ANTROPOFOBİ

17.bölüm...

8k olduk teşekkürler fobi ailesi.

hematofobi: kan korkusu

UYGAR'DAN...

Uzun süreden beri yalnızdım odaya birnin geleceğini öğrenince çok sevindim ama birazda çekindim kötü biride olabilirdi.

Kızı gördüğümde oda benim gibi çekingen davranıyordu benden 1,2 yaş büyük duruyordu o uyuyana kadar cesaretimi topladım ve onu uyandırdım sakin davranmaya çalışsamda içim içimi yiyordu.

Konuşmaya başlayınca onu çok sevdim bağlandım açıkçası abla gibi bir şefkati vardı bana çok iyi davranmıştı yılların yalnızlığı ve sevgisizliğiyle herşeyi anlatmıştım beni bırakıcak diye çok korktum ama o bana yardım etti umut verdi artık buradan kurtulmak için bir amacım vardı umarım beni bırakmazdı bırakmaması için elimden gelen herşeyi yapıp onu dinlicektim bir kere bile sözünden çıkmamaya karar verdim uyu dediğinde hemen kendimi yatağa sürükledim ve istediği şeyi yaptım.

MAVİ'DEN...

Sabah olduğunda odaya yemekler geldi Uygarı uyandırdım ve yemeğimizi güzelce yedik psikologla konuşma vaktim gelince Uygar bei bırakmadı ağlamaya başladı "Geri geleceğim ufaklık sakin ol ilk önce ben iyileşmeliyim ki senide iyileştireyim ." gözyaşlarını silip kafasınını onaylar biçimde salladı.

Psikologla konuştuğumda oda arkadaşımdan bahsettim konuştuğumu ve çekinmediğim söylediğimde ilerleme kaydettiğimi söyledi odaya tekrar dödüğümde doktor Uygarla konuşuyordu "Vücüdundaki yaralar kapanmaya başlamış bu demek oluyor ki yakın zamandır kendine zarar vermiyorsun sevindim böyle devam et "dedi ve yanımdan geçerek gitti.

Yanına gittim ve gülümsedim aklıma Enes geldi tabi ya onun yanına gitmeliydim kapıdan çıkarken Uygarı unuttuğum aklıma geldi bensiz duramıyordu "Uygar hadi gel birini ziyaret edicez."dediğimde hemen yanımda bitti 2.kata geldiğimizde gerildiğini anlamıştım korkuyorduda daha önce odadan çıkmadığı belliydi elimi uzattım ve sıkıca tuttu Enesin odasına geldiğimizde direk içeri daldım tek başınaydı beni görünce yanıma gelip sarıldı sonra yanımdaki Uygara ve tutuşan ellerimize baktı.

"Bu kim Mavi?"

"Aynı odada kalıyoruz ona ablalık yapıyorum kardeşim diyebilirim daha yeni 16 yaşına girdi."dedim ve Uygarı saçlarından sevdim Eneste sevecen gözlerle ona baktı ve elini uzattı Uygar onay istercesine gözlerime baktı kafa salladığımda tokalaştılar.

"Moronlar nerde Enes?"

"İkisininde kolunu kırdım ve suratlarını dağıttım suçuda birbirlerinin üstüne attım şu an 1. katta çok mutlular."

Uygarda küçük bir psikopat olduğu için fikri akıllıca bulmuşçasına gülümsedi pasif sadistlere bak sen bazıları tek bile duramıyorda neyse.Enesten bu sebep yuzunden korkmazdım haklıydı ona neler yaptıkarını az buçuk tahmin ediyordum ve kendi ağzıylada anlatmıştı umarım odaya ona zarar vermeyecek olan birileri gelirdi.

Uygar yatağa oturdu ve yan masada bulduğu çizimlere bakmaya başladı"Bunlar kim Enes abi?"

"Kafamdakiler."dedi ve duvar kenarına çekildi Uygar resimlere bakarken biraz konuşabilirdik.

"Enes durumların nasıl biraz daha toparladın mı?"

"Aklıma giriyorlar Mavi gerçek olmadıklarını biliyorum ama deli ediyorlar ilaçlar ve tedavi sayesinde nadir uğramaya başladılar ama geldiklerindede çok kötü şeyler yaptırıyorlar moronları sakatlamam için onlar aklıma girdi yakalansam ben 1.kata giderdim sence benim karakterim kendimi bu kadar tehlikeye atar mıydı?"

"Onları az görmen iyi bişey umarım yakında dahada iyi olursun hepberaber kurtuluruz."

"Senin durumların nasıl Mavi?"

"Burdaki insanlarla kendimi eşit gördüğüm için korkularım onlara işlemiyo paronoyak gibi davranmıyorum doktor iyiye gittiğimi zannediyor ama ne bilecek ki dışarıda yine aynı olacağımı şu an boşuna tedavi oluyorum."

"Çok garip mavi yaşadığımız durumda olduğumuz yerde, sana vericek aklım bile yok ne diyebilirimki daha kendime çözüm bulamamışken."

Arada bir sessizlik oldu ve tekrar lafa başladı." Peki Uygar onun neyi var?."

"Mazoşist bir korkak insanlardan saklanıp kendine zarar veriyo ama onu iyileştiricem bak sende diyorsun nadir geliyorlar diye kurtulma umudumuz var."

Lafım bittiğinde içeri çalışan geldi ve artık burdan çıkmamız gerektiğini söyledi Uygarı elinden tuttum koridordaki manyaklardan korurcasına sahiplendim ve kendi odamıza geldik elinde katlı bir kağıt vardı göstermesini söyleyince kağıdı elime verdi.

İçini açtığımda Aldarike benzer korkunç bir süliet vardı nerden aldığını sorduğumda Enesin masasından dedi tüm anılar aklıma geldiğinde tekrar dehşete düştüm ve Uygara onu atmasını söyledim lafımı ikiletmeden attı.Birinden izinsiz birşey aldığının farkına varmış olacak ki benden özür diledi uyumasını söylediğimde yatağa doğru yol aldı düşünmeliydim hemde çok.

ENES'TEN...

İki moron yine benle uğraşıyordu dayanamadım katlandım yıllarca ama bir patlama noktası olması gerekiyordu aklımdaki moronlarda beni destekledi hatta zorladı diyelim içimdeki pisliği çıkarıp onlara zarar verdim.

Aralarında en aklı başında hasta ben olduğum için doktor beni dinledi ve suçlamalarımı doğrulayıp onları 1.kata gönderdi eğer inanmasaydı bende orda olabilirdim.

Odaya Mavi geldiğinde sevinmiştim yanındaki çocuğu sevmiştim umarım birbirlerini kollarlardı Mavideki değişim aşikardı kendine güveni gelmişti ama bunun sebebini öğrendiğimde üzülmüştüm iyileşemicek olması kötüydü bu halde bizim için uğraşıyordu umarım kısa süre içerisinde burdan kurtulurduk.