Η Άννα Σουάν είναι μια εικοσιεπτάχρονη πετυχημένη διευθυντήρια μάρκετινγκ στην εταιρία του πατέρα της, στην ίδια που δουλεύει και ο Αλεξάντερ Άντριου ένας σέξι πετυχημένος στην δουλεία του άντρας, που στα τριάντα του χρόνια έχει κτίσει μια επιτυχημ...
Το δωμάτιο ήταν τεράστιο είχε ένα μεγάλο κρεβάτι με ουρανό σχεδόν σε όλο τον χώρο επικρατούσε το άσπρο αλλά υπήρχαν μικρές πινελιές από ροζ χρώμα όπως κάποια μαξιλάρια πάνω στο κρεβάτι και άλλο ένα στην σιδερένια πολυθρόνα. Όπως και στο σαλόνι και εδώ υπήρχε τζάκι το οποίο έκαιγε. Υπήρχε ένα μεγάλο παράθυρο και μια μπαλκονόπορτα με ένα μικρό μπαλκονάκι από το οποίο μπορούσες να θαυμάσεις την θέα έξω δίπλα από το παράθυρο υπήρχαν κάποια ράφια στον τοίχο με κάποια διακοσμητικά πάνω τους ενώ στην απέναντι πλευρά είχε ένα μπουντουάρ με μια καρέκλα και έναν καθρέφτη κρεμασμένο στον τοίχο. <<Μια το σπίτι τους είναι υπέροχο>> της λέω καθώς μπαίνω στο δωμάτιο και ακουμπάω στη τσάντα μου στην καρέκλα και καθόμαστε στο κρεβάτι <<Και που να δεις και το υπόλοιπό το ξέρεις πως έχουν αίθουσα με μπιλιάρδο και άλλη μια που μπορείς να παίξεις γκολφ>> λέει και χαμογελάει <<Ουάου δεν περίμενα ποτέ να μείνω σε ένα τέτοιο σπίτι>> της λέω <<Και όλοι τους είναι τόσο ευγενική ακόμα και ο Άλεξ τις ημέρες που είναι εδώ μου συμπεριφέρεται πολύ ευγενικά>> λέει η Μια <<Πως αισθάνεσαι εσύ;>> με ρωτάει καθώς βλέπει πως στο άκουσμά του ονόματός του πήρα κοφτές ανάσες <<Δεν ξέρω είδες πως με αντιμετώπισε όταν ήρθαμε με ψυχρότητα και τυπικά>> της λέω μελαγχολικά <<Ίσως επειδή ήταν και οι υπόλοιποι μπροστά μπορεί να θέλει να τα πείτε μόνοι σας>> λέει η Μια και κάθετε πιο αναπαυτικά στο κρεβάτι <<Ίσως αλλά με τόσο κόσμο πως είναι δυνατόν να μείνουμε μόνοι μας>> της απαντάω κοιτώντας την ερωτηματικά <<Πίστεψε με εάν θέλει θα βρει τον τρόπο ίσως το βράδυ που όλοι κοιμούνται δεν κυκλοφορούν και πολλοί>> λέει και μου κλείνει το μάτι <<Μια αν είναι δυνατόν>> της λέω περιπαιχτικά καταλαβαίνοντάς που το πάει <<Τι να κάνω μας έχουν περιορίσει Η Βικτόρια θεώρει πως πρέπει να δούμε σοβαρά την σχέση μας με τον Κρις μας έχουν βάλει σε χωριστά δωμάτια>> λέει η Μια και γελάει <<Αυτό απ' ότι κατάλαβα δεν σε εμποδίζει να βρισκόσαστε τα βάρδια>> της λέω και γελάω <<Τι να κάνω δεν μπορώ να αντέξω μακριά από το μωρό μου>> λέει και συνεχίζει να γελάει <<Λοιπόν σε αφήνω να ξεκουραστείς να είσαι έτοιμη στις εννέα για το δείπνο >> λέει η Μια και αφού κατεβαίνει από το κρεβάτι μου βγαίνει κλίνοντάς πίσω της την πόρτα του υπνοδωματίου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
