Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 16

Ύστερα από ένα δίωρο δείπνο με υπέροχη γαλοπούλα γεμιστή δια χειρός από τις μαμάδες μας συνοδευόμενη από πουρέ πατάτες, σαλάτα με πράσινα φασόλια και φανταστική κολοκυθόπιτα και όλα αυτά τα συνοδέψαμε με ένα υπέροχο μπουκάλι λευκό κρασί ένιωθα πως θα έσκαγα. Μαζί με τον Λούκας και την Ολίβια βοηθήσαμε τις μαμάδες μας να μαζέψουμε το τραπέζι και να πλύνουμε τα πιάτα όσο οι μπαμπάδες μας πήγαν στην βιβλιοθήκη για να συζητήσουν σχετικά με τα επαγγελματικά τους. <<Ελπίζω και του χρόνου να περάσουμε το ίδιο ωραία όπως φέτος και με περισσότερη παρέα>> λέει η θεία μου ενώ σκουπίζαμε και ταχτοποιούσαμε τα τελευταία πιάτα <<Μακάρι Έμμα αλλά δεν το βλέπω>> λέει η μητέρα μου κοιτάζοντάς με ενώ η θεία μου κοίταξε την Ολίβια. Αχ καημένη Ολίβια τι έχεις να τραβήξεις και ακόμα είσαι μικρή <<Δεν βαρέθηκες μαμά όλο τα ίδια και τα ίδια>> λέει η Ολίβια αγανακτισμένη και αφού μου δίνει το τελευταίο πιάτο φεύγει και πάει προς το σαλόνι <<Μα τι είπα Ιζαμπέλα;>> λέει η θεία μου τάχα σαν να μην καταλαβαίνει <<Τίποτα Έμμα απλά οι κόρες μας θα μας πεθάνουν μέχρι να βρουν έναν κατάλληλο σύζυγο και να κάνουν οικογένεια>> λέει η μαμά μου κοιτώντας με επίμονα <<Μην ανησυχείς μαμά μέχρι τα εξήντα σου κάτι θα γίνει>> της λέω και σκάμε στα γέλια με τον Λούκας. Με κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι της αποδοκιμαστικά. 

Αφού τελειώνω τα τελευταία πιάτα  πηγαίνω στο σαλόνι όπου βρίσκω την Ολίβια να έχει αράξει στο καναπέ και να παρακολουθεί μια εκπομπή <<Κάθε χρόνο τα ίδια βαρέθηκα>> λέει η Ολίβια την ώρα που κάθομαι αναπαυτικά στον καναπέ <<Μην ανησυχείς τα ίδια λέει και η μαμά μου θα συνηθίσεις>> της λέω προσπαθώντας να της πω πως όλες τα ίδια λένε <<Ώρες ώρες σκέφτομαι να της πω για τον Μάικ αλλά θα αρχίσει τα δικά της να το γνωρίσει και άλλα τέτοια πράγματα και εάν γίνει κάτι και χωρίσουμε μετά θα τα ρίξει σε εμένα είμαι σίγουρη>> λέει η Ολίβια ξεφυσώντας <<Να κάνεις ότι νομίζεις πως είναι καλύτερο για εσένα αν θεωρείς πως είναι νωρίς να το πεις μην το πεις ότι νιώθεις εσύ>> της λέω και μέσα μου την καταλαβαίνω απόλυτα εγώ βέβαια δεν θα μπορούσα να έχω τέτοια σχέση ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ πετάγεται αυτή η αχώνευτη φωνή μέσα στο κεφάλι μου. ΝΑΙ ΟΚ ΔΕΝ ΘΕΛΩ της λέω κατάμουτρα ή θέλω και απλά δεν το έχω καταλάβει. Όλες αυτές της ημέρες το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι την Δευτέρα θα δω τον Άλεξ μετά από αυτήν την συνάντηση μας στον ασανσέρ το μυαλό μου τον σκέφτεται συνέχεια. Αν και κάνω φιλότιμες προσπάθειες να μην τον σκέφτομαι αυτός εκεί ξεπηδάει μέσα από τις σκέψεις μου. Παίζω ξανά και ξανά στο μυαλό μου τις στιγμές που τον βλέπω στο γραφείο του προχθές στο ασανσέρ μέσα σε τόση τεταμένη ατμόσφαιρα αναμεσά μας στο σπίτι του εκείνο τι βραδύ ξανά και ξανά όλα από την αρχή.