Η Άννα Σουάν είναι μια εικοσιεπτάχρονη πετυχημένη διευθυντήρια μάρκετινγκ στην εταιρία του πατέρα της, στην ίδια που δουλεύει και ο Αλεξάντερ Άντριου ένας σέξι πετυχημένος στην δουλεία του άντρας, που στα τριάντα του χρόνια έχει κτίσει μια επιτυχημ...
Καθόμαστε όλοι μαζί στο σαλόνι ενώ ο Κρις ακόμα μιλάει για το πως ο Άλεξ έχασε επιτέλους μια παρτίδα <<Τελικά έπρεπε να είχα έρθει έβλεπα αυτή την παρτίδα είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως έχασε ο Άλεξ>> λέει ο Ερρίκος με ρίχνει ένα βλέμμα στον Άλεξ και μετά σε εμένα με αποτέλεσμα να κοκκινίσω καθώς σκεφτόμουν το τρόπο με τον οποίο έκανα τον Άλεξ να χάσει αυτήν την παρτίδα <<Άλεξ γιατί δεν ξεναγείς την Άννα στο σπίτι μας θα φύγει χωρίς να το έχει δει>> προτείνει ο Ερρίκος και πραγματικά δεν ξέρω εάν το κάνει επίτηδες επειδή έχει καταλάβει πως κάτι τρέχει μεταξύ εμένα και του Άλεξ ή απλά το είπε έτσι χωρίς λόγο. Ο Άλεξ ρίχνει μια ματιά γύρω του αλλά όλοι οι υπόλοιποι συζητάνε μεταξύ τους παίρνει μια ανάσα και σηκώνετε από την θέση του κάνοντάς μου νόημα με το χέρι να προχωρήσω πρώτη <<Άλεξ φέρε σε παρακαλώ ένα μπουκάλι λευκό κρασί Querciabella Batar Bianco από το κελάρι με τα κρασιά για να πιούμε με τους υπέροχους καλεσμένους μας στο δείπνο>> λέει η Βικτόρια καθώς βγαίνουμε από το σαλόνι <<Από εδώ >> λέει ο Άλεξ και προχωράει πρώτος προς μια κλειστή πόρτα και την ανοίγει ενώ παραμερίζει για να περάσω. Τελικά όντως υπάρχει χώρος για να παίξει κάποιος γκολφ στέκομε και κοιτάζω τον χώρο ενώ κρατάω την κουπαστή από κάτω υπάρχει ένα μικρό τεχνικό γήπεδο γκολφ με μια μεγάλη τηλεόρασή ενώ μια θήκη με μπαστούνια είναι ακουμπισμένα στην άκρη και στην άλλη πλευρά κάτω υπάρχουν πολλά μπαλάκια. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με ταπετσαρίες που δείχνουν μια παραλία με λοφίσκους πιθανόν για να κάνει ακόμα πιο ρεαλιστικό τον χώρο.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
<<Πραγματικά Άλεξ το σπίτι σου είναι τεράστιο>> λέω και τον κοιτάζω <<Είναι ένα από τα αγαπημένα αθλήματα του πατέρα μου εγώ προτιμώ άλλα>> λέει και με κοιτάζει <<Όπως το μπιλιάρδο;>> τον ρωτάω περιπαιχτικά και στενεύει τα μάτια του <<Πάμε>> λέει και βγαίνει κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Βγαίνουμε από την κεντρική πόρτα και πηγαίνουμε προς το γήπεδο τένις εκεί που φιληθήκαμε χθες το βράδυ. Ακριβώς πίσω από το γήπεδο υπάρχει μια πόρτα ξύλινη την οποία ανοίγει και με αφήνει να περάσω μέσα και μένω για ακόμη μια φόρα έκπληκτη. Βλέπω έκπληκτη μια τεράστια ποικιλία και συλλογή από κάθε είδους κρασί η ατμόσφαιρα μέσα είναι αρκετά παγωμένη αλλά ακόμα και εδώ υπάρχει τζάκι αναμμένο αν είναι δυνατόν ποιος θα έφτιαχνε τζάκι σε ένα κελάρι για κρασιά. Ο φωτισμός είναι επαρκείς αλλά όχι ιδιαίτερα έντονος. Στην μέση υπάρχει ένα τραπέζι το οποίο έχει βάση στήριξης ένα παλιό άδειο βαρέλι αποθήκευσης κρασιού. Δίπλα του υπάρχουν δυο ψιλές ξύλινες καρέκλες ενώ πάνω στο τραπέζι είναι ένας δίσκος με τρία μπουκάλια κρασί και τέσσερα ποτήρια. Ο Άλεξ κλείνει πίσω του την πόρτα και πηγαίνει προς τα κρασιά για να βρει προφανώς αυτό που του ζήτησε η Βικτόρια. Ακουμπάω την πλάτη μου στο τοίχο δίπλα από το πέτρινο τζάκι και τον κοιτάζω να τεντώνετε για να πιάσει το μπουκάλι κρασί ενώ μέσα από το λευκό πουκάμισο του διαγράφονται οι μυς του. Γυρίζει και με πιάνει στα πράσα ενώ ακόμα τον χαζεύω <<Κοιτάζεις κάτι μωρό μου;>> με ρωτάει καθώς με πλησιάζει ενώ κρατάει στο χέρι του το κρασί και με κάνει να αναριγήσω <<Θες να δοκιμάσεις;>> με ρωτάει και δείχνει τα μπουκάλια πάνω στο τραπέζι
