Bu hikayenin tutacağını düşünüyorum önceki bölüm fobi vermemişim şimdi 2 tane vericem.
akustikofobi: belirli seslerden korkma
algofobi: acı çekmekten korkmak
Derste ağlamamak için kendimi zor tutuyorum bu kadar toplum bana fazla psikoloğuda anlamıyorum yıllarca böyleyken şak diye okula başlatıyor.
Bide psikolog olcak lanet kadın içimden binlerce kufur ederken zil çaldı.
Kimseyle tanışmak dokunmak istemiyorum yanımdakide kalksa gitse keşke..
Sınıfta kimse kalmamıştı yanımdaki enes dışında sağ tarafta olduğum için çıkmam için izin istemem lazımdı ben bi insanla konuşamam ne yapıcağımı bilmiyorum gözlerim doldu gözlerimden yaşlar akmaya başadı.
Delirmek üzereyken ellerim titremeye başladı Enes beni fark edince gözlerindeki endişeyi gördüm.
Ve bana yapmaması gereken şeyi yaptı kolumu tuttu ve iyi misin dedi bi kolumdaki ele baktım sonra Enese.
Bunu yapmamalıydı deli gibi ağlamaya başladım bana dokundu bana! bunu hazır değilim lütfen tanrım al canımı bu korkularla daha fazla yaşayamayacağım.
"Mavi neler oluyor?"
Cevap veremem veremezdim hızlıca kolumu ondan çektim ve kızlar tuvaletine gittim kimse yoktu rahatladım bir kabine girdim yaklaşık yarım saat ağladıktan sonra tuvaletten çıkamicamı anladım ve annemi aradım.
"Alo anne ne olur beni al bir günlük bu kadar yeter insanlar bana dokunuyor anne konuşmaya çalışıyor lutfen yalvarırım gel anne çıkamıyorum tuvaletten."
"Tamam tamam hemen geliyorum."dedi ve kapattı.
Annemde korkmuştu sanki biri ölmüş gibi çığlık çığlığa yırtılcak derecesinde ağlıyordum.
Bekledim annem tuvalete geldi ve adımı söyledi çıkınca anneme sarıldım koluma girdi ve merdivenlerden inmeye başladık.
Herkes dersteydi en azından bu halimi görmicekler diye geçirdim aklımdan arabaya bindik eve varınca odama direk geçiş yaptım babamla karşılaşınca yolumdan çekildi ve geçmeme izin verdi.
Evet babam beni takmaz çünkü birnevi benden utanıyor ve korkuyor çünkü diğer arkadaşları gibi beni biryere götüremiyor kimseyle tanıştıramıyor aslında oda haklı kim böyle bir çocuk ister ki.
Tabi kimse benim neden böyle olduğumu bilmiyor boşunamı böyleyim sanıyorlar şımarıklığımdan?keyfimden ?canım istediği için mi öyle düşünüyorlarsa çok yazık.
Çünkü daha kendime bile anlatamadığım ve kimseye anlatamayacağım bir şey yaşadım..
Ne mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANTROPOFOBİ
ParanormalO insanlardan korkuyordu.Rezil olmaktan,yanlış bir şey yapmaktan, insanların o'na zarar verebilmesi düşüncesiyle yaşıyordu. Ailesi dışında kimseyle konuşamıyor ve insanlara temas edemiyordu. Bu kişi Mavi. Özgüvensizliğin ve hassaslığın sözlük anlamı...
