het?" vraagt ze en ze rekt zich uit. "Bijna twee uur" zeg ik als ik de tijd nog een keer check op mijn telefoon.

"Hoelang heb ik geslapen?" vraagt ze verbaasd. "Niet heel lang, 20 minuten misschien?" antwoord ik en ik fatsoeneer haar haren een beetje. Opeens springt Charlotte op. "Zijn we niet al te lang boven?" vraagt ze dan bijna in paniek. "Ik heb nog niemand naar boven horen komen, dus ik denk dat ze zelf ook de tijd vergeten zijn" antwoord ik geruststellend, terwijl ik ook opsta.

"Laten we als nog maar opschieten. Zie ik er oké uit?" vraagt ze en ondertussen trekt ze aan alle kanten haar kleding goed. Ik moet lachen om het aanzicht en loop naar haar toe. Ik pak haar gezicht vast en druk een kus op haar lippen. "Je ziet er prachtig uit" zeg ik en ik laat haar weer los.

"Zie ik er niet uit als of ik seks heb gehad op de vloer en daarna tegen je aan heb geslapen?" vraagt ze nog steeds bijna paniekerig. Ik hoopte dat mijn kus voldoende was, maar niet dus. "Nee het ziet er niet uit als of je seks hebt gehad op de vloer en tegen mij aan hebt geslapen" lach ik en ik loop richting de deur.

Charlotte rent snel achter me aan en pakt mijn hand vast als ik richting de trap loop. Ik voel een glimlach opkomen en ik vouw mijn vingers in die van haar. Hand in hand lopen we de trap af, maar als de stemmen van onze moeders hoorbaar worden laat ze me toch los. Een kleine scheut van teleurstelling gaat door mijn lichaam, maar ik negeer het.

"Hé" zeg ik als we bij de bank in de woonkamer aankomen en mijn moeder me in het vizier heeft. "Oh hoi" antwoordt mijn moeder die net bijkomt van een lachbui. "Niet om de pret te bederven, maar is het niet tijd voor Charlotte en mevrouw om naar huis te gaan?" vraag ik beleeft en ik leg mijn hand op de schouder van mijn moeder.

Ik hoef niet eens naar de twee, lege flessen wijn die op tafel staan te kijken om te weten dat die twee dronken zijn. "Hoe laat is het onderhand?" zegt mijn moeder half in zichzelf en ze kijkt op haar horloge. "Oh jeetje, bijna twee uur" zegt ze tegen de moeder van Charlotte. "Oh nee, al zo laat!" schrikt de moeder van Charlotte op. Ik kijk achterom en geef Charlotte een zie je wel blik.

Onze moeders zijn weer in gesprek en staan ondertussen op. De moeder van Charlotte valt bijna en de dames beginnen weer hard te lachen. Ik kijk naar Charlotte en de schaamte is goed van haar af te lezen. "Oh Miran, ik kan zo niet naar huis rijden hoor" zegt de moeder van Charlotte. "Dat lijkt me inderdaad niet verstandig Pat" lacht mijn moeder.

"Ik kan ze wel naar huis brengen" opper ik. "Jij mag ook niet meer achter het stuur Jake" zegt mijn moeder streng. "Ajoh, ik heb met het eten maar twee wijntjes op en dat is alweer een hele tijd geleden. Ik voel me prima" verdedig ik mijn verhaal. Ik heb wel meer op dan twee wijntjes, maar dat is niks vergeleken met mijn 'normale' drankverbruik. Ik voel me echt prima.

"Oké nou uhm, Patty vind jij het oké als Jake jullie naar huis brengt met de auto? Ik zelf durf ook niet meer achter het stuur" zegt mijn moeder. "Wel ja joh" antwoordt de moeder van Charlotte en ik zie dat ze een kleine stap zet om haar evenwicht te bewaren. "Oké nou prima dan. Kom je morgen maar de auto halen" zegt mijn moeder en ze loopt richting de deur.

