Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 31

Η υπόλοιπη εβδομάδα κύλησε ήρεμα μίλησα δυο φορές με την μητέρα για τις λεπτομέρειες του ταξιδιού και να με τώρα μόλις έχω τελειώσει τον πρωινό μου καφέ και ετοιμάζομαι να φύγω για το αεροδρόμιο. Είναι μόλις έξι το πρωί ακόμα αλλά χρειάζομαι σχεδόν σαράντα λεπτά για να φτάσω στο αεροδρόμια εάν φυσικά δεν έχει κίνηση και θέλω να έχω χρόνο να κάνω και μια βόλτα στα μαγαζιά πριν την επιβίβαση μας. Απ' ότι μου είπε η μητέρα μου έχει κλείσει πρώτες θέσεις στο αεροπλάνο και αυτό σίγουρα θα με βοηθήσει να χαλαρώσω λίγο ακόμα πριν πατήσω το πόδι μυ στο Σιάτλ. Η Μία είναι ήδη εκεί εδώ και δύο ημέρες έφυγε μαζί με τον Κρις και τους γονείς του και φυσικά τον Άλεξ. Μου λέει πως δεν έχει ξαναδεί τέτοιο σπίτι στη ζωή της ότι περνάει υπέροχα της φέρονται όλοι με αγάπη και ανυπομονεί να πάω για να μου τα πει και από κοντά. 

Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο σπίτι μήπως και έχω ξεχάσει κάτι ελέγχω και τα φώτα εάν είναι όλα κλειστά και παίρνω την τεράστια βαλίτσα μου μαζί με άλλη μια πιο μικρή με τα καλλυντικά μου και βγαίνω από το διαμέρισμά μου. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να διαλέξω για να πάρω μαζί μου οπότε τα πήρα όλα και μου ξεφεύγει ένα γελάκι αλλά το πνίγω καθώς την ώρα που ανοίγουν οι πόρτες του ασανσέρ για να μπω μέσα βγαίνει ένα ζευγάρι. Για το μόνο που ήμουν σίγουρη ήταν το φόρεμα που θα φόραγα σήμερα το βράδυ στην αλλαγή του χρόνου ήθελα να ήμουν όσο πιο όμορφη γινόταν και ήλπιζα να το πετύχαινα. Έβαλα τις βαλίτσες στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινήτου μου και μπήκα μέσα. Είχα επιλέξει να φορέσω ένα πλεκτό μακρυμάνικο φόρεμα με ζιβάγκο σε σκούρο πράσινο χρώμα και το είχα συνδυάσει με τις αγαπημένες μου σουετ μπότες Michael Kors. Αν και ήταν δεκάποντες δεν με ενοχλούσαν καθόλου φυσικά απέφευγα να τις φορέσω τόσες ώρες στο γραφείο καθώς φοβόμουν πως αργά ή γρήγορα θα με κούραζαν και έτσι τις φόραγα μόνο μια ή το πολύ δυο φορές το χρόνο. 

Έβαλα μπροστά το αμάξι μου και με προορισμό την I-87 S και στην συνέχεια την I-678 S προς το αεροδρόμιο. Αφού άφησα το αυτοκίνητό μου στην κατάλληλη θέση πάρκινγκ έβγαλα με προσοχή τις βαλίτσες μου και προχώρησα προς την είσοδο χάζεψα στα μαγαζιά για μια ώρα και τότε χτύπησε το κινητό μου ήταν η μητέρα μου <<Καλημέρα μαμά>> της λέω <<Άννα που είσαι εμείς ήμαστε στο χώρο του τσεκ ιν>> μου λέει ενώ ακούγονται διάφορες φωνές τριγύρω της <<Και εγώ εδώ είμαι έκανα μια βόλτα στα μαγαζιά σε λίγα λεπτά θα είμαι εκεί>> της απαντάω και προχωράω  για να περάσω τον έλεγχο επιβατών. Μετά από λίγα λεπτά μου επιτρέπουν να περάσω και παραδίδω την μεγάλη βαλίτσα μου ενώ την μικρότερη μαζί με την τσάντα μου θα την πάρω μαζί μου.  Προχωράω προς την πύλη μου και βλέπω τους γονείς μου να κάθονται στον ιδικό χώρο της πρώτης θέσης. <<Καλημέρα μαμά, μπαμπά>> τους λέω και τους φιλάω στο μάγουλο <<Ελπίζω να μην κουβάλησες και εσύ όπως και η μητέρα σου όλη την ντουλάπα σας>> λέει ο πατέρας μου και γελάει <<Όχι μπαμπά μόνο τα απαραίτητα>> του απαντάω και γελάω μετά από λίγα λεπτά ακούμε την αναγγελία της πτήσης μας και σηκωνόμαστε για να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο.