Tell me you still love me {18+}

Hoofdstuk 10

"Ik heb honger!" zegt Melissa als we richting de kantine lopen. "Ja wie ontbijt er dan ook niet" merk ik op en we pakken allebei een dienblad. "Ik had haast oké" zegt ze en ze pakt een broodje. "Je kwam letterlijk pas 5 minuten voor de bel het lokaal binnen, dan had je toch beter die les kunnen skippen en ontbijt kunnen maken?" lach ik. "Sst, nu hoef ik tenminste maar één ochtend te melden inplaats van drie" zegt ze en we lopen richting Jasmijn als we allebei ons eten hebben. "Hé lekkerding" zegt Wouter als hij langs ons loopt en hij drukt stevig zijn lippen op die van Melissa. Ik sta er awkward bij en kijk Jasmijn wanhopig aan. Ze gebaart dat ik haar kant op moet komen dus dat doe ik maar snel.

"Ik ben heel blij voor Melissa hoor maar hier walg ik echt van" is het eerste dat ik zeg als ik bij de tafel aan kom. "Hé weet je wat ik net hoorde" zegt Jasmijn dan. "Wat?" vraag ik nieuwsgierig en ik ga gelijk zitten. "Stacey en Timo hebben geneukt op de kamer van Melissa haar ouders" zegt ze. "Gadver, nou die twee zijn wel echt bestemt voor elkaar" merk ik op. "En dat niet alleen. Stacey loopt nu rond met een zieke koortslip. Drie keer raden van wie ze die heeft" zegt ze daarna en ze giert het uit van het lachen. Oké dit vind ik dan wel weer leuk nieuws. "Karmaaa" voegt ze er nog aan toe en we beginnen allebei te lachen.

"'Maar niet tegen Melissa zeggen hoor, die mag dat echt niet horen van haar ouders bed" zegt ze snel en we zien Melissa vrolijk onze kant op komen. Ze zucht diep als ze gaat zitten. "Waarom heb ik zo'n leuk vriendje" zegt ze en ze kijkt dromerig voor zich uit. Ik kijk Jasmijn aan en rol met mijn ogen. Jasmijn geeft me ook zo'n blik terug en we beginnen allebei te lachen. "Zullen we vanmiddag naar de film? Ik heb echt zin om gewoon weer een keertje iets leuks te doen met zijn drie" stelt Jasmijn dan voor.

"Ik kan niet.." zeg ik. "Je gaat toch niet-" wilt Jasmijn zeggen maar ik onderbreek haar snel. "Nee nee. Dylan vroeg of ik met hem koffie wilde halen" zeg ik en ik kan het niet laten om te glimlachen nadat ik dat zei. Ik weet niet waar dit blije gevoel opeens vandaan komt, maar het is niet gebruikelijk voor mij om het bij Dylan te voelen. "Ooeehh" zegt Melissa gelijk. "Niet op die manier, gewoon, als vrienden" zeg ik en ik gooi een stukje brood naar haar. "Weet hij dat ook?" vraagt Jasmijn. "Ja. Dat moet wel, toch?" begin ik dan te twijfelen.

"Ik zou het nog maar een keer duidelijk maken" zegt Jasmijn dan. "Ja? Maar er is toch nooit wat gebeurt tussen ons? Op dat gedoe op kamp na dan, maar daarvan weet hij waarom ik hem zoende" zeg ik dan. Opeens begin ik helemaal te twijfelen of dit gewoon leuk koffie halen is, of dat ik ja heb gezegd op een date. "Maar Dylan is toch een leuke jongen?" vraagt Melissa dan. "Ja.. maar ik weet het niet.." zeg ik. "Ze geilt nog steeds op Jake" zegt Jasmijn op een spottende toon. "Kan je daarmee ophouden, dat is helemaal niet waar!" zeg ik geïrriteerd. "Wow wat heb ik gemist?" vraagt Melissa verward.

"Ze heeft echt twee uur lang in de badkamer gezeten met hem op jouw feestje, en is daarna ook nog met hem mee naar huis gegaan" zegt Jasmijn geïrriteerd. "Ik ben helemaal niet met hem naar huis gegaan. Hij heeft me thuis gebracht en thats it! Er is niks gebeurt" zeg ik bijna boos. Ondanks dat we het hier gister over hebben gehad, ik honderd keer het verhaal heb vertelt, gelooft ze me gewoon nog steeds niet. "Wacht wat? Wat deed je met hem in de badkamer?" vraagt Melissa nog steeds verward. "Hij wilde praten" zeg ik iets meer gekalmeerd.

