ANTROPOFOBİ

5.bölüm...

4 bölüm paylaşmış bile olsam 1k olduk çok mutluyum diğer hikayem daha çok okunsada bunu daha çok seviyorum yorumlarınız ve voteleriniz beni çok motive ediyor devamlı böyle olsa keşke.Bu arada kapaktan memnun değilim yapan arkadaşlarım olursa mesaj atsın bölümüde ona ithaf edicem.

Saçlarımı taradım siyah tişört ve okul eteğimi giydim ve göz kalemi çektim çok isteksizim ama gitmek zorundayım her ihtimale karşı yanıma sakinleştirici ilaç aldım.

Enesin yüzüne nasıl bakıcam bilmiyorum dunden sonra bende bişiler olduğunu anlamıştır herhalde.

Evden çıkacakken aynaya baktım 2 gündür hiç uyumamıştım beyaz bir ten mor goz altları HARİKA.

Daha fazla bakmayıp evden çıktım ve kapşonlumun şapkasına sığınarak yolu atlattım.

Okula geldiğimde herkesten uzak durmaya çalışıyordum saat daha erkendi tek tük insanlar vardı.

Sınıfa girip yerime oturdum yani en arkaya 5 dakika sonra sınıfa 2 erkek girdi korkuyorum.

Yanıma gelip başımda dikilmeye başladılar gözlerim dolmuştu ölücek gibi hissediyorum şu an.

Sarı saçlı olan omzuma dokundu işte şimdi cenazemi kaldırabilirsiniz.

Çığlık çığlığa ağlıyorum ama durmadı kolumdan tutup beni ayağı kaldırdı artık kalbim hızlı atmaktan yerinden çıkacaktı.

Gücümün tükendiğini hissettim bu kadar çok ağladım ki nefes almayı bile unutmuş olabilirim.

"Neden ağlıyosun?daha başlamadık bile güzelim.."dedi kolumu koparırcasına sıkan çocuk.

Konuşamazdım ki ne yapcağımı bilmiyorum başlicaz derken neden bahsediyordu.

Beni duvara ittirdi ve tam yanıma gelicekken kapı açıldı ağlamaktan yanmış gözlerimle gelene baktım Enesti bu.

Birden kahverengi saçlı çocuğu tutup sıranın ustune fırlattı ve ağzına bir tekme çaktı.

Yanımdaki sarışının üstüne yurumeye başladı ve kolundan çekip karnına tekme attı sonra kapşonlusununun şapkasından tutarak ayağı kaldırdı.

"Bu kızla ne işin var?"diye sordu.

Adını bilmediğim sarışın"Bilirsin işte yeni gelenleri severim."dedi tekmeden dolayı kasılan karnına aldırmadan.

Enes ona sakince baktı ve yumrugunu ağzına geçirdi.

Sarışının ağzından yerlere kanlar akarken Enesi bir gülümseme sardı iki çocuğuda dışarı sürükleyip sınıfın kapısını kapadı.Beni görünce bakışları donuklaştı ve merakla yanıma geldi.

Ben daha olayın etkisinde yerde oturuyordum bana zarar vermeye çalıştılar biliyordum kimsenin iyi olmadığını hepsi abim gibiydiler "kötü".

Olaylar tekrar aklıma gelince ağlamaya başladım Eneste yanıma çöktü duvara yaslandık.

"Neden?"dedi ben cevap veremedim konuşamazdım ki.

yanımdaki çantadan kağıt kalem çıkardım ve"Ne neden?"

yazdım göz yaşlarımdan dolayı kağıt biraz ıslanmıştı ortamıza defteri koydum ve eline aldı.

"Konuşamıyorsun dokunamıyorsun neden?"yazdı ve ortaya koydu elime alıp .

"Hastayım."yazdım ve ortaya koydum gözyaşlarım tekrar suzulmeye başladı çantamı aldım ve hızlıca sınıftan çıktım.

Kızlar tuvaletine tekrar gidip aynı kabine girdim yere oturdum artık yeni mekanım burasıydı hafif titreme bastığında ilaçları içmem gerektiğini hatırladım ve içtim.

Daha 2 gün olmuştu 2 günde bu kadar acı cektiysem 9 ay nasıl yaşıyacaktım.

Ölmek istiyorum ama cehennemdeki abimin yanına giderim diye düşünüyorum.

Üzgünüm.

Böyle olduğum için en güzel yıllarımın hastalıklı bir şekilde geçtiği için.

Üzgünüm....