We volgen haar allemaal en ik zie de kans om Charlotte haar hand terug te pakken. Ik trek haar naar me toe, tegen me aan. "Als je morgen mee komt die auto halen, geef ik gelijk je string terug" fluister ik in haar oor. Ik laat haar los en loop een pas sneller zodat ik haar een verleidelijke blik kan toewerpen wanneer ik achterom kijk. Ik zie dat ze een verlegen lach wegdrukt en snel achter me aanloopt. "Wacht hier maar, ik rij de auto even naar voor" zeg ik tegen onze moeders en Charlotte, en ik verdwijn richting de garage.

Pov Charlotte

Mijn moeder opent de deur van de bijrijders stoel en neemt plaats. Ik had graag naast Jake gezeten, maar misschien is dit een betere keuze. Ondanks dat mijn moeder flink wat gedronken heeft, wil ik voorkomen dat ze ook maar iets doorheeft van wat er net tussen mij en Jake heeft afgespeeld. Ik neem plaats achter Jake, die zelf plaats neemt achter het stuur.

Mijn moeder begint gelijk een heel verhaal aan Jake te vertellen. Uit schaamte kijk ik maar een beetje uit het raam. Ik wil oogcontact met Jake via de achteruitkijkspiegel voorkomen. Ik denk dat we pas tien minuten in de auto zitten, maar het voelt echt al als een uur. Als het kon zou ik nu door de grond willen zakken. Mijn moeder doet altijd zo raar als ze een drankje teveel op heeft.

Opeens voel ik vingers over de onderkant van mijn rechterbeen gaan. Ik kijk snel naar beneden en zie dat Jake met zijn vingers rustig over mijn onderbeen wrijft. Ik voel mijn wangen warm worden en ik probeer een glimlach weg te drukken. Automatisch kijk ik naar de achteruitkijkspiegel en vang de ogen van Jake.

Hij werpt me een grijns. Ik gebaar gelijk naar mijn moeder. Ze hoeft maar opzij te kijken en ze ziet dat Jake zijn arm naar achter houdt om mij aan te raken. Hij geeft me een geruststellende blik en antwoordt nog steeds op de vragen die mijn moeder aan hem stelt tussen haar verhaal door. Ik probeer uit mijn hoofd te zetten dat mijn moeder ons gaat betrappen en accepteer de situatie.

Ergens is het een fijn gevoel, maar het geeft me ook gelijk de drang om ook hem aan te willen raken. Ondanks dat hij zijn vingers alleen licht over mijn been laat gaan en alleen in de buurt is van mijn enkel, wil ik meer. Ik denk terug aan een paar uur geleden. Ik druk automatisch mijn bovenbenen tegen elkaar als ik terug denk aan zijn tong en lippen op mijn onderste. Hoe het voelde toen zijn lid bij me naar binnen gleed.

Ik merk dat ik op mijn onderlip begin te bijten en mijn ademhaling omhoog begint te gaan. De vingers van Jake op mijn onderbeen verandert in een hand rond mijn enkel. De plotse verandering van aanraking laat mijn ogen gelijk terug schieten naar de achteruitkijkspiegel. Het gelijk doordringende oogcontact verraad dat Jake al naar me keek.

Een nog groter gevoel van schaamte, dan toen deze autorit begon, raast over me heen. Hoelang zat hij al te kijken? Hoelang was ik überhaupt in gedachten?  Hij kon toch niet de hele tijd kijken? Nee, hij rijd auto, hij moet op de weg letten. Maar waarom kijkt hij me dan zo aan? En greep hij mijn enkel vast? Was het zo duidelijk van me af te lezen waar ik aan dacht?

Nog voordat één van ons verder kan reageren op de situatie, kondigt mijn moeder aan dat rechts onze straat is. Jake laat mijn enkel los en met twee handen aan het stuur maakt hij nog net op tijd de afslag naar rechts. Jake weet dondersgoed waar wij wonen, maar dat is informatie die mijn moeder niet weet en ook niet hoeft te weten. Maar goed ook, nu leek deze plotse afslag te komen doordat hij de route niet zou weten en niet vanwege de situatie van net.