"මොකද උනේ..මගේ මේට්ව හොයාගත්තද ඇයි මට එන්න කිව්වේ.."
"පොඩ්ඩක් මහන්සි ඇරලා හේමීට ප්‍රශ්න ටික අහනවද..."
හැල්මෝනීගේ ගෙදර ඉදන් හැල්මේ කැලේ ඇතුලට දුවන් ආව ජිමිනි ඇදුමක් ඇදන් මහන්සි නොබලම එහෙම ප්‍රශ්න වැලක් අහද්දි ජිමින් අතින් වතුර බෝතලයක් තිබ්බ යූන් එහෙම කිව්වා..
"හරි..දැන් කියන්නකෝ ඇයි ඔයාලා මට එන්න කිව්වේ..."
"ඔයාගේ මල්ලිගේ පස්සෙන් මිනිස්සු කට්ටියක් පන්නන්න අරන්.."
"මොකක්ද???"
"කුකීගේ ආරක්ෂාවට දාලා තිබුන බෙටාගේන් දැනගන්න ලැබුන අලුත්ම ආරංචිය තමයි ඒ..."
"දෙයියනේ..මන් මගේ මල්ලිව හොයන් ගිහින් එයාගේ ජීවිතේ අනතුරේ දැම්මද.."
"නෑ..එහෙම නෑ..ඔයා ඒයාව හෙව්වා නැතා අරුන් එයාව හොයාගන්නවා.ඔයා මල්ලිව හොයාගත් නිසා ඔයාට පුලුවන් එයාව බේරගන්න.."
"අපි දැන් මොකද කරන්නේ..එයාව මන් ලගට ගන්නවද නැත්තන් වෙන තැනක පරිස්සමට හන්ගලා තියාගන්නවද..."
"ඒ දෙකම කරන්න වෙන්නේ නෑ.."
"ඇයි.."
"එක- කුකීව ඔයා ලග තියා ගත්තොත් ඔයාට ඔයාගේ බෙයාර්ගෙන් ගැලවීමක් වෙන්නේ නෑ.."
"ම්...එයා මාව ඩෙවල් දාලා කාවී..එදා මන් ඔයා එක්ක කතාකරන්න එලියට ආවටත් එයා එයාගේ කොටි මූන පිම්බුවනේ...🥲"
"හ්ම්.."
"දෙවෙනි එක මොකක්ද..."
"දෙක- කුකී හිරවෙලා ඉන්න කැමති නෑ..එදා එයාව ඔයාට පෙන්නන්න මන් මෙහෙ තියාගත්තෙත් බනානා මිල්ක් කන්දක් දීලා.."
"ඒකනම් ඒ තරම් හොද නෑ..ඔය පොඩි එකාට මිල්ක්ශේක් එකක් දීලා ඕනි කෙනෙක්ට එයාව කිඩ්නැප් කරන්න පුලුවන්නේ..."
"ඒ කතාව හරී..මන් එයාව උස්සන් ආවෙත් මිල්ක්ශේක් එකක් දීලනේ.."
"ඒකනේ..."
"අපිට කරන්න තීන හොදම දේ එයාව අපි එක්ක තියාගන්න එක..එහෙම නේද..."
"ම්...ඒත් ඒක බයානකයි..."
"මන් හැල්මොනී එක්ක කතාකරලා බලන්නම්..එතකල් කුකීව මෙහෙට ගෙනත් තියාගන්න...."
"හරී..."
යූන් එක්ක කතාකරලා එකගතාවෙකට ආව ජිමින් සැහැල්ලු හිතින් ආයෙම ගෙදර ආවත් ලිවින් රූම් එකේ පපුව හරහා අත් බැදගෙන වාඩිගෙන හිටි රූපයක් නිසා එයාගේ සැහැල්ලුව නැති උනා...
