Abilerim mi ?

31. BÖLÜM | yarım kalacak yaşam

Ben geldiiiiiimmm

Yarın okul var :( geçmiş olsun, geçmiş olsun

Bölüme başlamadan önce takip etmeyi, oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. Sizleri seviyorummm

İyi okumalar 🌸

~~~~~

Poyraz'a baktım "seni zaten babama şikayet ettim ki"

Gülmeyi kesip bana baktı ve göz kırptı "ne dedin"

"Poyraz benim elimi bıraktı ve beni kaybetti dedim. Sonra onu iki saat sonra buldum, taaa nerelere gitmiş dedim"

"Eeee"

"E'si babam da inanamıyorum dedi. Sonra da ben gelince ona kızıp onu evden kovacağım dedi"

"Oooo"

"Hı hım. Bir de onu çarmıha gereceğim dedi"

"O kadar fena yani"

Burun kıvırdım "evet. O kadar fena" durdum ve yerimde dikleşip kaşlarımı ciddiyetle çattım "şu an benimle dalga geçiyorsun değil mi?"

"Estağfirullah hiç öyle olur mu"

"Bir git ya" diyerek arkama yaslandım "beni hiç anlamıyorsun. Çok gıcıksın. Anneme de şikayet edeceğim seni kulaklarını çeksin"

"Çok korktum şu an"

"Bunu da söyleyim mi?"

"Söyle"

Yoğurdum ve sütlacım bittiğinde Baran'ı dürttüm "yine isti-" devam edemeden sustum çünkü garsonlar masaya iki tabak manda yoğurdu, iki tabak sütlaç, iki tabak Waffle ve iki bardak cola bırakmıştı. "Sen mi sipariş verdin" dedim Baran'a bakarak ama anında başını iki yana salladığında bu sefer rüzgar abime baktım. İkisinden başka biri bunları almazdı bana, sanırım. Rüzgar abim bana bakmaya devam ederken onun da almadığını anladım. Eğer o olsaydı gülümserdi.

"Tüm bunların ve az önce yedikleriniz hesabı ödendi"

"Kim" dedim şaşkınca.

Baran sırıttı "belalın mı var yoksa"

Kötü kötü baktım ona "haaa" dedim alayla "bir o eksikti başıma zaten"

"Az önce buradan çıkan hanımefendi"

"Adını sormak istemiştim aslında" dedim

"Adam nerden bilsin adını?"

"Baran sus iki dakika. Lütfen iki dakika bana bulaşma ya"

"Adının Naz olduğunu söyledi"

"Hee" dedim hemen "tamam siz gidebilirsiniz" Önce sütlacımı aldım elime. Sonra colamdan bir yudum aldım

"O kim" diye sordu Baran

"Abimin karısı"

"Yengen yani?" Dedi sorar gibi

"Hayır" dedim gülümserken ama ona bakmadım "abimin karısı"

"Mal yengen oluyor o zaman"

"Hayır ya" diye itiraz ettim "abimin karısı"

"Tamam abinin karısı"

Gülümsedim sinsice "aferin köle öğreniyorsun"

"Hayır yengen" dedi hemen. Baran, kendisine aferin köle denilmesinden aşırı aşırı gıcık kapıyordu ve yaptığı iyi şeyi bozarak tekrar eski haline getiriyordu. Alayla başımı salladığımda Waffle aldı önüne.