ANTROPOFOBİ

23.bölüm...

30 bin oluruz inşallah geçen bölümdeki yorumlarınız beni çok mulu etti hep böyle devam etse keşke :)

MAVİ

Gözlerimi açtığımda tanımadığım bir yataktaydım hızlıca yatakta oturur biçime geldim koltukta Enesi görünce rahatlamıştım tekrar kendimi yatağa attım.

Sanırım fazla ses çıkarmıştım ki Enes uyandı ve yanıma geldi "Günaydın"

"Günaydın"

"Daha iyimisin?"

"İyiyim."

"Dün ne oldu anlatmak ister misin"

"Geçmişten birkaç anıyla karşılaştım aklım karıştı ve kendimi sokağa attım nerdeyse araba çarpıcaktı ki bir çocuk kolumdan tutup kurtardı daha çok gerildim ve sonuç bu burdayım."

"Birdaha böyle fevri davranma Mavi başına daha farkl şeylerde gelebilirdi dikkatli ol geçmişi biraz unutmaya çalış ve geleceği düşün"

"Gelecekte düşünecek ne var?"

"Ben varım yetmez mi?"

"Yeter..."

Gülümsedi ve sırtını yatağın başlıklarına dayadi bende yanina sokuldum korkakca başımı omzuna attim.

Kollarıyla sardı beni.

Suratımı suratına çevirip incelemeye başladım.

Ellerimi saçlarına korkakca uzattım yeni keşfedermiş gibi.

Birbirimize uzunca baktık güzel hissediyordum sanırım huzurun tanımı buydu.

.........

Biraz atıştırdıktan sonra eve gitme zamanım gelmişti.

Sokağa çıktığımda Enesin koluna iyice sarıldim taksi çevirip eve vardık

Annem kapıyı açtığında "Üzgünüm anne Enesle buluşup biraz gezdik"

"Birdahakine haber verirsin"dedi ve sarıldı.

Babamlada bakışıp odama çıktıK Uygar üstüme atladı ve sarıldı Eneslede sarıldılar ve yatağa oturduk.

Dejavu.

Aklıma eski anılarımız geldi hatırlamak istemedim.

Gülümsedim ve Uygara döndüm "Ee mutlu musun?"

"Hemde çok sizin yanınızdayken nasıl mutsuz olabilirim"

Burası ona iyi gelmişti ondaki değişimin farkındayım.

..........

"Okula başlıyoruz".

"Ne zaman?"

"Haftaya"

"fazla erken değil mi?

"Değil Mavi"

Ah sanırım onu sinirlendirmiştim tabikide okumak istiyordu okula gitmek arkadaşlarından mahrum kalmaması gerekiyordu.

Yine kendimi fazla önemsemiş ve onun hayatını unutmuştum.

Bencilim.

"Haklısın sen başla."

Hışımla arkasına döndü."Sensiz mi?"

Gözlerim doldu üzülmüştüm bana kızdığı için hemde kendime sinirlendiğim için.Kafamı onaylarcasına salladım.

"Bensiz."

Ruh hastasının tekiydim beni böyle kabul etmişti ona hiçbirşeyi zorla yaptırmadım beni böyle biliyordu belkide sıkılmıştı ah Tanrım tabiki sıkıldı.

Daha erkendi belki birkaç hafta sonra ,annemlere çaktırmamak için tabiki başlayacaktım okula ama emin değilim.

Enesin suratındada birkaç dakika öncesinden kalmış kızgınlık ve biraz hüzün vardı.

"Hayır sensiz değil beklerim gerçekten...üzgünüm."

Onca duygunun arasından biraz benimde fedahakar olmam gerektiğini çıkardım ve fevri bir kararla"Tamam gelicem."dedim

Yanıma gelip sarıldı "Sana hiçbirşey olmicak sakın korkma üzülme herşey iyi olucak başarıcaz" kalbim hızlanmıştı.

Üzgünken bir anda mutlu olmuştum.

Enes gidince muhtemelen ağlıcaktım çünkü OKULA GİDİCEM.

....

Kısa bir geçiş bundan sonra güzel bölümler yani okul bölümleri sizi bekliyor olucak birdahaki bölümde direkt okuldan alıcam yani bunu bir bçlüm sanmayın kıs bir geçiş diyelim daha fazla ağırdan almak istemedim:) yorumlarınızı ve votelerini bekliyorum biliyorsunuz herseyden cok yorumlarınız beni mutlu ediyor ve hikayenin gidişatını etkiliyor sevgiyle kalınn:)