Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 22

Όπως κάθε μέρα το ξυπνητήρι του κινητού μου άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα. Το πιάνω στα χέρια μου και το κλείνω δεν θέλω να σηκωθώ ακόμα από το κρεβάτι μου. Πιάνω με τα χέρια μου το πρόσωπό μου καθώς σκέφτομαι πως για άλλη μια μέρα θα πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με τον Άλεξ από το Σάββατο που  βρεθήκαμε στο κλαμπ έγινε ακόμα πιο απόμακρος δεν με χαιρετάει καν στις συσκέψεις έστω από καθαρή ευγένεια δεν μπορώ να εξηγήσω την συμπεριφορά του από την μία με φιλάει και από την άλλη κάνεις λες και δεν συνέβη μεταξύ μας τίποτα. Είτε παίζει με τα νευρά μου είτε απλά έκανε το κέφι του και δεν νιώθει τίποτα πιά για εμένα. Σηκώνομαι απρόθυμα από το κρεβάτι μου και πάω πρώτα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπό μου και να βάλω την ενυδατική μου κρέμα. Σήμερα έχω το ραντεβού με την μαμά μου για να διαλέξουμε ρούχα για την δεξίωση αν και είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει αυτή την στιγμή πρέπει να πάω δεν μπορώ να το ακυρώσω. 

Φτιάχνω το πρωινό μου καφέ και σκέφτομαι πως οι μέρες πλησιάζουν που ο Άλεξ θα αναλάβει την εταιρία το άλλο Σάββατο είναι η δεξίωση και μετά τις γιορτές θα πρέπει καθημερινά να έρχομαι αντιμέτωπη με τον Άλεξ. Η Μία με πήρε τηλέφωνο την Κυριακή και μου είπε πως πέρασε υπέροχα με τον Κρις και έχουν κανονίσει να βρεθούν πάλι μέσα στην εβδομάδα για φαγητό αυτή την φορά. Ο Κρις μάλιστα της ζήτησε να τον συνοδέψει στην δεξίωση, εκτός όμως από τον Κρις θα έρθουν και οι γονείς τους είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην ζωή αλλά και στην καριέρα του Άλεξ και είναι φυσικό να θέλει κοντά του εκείνη την ημέρα την οικογένειά του.  Αφού ήπια τον καφέ μου τρώγοντας ένα κρουασάν βουτύρου πήγα στην ντουλάπα του υπνοδωματίου μου και βγάζω μια ολόσωμη φόρμα στο χρώμα τις κανέλας. Ήταν ένα από τα αγαπημένα μου σύνολά για την δουλειά γιατί όποιος το έβλεπε νόμιζε πως φοράω δυο ξεχωριστά κομμάτια. Το κάτω μέρος της ολόσωμης φόρμας είναι ένα υφασμάτινο ψηλόμεσο παντελόνι μέχρι λίγο πιο πάνω από τον αφαλό ενώ είναι διακοσμημένο με μια άσπρη με χρυσές λεπτομέρειες ζώνη. Αντίθετα το πάνω μέρος είναι ένα πλεκτό στο ίδιο χρώμα ζιβάγκο με μακριά μανίκια και είναι ιδανικό για τους χειμωνιάτικους μήνες. Το συνδυάζω με ένα ασορτί μπλέιζερ και ένα ζευγάρι κλειστές γόβες στο χρώμα του λάτε καφέ,  οι οποίες έχουν δεξιά και αριστερά λίγη διαφάνεια. 

Κάνω ένα απαλό μακιγιάζ προσπαθώντας να καλύψω όσο μπορώ τους μαύρους κύκλους που με βασανίζουν εδώ και κάποιες μέρες καθώς δυσκολεύομαι να κοιμηθώ τα βράδια. Αφού φοράω τα ρούχα που διάλεξε παίρνω και το παλτό μου στην ίδια απόχρωση με τα υπόλοιπα ρούχα μου και πηγαίνω προς την κουζίνα. Βάζω το κινητό στην τσάντα μου και αφού βγαίνω από το διαμέρισμά μου κλειδώνω και μπαίνω στο ασανσέρ για να κατέβω στο ισόγειο. Την ώρα που βγαίνω από το ασανσέρ και πηγαίνω προς την έξοδο, βλέπω τον Φίλιπ να μιλάει με έναν από τους ενοίκους του συγκροτήματος. Βγαίνω στο δρόμο και πηγαίνω στο αυτοκίνητό μου όσο πιο γρήγορα μπορώ γιατί το κρύο είναι τσουχτερό. Βάζω μπροστά και ξεκινάω για την εταιρία μας. Στις οκτώ παρά δέκα παρκάρω στην θέση μου στο πάρκινγκ της εταιρία ενώ βλέπω πως ο Άλεξ έχει έρθει ήδη όπως και ο πατέρας μου. Το τελευταίο διάστημα ο μπαμπάς μου έρχεται καθημερινά στην εταιρία γιατί, όπως μου είπε της προάλλες θέλει να είναι όλα στην εντέλεια όταν αναλάβει ο Άλεξ και ελέγχει εξονυχιστικά όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με την εταιρία μας.