ANTROPOFOBİ

27.bölüm...

52k!Çok teşekkürler.Medya Mavi.Koyduğum müzik güzeldir dinleyebilirsiniz.Bence yeni kapak muhteşem oldu.Artık çılgın bölümlere başlıyoruz rahatlık battı :)

DİKKAT lütfen üşenmeden okuyun 1,2 bölüm sonra,sorularınız ve cevapları adlı bir bölüm paylaşıcam yani hikaye hakkında ve benim hakkımda merak ettiğiniz şeyleri bana özelden veya yorumdan yazabilirsiniz bir kişi 1 den fazla soru sorabilir.Sorular fazla olursa cevaplayıp bölüm atıcam süresi 2 hafta 2 hafta içinse sorularınızı ve merak ettiklerinizi yazın lütfen.İyi okumalarrr.

ENES'TEN...

Bugün sömestr tatilinin ikinci günü yeni uyandım ve başımda feci bir ağrı var şakaklarımı ovlayıp soğuk bir duşa girdim.Aynada kendimi gördüğümde bembeyazdım.Perdeleri kapayıp yatağa uzandım sessizliğe ihtiyacım vardı.

Konuşmak istemiyordum kimseyi görmek istemiyordum birkaç gündür hafif bir baş ağrım vardı ama bugün tamamen kötüydüm.

Odamda turlar atmaya başladım ellerim istemsizce hareket ediyordu birden çığlık sesi duydum hızla annemlerin odasına koştum kapıyı açtığımda ikiside uyuyordu.

Evdede başka kimse yoktu derin nefes alıp koridorda yere çöktüm."Lütfen tekrar başıma geliyor olmasın Tanrım lütfen dayanamam o kadar güçlü değilim lütfen..hayatım yeni düzene girmişken kötü ruhumun öne çıkmasıyla sınama beni."

Şizofreni geçen bir hastalık değildi sadece sakinleştirilebilir ve kontrol altına alınabilirdi tamamen asla iyileşemezsinin eğer şanssızsan peşini bırakmaz.

Ama ben bunu yendiğimi düşünmüştüm herşeyin kontrolüm altında olduğunu zannetmiştim yanılmışım.Yavaş yavaş benliğimi kaybedecektim.

Güçlü kalabilcekmiydim peki bunu atlatabilcekmiydim....

Odama geri döndüm beynimde çığlık atan şeyler dönüyordu fısıltılar sesler delirmek üzereydim.

Aileme söylemelimiydim Mavi'ye? kimseyi üzmek istemiyordum.Belkide bir kaç güne geçerdi kimi kandırıyorsam.Yatağıma uzandım uyumalıydım belki bir kaç saatliğine olsa bile bu saçmalıktan kurtulmalıydım.

UYGAR'DAN...

Çok sıkılmıştım biraz dışarı çıkmam lazımdı ayakkabılarımı giydim ve rastgele sokakları gezmeye başladım petshop görünce dikkatimi çekti düşünmeden içeri girdim ve hayvanları incelemeye başladım.

Balıklar hoşuma gitmişti belkide bakabilirdim banada bir eğlence olmuş olurdu görevliyi çağırıp bana 3 balık vermesini söyledim.

Sarı gri ve mavi balıklardı, akvaryum ve yem de seçtim görevliyle kasaya ilerledik ve eşyalarımı masaya bırakıp gitti kasiyer kızın arkası dönüktü "Bakar mısınız?"diye seslendim.

Suratını bana dönünce şoka uğramıştım parktaki kızdı.O'da beni görünce şaşırmıştı."Merhaba beni hatırladın mı?"

"Ah,evet hatırladım şu parktaki çocuksun."dedi ve gözlerini almak üzere olduğum balıklara çevirdi"Hayvanları seviyorsun sanırım."

"Hayatımda baktığım ilk hayvan olucak."

"Balıklar çabuk ölebilen hayvanlar titizlikle bakman gerek yoksa ölürler ve çok üzülürsün."

"Peki bu dediğini dikkate alıcam."dedim gülümseyerek balıkları şeffaf bir poşete suyla koyup bağladı akvaryumu da kutuya koydu.

