Artık sınır koyucam 100 okuma 30 vote 20 yorumdan sonra bölümler gelicek.Bölümü bu 3 kişiye ithaf edicem her bölüme yorum yaptıkları ve vote verdikleri için teşekkürler.
YarenYaren81,Pikapiku,Gmzzz_gl
gerontofobi: yaşlı insanlardan ya da yaşlanmaktan korkma.
ENES'İN HİKAYESİ...
Motoru bırakıp koşmaya başladım lanet olsun ki bir adamı öldürmüştüm o kadar hızlı gitmemeliydim adamın son nefesini verirkenki bakışını unutmuyorum.
Yolda ağlamaya başladım hapis falan umrumda değildi ailem bir şekilde halledebilirdi peki vicdan azabım?
1 hafta geçmişti bile tahmin ettiğim gibi babam halletmişti kimse benden şüphelenmiyordu.Ama sanki öldürdüğüm adam peşimde gibi hissediyordum.
1,2 gün sonra kendini göstermeye başladı sürekli yanımda beliriyordu benle konuşuyordu annem bunu fark ettiğinde delirmek üzereydim gaipten sesler duyuyor insana benzemeyn varlıklar görüyordum.
Doktora gittiğimizde şizofreni teşhisi koydu ve hastaneye yatmam gerektiğini söyledi hastaneye gittiğimde ürkünç insanlar vardı sanki hepsi birer iblisti ben onlar gibi hissetmiyordum.
3 kişiyle aynı odada kalıyordum doktorların olmadığı az bir zamanda çeşitli tacizlere uğruyodum anladınız siz işte.
Burdan kurtulmak için doktorun her dediğini yaptım ilaçlarımı kullandım psikiyatrisimle seyanslar yaptım o iğrenç yerden kurtulduğumda değiştiğimi hissettim.
Orasnın kötülükleri beni sadistleştirmişti Maviyle ortak yanlarımızdan biride ikimizinde katil olmasıydı.
O kızda beni çeken birşeyler vardı ona iyi davranmak istiyordum hastalığını öğrendiğimde benim gibi olmaması için o iğrenç yere gitmemesi için uğraşacaktım buna göz yumamazdım.
Belki ona aşıktım bunu kabul etmicek kadar korkak değilim ama tatmadığım duyguları doğrulucak kadarda bilgili değilim.
Maviyi mezarlığa götürdüğümde onu ikna edecek derecede iyi konuşmuştum gözlerindeki parlaklık bunu ifade ediyordu.
Bana yöneldiğinde bir an sarılacağını sandım belkide öyle yapacaktı ama pislik abisinin mezarını görünce işler değişti anlıyordum onu tüm yaşadıkları bir anda üstüne gelmeye başlamıştı.
Koşmaya başladiginda peşinden gittim ama kaybetmiştim aklima birden çantalarimiz geldi ikimizinde telefonu ve eşyalari onun içindeydi koşarak geri dondum biraz islanmiş olan çantalarimizi elime aldim.
Mezarliktan cikarken piçin mezari tekrar gozume carpti yanina gidip ustune tukurdum birazdaha orda dursaydim daha farkli seylerde yapardim.
Yağmur beni yikasada Maviyi bulmaliydim 2 sokaga baktim 3.sokaga girdigimde bir ses duygum.
"Herşey duzelicek."surekli bunu tekrarliyordu.Sesin peşinden gittigimde ıslak ve yerinde sallanan Maviyi buldum.
Ustumdeki polari cikartip onun ustune giydirdim.
Evet ona dokunuyordum bu muhteşem bir duyguydu bir an gozgoze geldik ve bana sarildi bende ona sarildim tarifi imkansiz duygular icinde boguluyordum.
Yarim kolluyla yagmurun altinda olmak umrumda degildi umrumda olan Mavinin bana sarilmasiydi.
Onu kucagima aldim ve ana yola yuruduk taksiye bindigimizde benim evimin adresini verdim Mavi kucagimda uyuya kalmişti galiba birazda hasta olmuştu bunu bu halde evine goturemezdim tabi.
Çantasindan telefonunu alip Annesini aradim.
"Şey merhaba ben Mavinin arkadaşiyimda ogretmen ikimizede bu gun proje odevi verdi yarina yetiştirmemiz lazim musadeniz olursa bizde kalabilir mi?""Ne Mavinin arkadaşimi var mutluluktan ölebilirim şu an tabiki izin veririmde Mavi niye kendisi soylemiyoda sana arattiriyo?
"Şu an kırtasiyede proje için gerekli şeyleri aliyo zamandan kazanmak için ben sizi aradim kusura bakmayin veriyim hemen telefonu isterseniz.'
"Gerek yok siz işinize bakin yavrum ama haberdar oliyim bi durum olursa senle konuştuguna gore durumlari biliyorsun demektir."
"Evet efendim."dedim vedalaştiktan sonra telefonj kapadim ne sevecen anneydi boyle iki dakika sohbet kurmuştum resmen.
Taksi durdugunda parayi uzattim ve kucagimdaki Maviyle beraber eve girmeye çaliştim tabi zor oldu çantalarda elimde olunca zor dakikalar yaşasamda anahtari bulup eve girdim.
Maviyi koltuga biraktigimda burnundan akan sumugu fark ettim bana igrenc gelmemisti gulumseyip islak tişortumun ucuyla burnunu sildim.
Ustumu degiştirmek için odaga girdigimde oksurmeye başladim hadi ama 2 yildir grip olmayan insan şimdi olamazdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANTROPOFOBİ
ParanormalO insanlardan korkuyordu.Rezil olmaktan,yanlış bir şey yapmaktan, insanların o'na zarar verebilmesi düşüncesiyle yaşıyordu. Ailesi dışında kimseyle konuşamıyor ve insanlara temas edemiyordu. Bu kişi Mavi. Özgüvensizliğin ve hassaslığın sözlük anlamı...