Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 39

Στις εννέα και δέκα παρκάρω κάτω από το σπίτι του Άλεξ φοράω ένα μαύρο ψηλόμεσο τζιν με ένα ροζ μακρυμάνικο polo από Ralph Lauren και τα αγαπημένα μου ασπρόμαυρα sneakers από Converse. Βγαίνω από το αμάξι και τυλίγω πιο σφιχτά το μπουφάν μου καθώς έξω έχει παγωνιά. Προσπερνάω τον θυρωρό και πηγαίνω στο ασανσέρ για να ανέβω στο διαμέρισμα του Άλεξ την ώρα που άνοιξαν οι πόρτες τον είδα να με περιμένει ακριβώς μπροστά στο ασανσέρ φορώντας ένα τζιν παντελόνι με ένα μαύρο T- shirt. Προχωράω προς το μέρος του και του δίνω ένα παταχτώ φιλί στο στόμα αλλά εκείνος με τραβάει και με φιλάει περισσότερο μετά από λίγο σταματάει και με κοιτάζει <<Έλα το φαγητό είναι έτοιμο>> λέει και με πιάνει από το χέρι οδηγώντας με προς την τραπεζαρία. Βλέπω πάνω κάποια φαγητά καθώς και ένα κηροπήγιο με αναμμένα κεριά μου τραβάει την καρέκλα για να καθίσω και παίρνει από την καράφα με το κόκκινο κρασί και μου γεμίζει το ποτήρι και ύστερα το δικό μου. Κάθετε απέναντι μου και σηκώνει το ποτήρι του για να τσουγκρίσουμε <<Στην υγειά σου μωρό μου>> λέει καθώς ακουμπάμε τα ποτήρια μας και πίνουμε από μια γουλιά από το υπέροχο αυτό κρασί. 

Μετά από μισή ώρα νιώθω πως έχω σκάσει δεν έχω συνηθίσει να τρώω για βράδυ αν και ο Άλεξ με εκπλήσσει κάθε μέρα περισσότερο εκτός από όλα τα άλλα προτερήματα μαγειρεύει και υπέροχα. <<Άννα φάε το φαγητό σου>> λέει και με κοιτάζει δείχνοντας το μισογεμάτο πιάτο μου <<Δεν μπορώ άλλα Άλεξ θα σκάσω>> του λέω <<Πίστεψέ με θα χρειαστείς ενέργεια απόψε για αυτό φάε>> με προστάζει και δεν ξέρω εάν θέλω να μάθω τι έχει στο μυαλό του απλά κάθομαι και τον κοιτάζω. Πιάνει ένα κομμάτι κρέας με το πιρούνι του <<Άνοιξε το στόμα σου>> λέει καθώς το απλώνει προς το μέρος μου και νιώθω τους παλμούς μου να ανεβαίνουν μόνο και μόνο από αυτή του την πρόταση. Ανοίγω το στόμα μου <<Κι' άλλο>> λέει και το ανοίγω περισσότερο τρώγοντας το κομμάτι κρέας που μου δίνει <<Καλό κορίτσι>> λέει κοιτώντας με στα μάτια και βλέπω πλέον το σκοτεινό του βλέμμα στα μάτια σου ξανά παίρνει κρέας ταΐζοντάς με πάλι <<Άλεξ δεν μπορώ άλλο πραγματικά>> του λέω μετά από λίγο και υπακούει στα λόγια μου αυτή την φορά. 

Ύστερα από το δείπνο μας καθόμαστε στον καναπέ αγκαλιά στον καναπέ του χαζεύοντας την θέα απ' έξω και πίνουμε το κρασί μας. Έχω ακουμπήσει απαλά πάνω στο στέρνο του και ακούω τους χτύπους της καρδιάς του ενώ ο Άλεξ μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά. <<Άλεξ>> του λέω απαλά <<Τι μωρό μου;>> με ρωτάει <<Πως νιώθεις που είσαι διευθυντής;>> τον ρωτάω ήθελα πολύ να μάθω την γνώμη του <<Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν πίστευα πως θα έφτανα μέχρι εκεί και κάπως με αγχωθεί αυτό θέλω να ανταποκριθώ στα καθήκοντά μου. Ο πατέρας σου είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και όλοι στην εταιρία τον λάτρευαν θέλω να το βγάλω ασπροπρό-σωπο>> μου λέει καθώς παίζει με μια τούφα από τα μαλλιά μου. <<Μην ανησυχείς είσαι υπέροχος στην δουλειά σου σου άξιζε αυτή η θέση>> του λέω και γυρίζω το κεφάλι μου έτσι που να μπορώ να κοιτάω το πρόσωπό του <<Άννα εσύ γιατί ποτέ δεν διεκδίκησες την θέση αυτή>> ρωτάει σιγανά <<Δεν ξέρω ποτέ μου δεν ήθελα κάτι παραπάνω μου αρέσει αυτό που κάνω και δεν ήθελα κάτι άλλο>> λέω απλά και ανασηκώνω τους ώμους μου. Με αγκαλιάζει πιο σφιχτά και εύχομαι να μπορούσε να σταματήσει ο χρόνος ακριβώς σε αυτή την στιγμή νιώθω σαν να ταιριάζουν τα σώματά μας μεταξύ τους. Εισπνέω απαλά το υπέροχο άρωμά του και κλείνω τα μάτια μου κουρνιάζοντας μέσα στην αγκαλιά του.