"Ücret?"

"Gerek yok hediyem olsun."

"Bir şartla ,beraber bir akşam yemeği."bu özgüven bana nerden geliyosa bende kendime şaşırıyorum.

"Olur zaten yarım saate kapatıcaktık banada eğlence olur "dedi.Montunu üstüne giydi ve görevliye birşeyler söyledi.Balıklarımı alıp kapıya doğru yürüdük.

Kapıdan çıktık ve bir kafe bulma umuduyla etrafa göz gezdirdik.

"Aysu"

"Ne?"

"İsmim."

"Uygar"

"Güzel isimmiş."dedi gülümseyerek,büyüleniyordum sanki her gülüşünde bakışında.

2 dakika daha dolandıktan sonra kafemsi bir yer bulup içeri oturduk kumpir söyleyip gelmesini beklerken küöük bir muhabbet başlamıştı.

"Neden petshop da çalışıyorsun?."

"Babam oranın sahibi ve hayvanları çok seviyorum canım sıkılınca uğrayıp vakit geçirip çalışıyorum.Ee senin ailen ne iş yapıyo?"

Hüzün dalgası birden beni çarpınca gözlerim istemsizce doldu ve eski anılar beynimin duvarlarına çarmaya başladı zorla ağzımdan bir kelime çıkartabilidim.

"Öldüler."

"Ciddem çok özür dilerim bilmiyordum bir daha asla bu konulardan bahsetmiycem."

"Sorun değil bilmiyordun."dedim ve yavaş yavaş kasılmam geçti zoraki gülümsemeyle yüzüne baktım.

"Parkta neden ağlıyordun?"

"Sevgilim en yakın arkadaşıma aşık olduğunu uzun süredir bu duyguların karşılıklı olduğunu ve beni üzmemek için benle birlikteyken o kızla ilişki yaşadığını açıkladı,sonra kız yanımıza geldi ve el ele gittiler."

"Pisliğin tekiymiş gurursuz piç,böyle insanlar için bidaha üzülme ağlayınca güzelsin ama gülünce daha güzel."

Tam bana cevap verecekken yemekler geldi ve konuşmasına devam etti."Bugün için çok teşekkürler günüme renk kattın,umarım bu arkadaşlığımız devam eder." dedi ve gülümsedim.

Yemeklerimizi yedik parayı ödedim,birbirimize numaralarımızı verdik ve Aysuyuda taksiye uğurlayıp eve geri yürüdüm...

MAVİ'DEN...

Bugün evde tektim tüm günümü dizi izleyerek geçirdim.Enes beni aramamıştı ve ben arayıncada telefonu kapalı gözüküyordu.Bu durum canımı sıksada yarın o'na uğrayacaktım.

1 saat sonra telefonuma mesaj geldi Enestendir diye düşünerek hızla mesajı açtım tanımadığım bir numaraydı.

"Ben Giray telefon numaranı senden değilde başkasından aldığım için üzgünüm ama tatilim çok sıkıcı geçiyor beni mutlu edecek insanın sen olacağını düşündüğüm için bu mesajı yazıyorum;parkta buluşup birkaç tur atalım mı açık hava iyi gelir."

Daha alışmaya çalışıyordum ilginçti kabul etsemiydim o kadar iyi tanımadığım biriyle buluşmayı.Belkide tanımış olurdum.Enes ne derdi ? kızar mıydı ya da sosyalleştiğim için sevinir miydi bunun cevaplarını aca o bilirdi.

Ama telefonu kapalı aklım cidden karışmıştı.

Evet mi hayır mı demeliyim?

ve bölüm sonu...kızmayın haftaya herşeyi öreneceksiniz bölüm hızlı gelicek.

Okurlarım hikaye yavaş yavaş büyüyo yorumlarınız ve mesajlarınız için çok teşekkür ederim herkesin yorumunu cevaplayıp mesajına cevap atıyorum hatta geçen hafta wattpadden tanıştığım @mavikafadiyebiri en yakın arkadaşlarımdan biri oldu.

Çekinmeden bana ulaşabilirsiniz herzaman yanınızdayım sizi seviyorum...