Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 28

<<Μαμά>> λέω καθώς φτάνω δίπλα της γυρίζει και με κοιτάζει ενώ σκύβει για να με φιλήσει <<Άργησες>> μου λέει στο αυτί μου καθώς με φιλάει απαλά στο μάγουλο όπως και εγώ <<Άννα καλός ήρθες>> λέει ο πατέρας μου <<Να σου συστήσω από εδώ είναι ένας από τους επενδυτές μας μαζί με την γυναίκα του>> λέει και δίνω το χέρι μου για να τους χαιρετήσω. Παρατηρώ την αίθουσα να γεμίζει σιγά σιγά από κόσμο επενδυτές, πελάτες, υπάλληλοι του γραφείου αλλά κάποιοι δημοσιογράφοι και λίγοι γνωστοί και φίλοι μας ήταν ο κόσμος που κατέκλυζε την αίθουσα που βρισκόμασταν. Όλοι ήταν επίσημα ντυμένοι με ακριβά φορέματα και κουστούμια λες είχαν βγει από κάποιο χορό τον 18ο αιώνα. Άλλα ενώ το μυαλό μου επεξεργαζόταν όλα αυτά βλέπω να περνάει την είσοδο της αίθουσας μια πολύ γνωστή φυσιογνωμία ο Άλεξ και μου κόβετε κυριολεκτικά η ανάσα μόλις τον κοιτάω.

Φόραγε ένα μπλε σκούρο κοστούμι με άσπρο πουκάμισο και μπλε παπιγιόν ενώ το πέτο του ήταν σε μαύρη απόχρωση. Του πήγαινε τόσο με τα γαλανά του μάτια τα γένια του ήταν αξύριστα και έμοιαζε με μοντέλο. Άλλα πια στο διάολο ήταν αυτή που ήταν δίπλα του και τον κράταγε αγκαζέ φορώντας ένα κόκκινο φόρεμα από πίσω ερχόταν οι γονείς του με την μητέρα του να φοράω ένα πράσινο σκούρο φόρεμα και μετά ο Κρις με την Μία η οποία είχε επιλέξει και αυτή ένα κόκκινο φόρεμα με ένα μεγάλο άνοιγμα στο αριστερό της πόδι που έφτανε μέχρι λίγο πιο πάνω από το μπούτι της. Ο πατέρας μου πλησίασε να τους χαιρετίσει και τον ακολούθησε και η μαμά μου ενώ εγώ αδυνατούσα να προχωρήσω ένοιωθα τα πόδια μου να είναι κολλημένα στο πάτωμα. Ο πατέρας μου τους έδωσε το χέρι για να συστηθεί και τον ακολούθησε και η μητέρα μου και έκανε ένα χειροφίλημα στις δύο κυρίες ενώ όταν έφτασε στην Μια την κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του προφανώς δεν περίμενε πως μια από τις καλύτερες μου φίλες θα την συνόδευε ο αδελφός του Άλεξ και γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος που ήμουν εγώ κοιτάζοντάς με εξεταστικά. Δεν μπορούσα να καταλάβω πια ήταν αυτή και την δουλειά είχε μαζί του όταν ξαφνικά η εικόνα που είχα δει το προφίλ του στο facebbok την ημέρα των ευχαριστιών με χτύπησε σαν κεραυνός ήταν αυτή που ήταν μαζί τους τότε και είχαν βγάλει την φωτογραφία όλοι παρέα.

Το μικρό αίσθημα ζήλιας που έχω καταπνίξει εδώ και καιρό έκανε πάλι την έμφασή του, ο πατέρας μου μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος τους και αν και απρόθυμα αρχίσω να περπατάω αλλά δεν θα του κάνω την χάρη να του δείξω πως με πειράζει το γεγονός πως είναι εδώ άλλη όχι μετά από αυτήν την αντιμετώπιση που είχε απέναντί μου όλο αυτό το διάστημα. Τα Stuart Weitzman πέδιλά μου χτυπούσαν το μαρμαρένιο πάτωμα της αίθουσας κάνοντας τους πάντες στο πέρασμά μου να γυρίσουν παρ' όλο που ακουγόταν χαμηλά μουσική μέσα στην αίθουσα. Πρόλαβα και είδα τον βλέμμα της Μια που με κοίταζε με ανοιχτά μάτια ενώ ο Κρις με κοιτούσε εξεταστικά από πάνω μέχρι κάτω καθώς έφτανα κοντά τους. <<Άννα να σου συστήσω από εδώ οι γονείς του Άλεξ Βικτώρια και Ερρίκος Άντριου>> λέει ο πατέρας μου και τους δίνω το χέρι μου ενώ ο Ερρίκος μου κάνει ένα απλό χειροφίλημα <<Ίαν η κόρη σου είναι μια κούκλα αλλά φυσικό είναι με δυο όμορφους γονείς>> λέει και χαμογελάω <<Από εδώ ο μικρότερος γιος μας Κρις>> λέει και δείχνει πίσω του ο Κρις με πλησιάζει κάνοντας και αυτός όπως ο πατέρας του πριν ένα χειροφίλημα <<Εμείς έχουμε ήδη γνωριστεί έτσι δεν είναι Άλεξ;>> λέει και κοιτάει τον Άλεξ και γυρίζω προς το μέρος μου κοιτάζοντάς τον κατάματα. Χριστέ μου το βλέμμα του μπορεί να με κάψει στο πέρασμα του οι γονείς μου αλλά και οι γονείς του Άλεξ μας κοιτάζουν χωρίς να καταλαβαίνουν πώς και πότε έχουμε γνωριστεί μεταξύ μας.