ANTROPOFOBİ

24.bölüm...

Sevgili okurlarım,sınava girdim ve güzel bir sonuç aldım sözeller yüksek tabi ^^ matematiği sormayın.Konumuza gelirsek hikaye birden yükseldi sürekli bildirim geliyo ve muhteşem derecede mutlu oluyorum 32bin olduk paranormal kategorisinde 11.yiz bu bölümden sonra belkide 6. 7. oluruz.Niye paranormal kategorisinde diye sorarsanız 7,8 bölüm paranormaldi yani paranoyak deliler hastanesi Mavinin eski anıları falan şu an öyle devam etmiyo olabilir.Hikayemin Kurgusunda her kategori var yani tek düzey değil hangisine ekliyeceğimi bilmiyorum ama şimdilik böyle kalsın.Buraya kadar dayanıp okuyabilen okuyucuları tebrik ediyorum biraz uzun oldu neyse hikayemize dönelimm.

                                        OKUL

MAVİ'DEN

Ve sonunda okul 'Korkulu Rüyam' tam 6 saat sonra kapısından gireceğim yer.Farklı hissediyorum... Enes yanımda beni koruyacağını biliyorum içim biraz rahat.

Ama aramızda gerginlik olduğu için okulda yanına gitmemeye çalışıcam.Onunda hayatı var rahat bırakmam gerek hep benim peşimden koşamaz ya.

Kendimi ikna etme çabasındayken kafam patlıyordu aklımda kurduğum senaryolar başımı ağrıtıyordu stresliydim her zaman böyle değilmiydim zaten.

Rahat uyku uyuyamıyorum rahat hiçbirşey yapamıyorum rahatlamak istiyorum düşüncelerimle aklımı siyaha boyamak istemiyorum.

Ama oluyor işte.

Belki yarın güçlü kızı oynayabilirdim bunu yaparsam ailem üzülmezdi Eneste mutlu olurdu sanırım.

Korkaklık yapmayıp deneyeceğim tam iyileşmemiş olmasamda denemeyi öğrendim.Bunca yaşadığım şeyin bana bir kazancı olması güzel.

Yarın hayatımın dönüm noktası olabilir ya da bir genç kızın özgüven düşünceleri.

Yataktan kalkıp eşyalarımı son kez düzenledim ve yarınki ilginç başlangıcın verdiği heycanla alarmımı kurup yattım.

SABAH

Alarmı duyar duymaz kalktım ve aynada kendimi incelemeye başladım hafif bir rimel sürdüm gereksizce..Saçımı düzleştirdim siyah okul pantalonunu beyaz okul tişörtünü giydim hırkamıda üstüme geçirdikten sonra aşağı indim.

Avuç içlerim terlemeye başlamıştı anneme ve babama belli etmemem gerekiyordu sıcak bir gülümsemeyle ikisinede sarıldım kapıya doğru gidip ayakkabılarımı giydim el sallayıp evden çıktım.

Derin nefes alıp başımı önüme eğdim ve yürümeye başladım telefonumun titrediğini hissettiğimde elime aldım Enesin ismini görünce telefonu açtım.

"Efendim ?"

"Nerdesin?"

"Evden çıktım 15 dakika sonra okulda olurum."

"Beraber gitceğimizi sanıyordum."

"Unutmuşum,görüşürüz."dedim ve kapadım.

Unutmamıştım tabikide garip hissediyorum.Hayatını boşu boşuna kaplıyomuşum gibi geliyo aramız biraz uzak olsa belkide daha mutlu olabilir.

Kendimden soğutuyorum iyi birşey mi yapıyorum emin değilim deniyeceğim.

Okulun kapısına geldim içeri girdiğimde bazıları bana bakıyordu ellerim iyice terledi ensem ıpıslak oldu çabucak okula girdim sınıfımı panodaki listeden öğrenip buldum Enes te karşı sınıftaydı.

Bir yandan güzel bir yandan kötü bir durum sınıftan içeri girdiğimde daha çok heycan bastı gözlerim kararıyor sanırım.

20 kişi suratıma dik dik bakıyordu bazıları sevecen bazıları düşmanca amaçsızca..