Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 5

Δεν πίστευα στα μάτια μου με αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Το διαμέρισμα στο οποίο έμενε ο Άλεξ ήταν υπέροχο και σίγουρα αντικατόπτριζε την οικονομική του θέση. Προχώρησα προς το εσωτερικό του σπιτιού <<Τι θα ήθελες να πιείς;>> με ρώτησε ο 'Αλεξ σπάζοντας επιτέλους την εκκωφαντική σιωπή που επικρατούσε τόση ώρα. <<Ένα τζιν τονικ>> του λέω απαλά. Το σαλόνι του είναι τεράστιο έχει έναν ενιαίο χώρο όπου είναι το σαλόνι με λευκούς καναπέδες σε σχήμα π ενώ έχει και δυο ίδιες πολυθρόνες. Το μαύρο γήινο τραπεζάκι έρχεται σε αντίθεση με την απόχρωση του καναπέ ενώ και οι τοίχοι είναι σε λευκές αποχρώσεις. Το μαύρο  ξύλο και το λευκό επικρατούν σε όλο το χώρο με κάποιες χρυσές πινελιές, όπως οι καρέκλες τις τραπεζαρίας με λευκό ύφασμα ενώ αναμεσά τους υπάρχει ένα τεράστιο  τραπέζι ξύλινο σε σκούρα απόχρωση. Απέναντι τους υπάρχουν δυο καθρέπτες που διακοσμούν τους τοίχους ενώ και σε αυτούς το περίγραμμά τους είναι μαύρο. Θα έλεγα πως ο Άλεξ είναι μινιμαλιστής αλλά  τα έπιπλά μαρτυρούν το αντίθετο μάλλον θα κοστίζουν μια περιούσια - πολύ περισσότερο απ' όσο κοστίζουν τα δικά μου στο διαμέρισμά μου.  

Δίπλα απο την τραπεζαρία υπάρχει μια σκάλα που προφανώς πρέπει να οδηγεί στον επάνω όροφο και στο ή στα υπνοδωμάτια που μπορεί να υπάρχουν.  Στον χώρο υπάρχουν και κάποιες πόρτες κλειστές που δεν καταλαβαίνω τι  μπορεί να κρύβεται απο πίσω τους, στο βάθος όπως φαίνεται ένα άνοιγμα όπου και πήγε ο Άλεξ προφανώς, σκέφτομαι θα είναι η κουζίνα του σπιτιού. Αλλά αυτό που μου έκοψε την ανάσα στην αρχή δεν ήταν η πολυτέλεια αλλά οι τεράστιες τζαμαρίες που σου επιτρέπουν να δεις όλη την φωτισμένη πόλη κάτω απο τα πόδια σου. Θα μπορούσα να κάτσω και να κοιτάω επί ώρες την θέα απο εδώ βλέπεις μέχρι και τον ποταμό Χάντσον απο εδώ πάνω.