"En waarom stem je daarmee in? Char, waarom denk je überhaupt nog aan die gast! Ben je nu alweer vergeten wat hij heeft gedaan?!" zegt Melissa ook bijna boos. "Dat zei ik dus ook al" zegt Jasmijn. "Ja weet ik... weet ik veel" zeg ik geïrriteerd en ik sta op. Ik gooi mijn dienblad in de prullenbak en loop snel de kantine uit. Ik heb de kantine nog niet eens verlaten of de tranen glijden alweer over mijn wangen.

Pas als ik bij de wasbak van de wc aankom begin ik weer normaal te ademen. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en veeg mijn tranen weg. De meiden bedoelen het goed. Ze begrijpen gewoon niet hoe het was om met hem te zijn. Hoe het nu voor me is. Wat ik nu voel. Wat ik wil. Ik neem nog een keer diep adem en ik heb gelukkig de situatie weer een soort onder controle.

Als ik weer naar mezelf kijk zie ik iemand op de gang staan via de spiegel. Boos draai ik me om. Ik loop doelgericht op hem af met kokende woede boven mijn hoofd. "Ben je facking serieus?!" zeg ik woest maar niet al te hard om geen aandacht te trekken. "Overal, overal waar ik ben moet jij ook zijn. Ik dacht dat dat nu ook wel over zou zijn!" voeg ik er nog aan toe. "Sorry ik.." zegt hij bijna verbaasd. "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je me met rust moet laten" zeg ik en ik loop langs hem richting mijn locker.

"Char sorry, ik zag je boos weg lopen uit de kantine en ik moest gewoon kijken of je oké was" zegt Jake met een lichtelijke bezorgdheid in zijn stem. "Nou je hebt me gezien en het gaat prima!" zeg ik en ik open geïrriteerd mijn locker. "Het gaat helemaal niet prima, je bent aan het huilen" zegt hij. "Ja en door wie komt dat denk je?!" zeg ik en ik doe het deurtje van mijn locker een stukje dicht om hem aan te kijken. Als ik mijn punt heb gemaakt doe ik mijn locker weer open en wissel ik mijn boeken.

"Sorry.." zegt hij zacht. Ik zucht diep om mijn woede weer iets te laten zakken. Deze woede was ook niet 100% naar hem bedoelt. Het is gewoon alles bij elkaar. "Ik uhm.. had niet zo moeten uitvallen naar je, sorry. Het was gewoon even slechte timing" zeg ik als ik weer een soort mijn kalmte terug heb. "Maakt niet uit, ik verdien het" zegt hij en een flauw lachje komt van zijn lippen.

"Char?" zegt hij dan na een korte stilte. "Ja?" vraag ik en ik ben nog steeds in mijn locker bezig. "Doe je vanmiddag iets? Ik wil je wat laten zien" zegt hij na korte twijfel. Ik doe mijn locker dicht en zucht. "Waarom wilt iedereen opeens wat gaan doen vandaag" merk ik op, maar meer tegen mezelf als naar hem bedoelt. "Hoe bedoel je?" lacht hij, maar hij houd het lachje kort omdat hij niet helemaal kan plaatsen of het wel kan. "Ja Dylan vroeg al om koffie te halen, de meiden wilde naar de film en nu jij. Als ik mezelf in drieën kon splitsen..." zeg ik en ik loop weg.

Jake volgt me snel en ik merk dat hij wat wilt zeggen. "Dylan?" vraagt hij dan bijna onzeker. "Daar zat ik al op te wachten" zeg ik zuchtend. Ik stop met lopen en draai me naar hem om. Ik knijp in de brug van mijn neus met twee vingers en kijk hem dan aan. "Jake als je dan besluit onverwachts naar me toe te komen, ga dan niet zo doen" zeg ik en ik loop weer verder richting mijn les. "Sorry ik bedoelde het meer-" begint hij dan maar ik onderbreek hem. "Je wilt weten of hij me mee vroeg op date. Maar dat kan ik je niet vertellen want dat weet ik zelf ook niet eens" zeg ik en hij blijft staan. "Dus je gaat naar de bios" trekt hij er als conclusie uit. Ik draai me om en zeg lopend achteruit "nope" en ik haal mijn schouders op. Hij kijkt me verbaasd aan en ik geef nog een arrogant lachje voordat ik me weer omdraai en weg loop.