ANTROPOFOBİ

7.bölüm...

Voteler düşmeye başladı okuyup geçmeyin 1 saniyenizi ayırın sonuçta emek harcıyoruz.Bazı okuyucuların yorumları beni çok sevindiriyor aynen devam..

Multimedia Enesin gözü.

 Eve hızlı adımlarla yürürken düşüncelerim arasında boğulmaya başlamıştım ben yıllar sonra biriyle konuşmuştum tanımadığım biriyle kilitli aynı yerde kalmıştım ve kriz geçirmemiştim.

Bunu nasıl başardım bilmiyorum ama biraz garip hissediyorum hem mutlu hemde ona herşeyimi anlattığım için tedirgin.

Kafamı iki yana sallayıp kendimi sakinleştirdim kapıyı çaldım annem açınca bana sıcak gülümsemesini yolladı ve sarıldı okulla ilgili sorular sormadı çünkü o beni anlıyodu.

İçeride sofra hazırdı bende oturduğumda babam masadan kalktı tabağını incelediğimde daha bitirmediğini gördüm her geçen gün benden daha fazla soğuyordu.

Üzülmüştüm biraz atıştırıp odama çıktım telefonumu açtığımda birçok bildirim görmüştüm beni mutlu eden bazı şeyler vardı ha?..

İlk mesaja tıkladığımda gruptan olduğunu gördüm geçiştirip diğerlerinin bana attığı mesajlara baktım uzun uzun cevap verdikten sonra bir bildirim sesi daha duydum.

Tanımadığım numaraydı üstüne tıklayıp oylesine bir isimle kaydetip whatsapptan profil resmine baktım bu Enesti..

"Naber"yazmış istemsizce yüzümde bir gülümseme oldu "İyi sen?"diyerek cevap verdim iyi değildim ama şu anlık öyle sayılırdı...

"Camı açta nasıl olduğuma sen karar ver."yazdığında kalbim hızla atmaya başladı camı hızla açıp aşağıya baktım Enes bana gülümseyerek bakıyordu biraz terlemiştim üstümü bir heyecan basınca hayır dedim kendi kendime hayır bu sefer hastalığıma yenilmicem.

"Sana birşey söylemeye geldim."

"Söyle."dedim merakla.

"Hani sabah demiştin ya "Asla yüzyüze konuşamicaz" bunu kanıtlamak için geldim bak hayallerim nerdeyse gerçek oluyor"dedi ve cebinden bir kağıt çıkardı"Bak Mavi bu seninle ilk iletişime geçtiğimiz kağıt sonra telefonunu çıkardı şimdide ilk yüzyüze konuştuğumuz zaman"dedi ve suratıma doğru bir flaş patladı.

Şu an dilim tutulmuştu neler söylemişti öyle benim için neler yapmıştı bu çocuk gözümden bir damla yaş geldi diğerlerinin aksine bu sevinçtendi.

"Ne oldu kötü bir şey mi dedim."diyerek suratını düşürdü.

"Hayır çok sevindim ilk defa biri benim için böyle bişi yaptı önemsendiğimi hissettim."dedim ve gülümsedim.

Oda bana gülümsedi ve o sırada kapım tıklandı bu babamdı el işaretleriye Enesi yolladım ve pencereyi kapadım.

Elime bir kitap aldım ve rastgele bir sayfasını açtım "girebilirsin"dediğimde babam odaya daldı.

"Kimle konuşuyorsun?"

"Kitap okuyordum farkında olmadan sesli okudum herhalde rahatsız mı oldun?"

"Bende başka bir hastalığa yakalandın sanıp kendi kendine konuşuyorsun sanmıştım neyse."dedi ve kapıyı açıp çıktı.

Yine üzdü beni tam mutlu olmuşken daha fazla kendimi üzmeyip elimdeki kitaba baktım Grinin Elli tonuydu kahkahalarla gülmeye başladım iyiki babam fark etmemişti evde bunu sesli okuduğumu düşündüm ve daha fazla gülmeye başladım.

Az önce üzgünken şimdi ölesiye gülmeyi nasıl başarıyordum ve bu kitap benim odama nasıl gelmişti en sonunda gülmeyi bıraktım sonuçta birden babam içeri girip "Şimdide kendi kendinemi gülüyorsun bu hastalığının adı ne?"diye sormasını istemezdim.

Yatağa kendimi attığımda Enesin yaptıkları aklıma geldi Enes biraz garipti aynı benim gibi galiba bu yuzden ondan diğelerine nazaran çekinmiyordum.

Telefonumun titrediğini hissedince Enesten gelen bir mesajı gördüm."Yakalanıyorduk ha?"

"Evet zor yırttık"yazdım saat dikkatimi çektiğinde 00.00 olmuştu kim beni düşünüyordu acaba saçma hurafelerime gülüp ilk defa gelen uykumu fark edip telefonu kapatıp bir kenara koydum.

2 günün sonunda uyuyacaktım göz altı morluklarıma elveda diyerek başımı yastığa koydum.

Nerdeyse her gün bölüm atıyorum size göre kısa yazmam normal her gün destan yazmamı beklemeyin yorumları bekliyorum ve yeni kapağı beğendiniz mi?