Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 7

Ο κρύος χειμωνιάτικος αέρας με χτύπησε στο πρόσωπο καθώς έβαινα απο το κτήριο κατοικιών του Άλεξ και κάποιες σταγόνες βροχής έπεσαν στο πρόσωπό μου. Ο χθεσινός ηλιόλουστός καιρός είχε δώσει την θέση του σε ένα σκοτεινό βροχερό καιρό σήμερα προμηνύοντας τον χειμώνα που πλησίαζε. Πήγα στο δρόμο και έκανα σήμα να σταματήσει κάποιο απο τα διερχόμενα ταξί αλλά μάταια, η βροχή είχε ήδη δυναμώσει αρκετά μέχρι να φτάσω σπίτι θα έχω γίνει μούσκεμα πρέπει να βρω ταξί άμεσα. Ευτυχώς για καλή μου τύχη σταμάτησε ένα και μπήκα μέσα του δίνω την διεύθυνση του σπιτιού μου και βγαίνει στην λεωφόρο με κατεύθυνση το σπίτι μου. Ήθελα απεγνωσμένα να βγάλω αυτά τα ρούχα απο πάνω μου που μου θύμιζαν την χθεσινή μέρα να χωθώ στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ μέχρι την Δευτέρα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Αλλά αυτό ήταν αδύνατον είχα κανονίσει με τις δυο φίλες μου την Έλσα και την Μία να βγούμε το βράδυ για ποτό. Στην αρχή σκέφτηκα να τις πάρω και να το ακυρώσω αλλά μετά λέω πως θα μου κάνει καλό να βγω λίγο έξω και να ξεχάσω τα γεγονότα που συνέβησαν μέσα σε σχεδόν εικοσιτέσσερις ώρες. Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου 11:20 έγραφε. 

Το  ταξί σταμάτησε έξω απο το συγκρότημα κατοικιών του σπιτιού μου. Πλήρωσα τον οδηγό και κατέβηκα πηγαίνοντας προς την είσοδο Χαιρέτησα τον θυρωρό μας τον Φίλιπ <<Καλημέρα Φίλιπ τι κάνεις>> του είπα συνεχίζοντας να προχωράω προς το ασανσέρ <<Καλημέρα δεσποινίς Σουάν >> Φώναξε ο Φίλιπ δυνατά ώστε να τον ακούσω. Πάτησα το κουμπί καλώντας το ασανσέρ δουλεύει στην πολυκατοικία απο τότε που μετακόμισα εδώ πριν 8 χρόνια είναι πρέπει να είναι γύρω στα 57 σίγουρα την κάνει χρόνια αυτήν την δουλειά. Η πόρτα του ασανσέρ άνοιξε και μπήκα μέσα πληκτρολόγησα το 18 και έβγαλα μια κοφτή ανάσα απο μέσα μου όσο η πόρτα έκλεινε και έμενα πάλι μόνη μου. Δεν ξέρω πόση ώρα την κράταγα μέσα μου ίσως απο την ώρα που ήμουν στο σπίτι του Άλεξ. Η πόρτα άνοιξε και προχώρησα προς το διαμέρισμα μου έβγαλα τα κλειδιά απο την τσάντα μου και άνοιξα την πόρτα. 

Σίγουρα το δικό μου διαμέρισμα δεν συγκρίνεται με του Άλεξ πολύ πιο μικρό και δεν ήταν σίγουρα δικό μου καθώς πλήρωνα κάθε μήνα ενοίκιο στον ιδιοκτήτη. Το σπίτι μου είχε ένα ενιαίο χώρο μόλις μπαίνεις όπου ήταν το σαλόνι και η κουζίνα μαζί. Η κουζίνα μου ήταν σε ανοιχτόχρωμο γκρι ξύλο με τις inox συσκευές μου να εναρμονίζονται στην κουζίνα μου. Στην μέση υπήρχε ένα ψιλό τραπέζι στο οποίο συνήθιζα να τρώω σε άσπρο χρώμα με ξύλινα ψιλά ποδαρικά το ίδιο χρώμα είχαν και οι δύο ψιλές καρέκλες που ήταν στο τραπέζι. Τον χώρο ολοκλήρωναν ένας καναπές σε γκρι χρώμα και μια ασορτί πολυθρόνα ενώ αναμεσά τους υπήρχε ένα ξύλινο τραπεζάκι με ένα κηροπήγιο πάνω του και κάποια περιοδικά μόδας τα οποία ξεφύλλιζα στον ελεύθερο χρόνο μου καθώς και μια ξύλινη τραπεζαρία με ένα βάζο με λουλούδια και έξι ψιλές καρέκλες στο ίδιο χρώμα στο οποίο, τρώγαμε όταν είχα κόσμο στο σπίτι. Το ντεκόρ συμπλήρωναν κάποιοι πίνακες με τοπία στους τοίχους οι οποίοι ήταν βαμμένοι σε μια απαλή απόχρωση του γκρι καθώς και μια τηλεόραση στον τοίχο δεξιά από τον καναπέ μου.