Abilerim mi ?

42. BÖLÜM | Aile ve Mutluluk

Öhöm... Öhöm ben geldim

Nasılsınız iyimisiniz nasıl gidiyor?

ÇOOOK ÖZLEMİŞİM AYOL BURALARI.

SİZİ DAHA FAZLA BEKLETMEDEN BÖLÜME GEÇİYORUM İYİ OKUMALAR EFENİM

~~~~~~~

Ateşle birlikte evin bahçesine girdiğimizde Ateş hâlâ gülüyordu ve gülüşü bana baktıkça artıyordu. Homurdana homurdana kapının önüne geldiğimizde Ateş cebinden çıkarttığı anahtarla kapıyı açmaya çalıştı ama gülmekten eli titrediği için en az bir dakika kollarım göğsümde beklemiştim.

Karhan bayıldıktan sonra telaşla Ateş'e ve Emir'e seslenmiştim. O an ikisine de başı döndüğü için bayıldı diyerek geçiştirmiştim ama Ateş gram inanmamıştı. Yolda da bunu dile getirince aşk itirafımdan sonra bayıldığını söylemiştim. Önce mal mal suratıma bakmış sonra kahkayı basmıştı

İçeri girdiğimizde Ateş'i iterek sinirle yanından geçtim. Saçlarını yolmamak için kendimi o kadar zor tutuyordum ki elim ayağım titriyordu.

"Ya kızım" dedi Ateş gülmelerinin arasından "vallahi yine iyi dayandı. Bak sana baktığında öyle bir bakıyordu ki ben bayıldı bayılacak diye bekliyordum"

Salonu kapısını sinirle açıp ittiğimde kapı kulbu sertçe duvara değdi ve çıkan yüksek sesin sonucunda salondakiler bana döndü. Dayılarım ve kuzenim gitmişti. Demir hariç tam kadro burdaydı ve hepsinin Karadeniz'de gemileri batmış gibiydi. Annem ve babam şimdiye gelmiş olmaları lazımdı.

"Yani bu itirafından sonra olması komikse ben ne yapayım? Bundan sonra ona bakarken ciddi kalacağımı hiç sanmıyorum. Bön bön sana bakıyor normalde de böyleyse çok ezerler o çocuğu"

Yumruklarımı sıktım "ha ha ha" dedim dişerimin arasından "gül gül öldüm" Ateş, gözünden gelen yaşları sildiğinde gülerek Can'ın yanına kendini attı ve eliyle yüzünü sıvazladı.

"Nasıl gitti?" diye surdu Can. Bu sorunun üzerinde Ateş tutmakta olan kahkahası tekrar serbest bıraktı. Gözlerimi sıkıca kapattım. Sakinim. Hayır, Ateş'e dalıp canıma susamamıştım.

Elimin altındaki yastığı hızlıca Ateş'e fırlattığımda bunu beklemediği için kendini savunamadı. Yastık sertçe yüzüne çarparken "sus be" diye çirkefleştim "kes sesini yoksa babama şikayet ederim seni!"

Ateş, aniden gülmesini keserken korkup geri adım atmadım. Olduğum yerde dikilmeye devam ettim sanırım an itibariyle canıma susamıştım. Ateş, ona attığım yastığı eline aldığıyla bana fırlatmasıyla tiz bir çığlık atarak geriye çekildim "komik ne yapayım" dedi gülerek "sana bakışlarını görmüyor musun? Bak vallahi konuşamıyor bile"

Yerimde tepimdim "zorbalamasana!" diye bağırdım

"Gerçeği söylemenin adı artık zorbalamak mı oldu?"

Dudaklarımı birbirine bastırıp kollarımı göğsümde birleştirdiğimde ikimiz de birbirimize ciddi bakışlar atıyorduk. Tek kaşımı kaldırdım 'hadi bakalım' der gibi "Babama şikayet edeyim de gör" diyerek aramızdaki saçma sessizliği bozdum. Daha fazla güldü

"İddiaya bile girerim seni gördüğü an kaçmaya çalışacak"

Aniden kalakaldığımda bu dediğinin gerçekleşmemesini umdum. O potansiyel vardı Karhan'da. Bizim ilişkinin utangaç ve nazlı kızı kesin olarak Karhan'dı. Aşk itirafımdan sonra bayıldığına inanamıyorum!