İstanbul'un işlek caddelerinin birinde küçük, şirin bir kahve dükkanı işleten Mayıs, kendi ekonomik özgürlüğünü kazanmak için mücadele ederken dükkanına kahve almak için gelen Şafak Milas ile yolları hiç beklemediği bir anda tekrar kesişir.
İstanbu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemsaye - Fısıltı
Hangi çiçekten çalıntıdır huyun?
Hangi ırmağın peşinde kaybolur güzün?
Çok yürüsem ormanında bulur muyum?
Hangi ceylanın gözünde saklıdır yüzün?
YAZARDAN NOT:
Kitapta geçecek bölüm isimleri, bölümü yazmaya başladığımda o an dinlediğim şarkının o anki sözleri olacaktır. Kitap boyunca bölüm adlarını bu şekilde koyacağım. Bölüm ile alakasız olabilir fakat ben bu şekilde ilerlemek istedim.
Ayrıca bölüm kartlarında kullanılan her fotoğraf, bölüm isminin yapay zekaya sorulmasıyla yapay zekanın oluşturduğu fotoğraflardır. Bu fotoğraflar da zaman zaman bölümle alakasız olabilecektir.
O zaman başlayalım, değil mi?
☂
Başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz.
☂
MAYIS
İnsan keyif aldığı şeylere tutunur. Kimisi kitapları sever, kimisi insanları, kimisi hayvanları, kimisi ise kahvelere hayrandır. Milyarlarca insan, hayata tutunmak için bileğine bir halat bağlar ve her halatın kendine özgü bir rengi, dokusu vardır. Her insanın kokusu farklıdır, her insanın bakışı özeldir. Biz insanlar yalnızca parmak izlerimizle ayrılmaz, aynı zamanda ruhlarımızı yaşattığımız şekilde de özelleşiriz. Duygular kimliklerimizi belirler; karakterlerimiz, çevremizin sınırlarını çizer ve sözlerimiz, çevremizi görünmez bir çemberin içinde tutar.
Kapımdan dükkanıma giren, kapı üzerindeki zili çaldıran herkese aynı davranırım. Hiçbir insanın aynı olmadığını bilerek ama kendi çizgimi koruyarak insanlara yaklaşırım. Kafeye her gün birbirinden farklı birçok insan girer. Sanırım gün içerisinde en keyif aldığım şey, insanları izlemek, onların üzerinde bıraktığım etkiyi hissetmektir.
Takvimler mayısın onunu gösterdiğinde ben yine her zamanki rutinimi gerçekleştirmek için dükkânın kepenklerini kaldırdım. Saat beş buçuktu ve hava çok karanlıktı. Yine de kulaklığımdan kulağıma ulaşan şarkı sayesinde havanın kasveti beni etkilemiyordu. Hafifçe dans ederek dükkânın kilidini açtım ve içeri girdim. Kapının üzerine asılı olan zil, ben kapıyı açınca çaldı.
Adım atar atmaz tezgâha doğru ilerledim ve ışıkları açtım. Üzerimdeki ince ceketi askılığa astıktan sonra kahve makinesini, ocağı ve fırını açtım. Önlüğümü giyip kahveyi demlemeye koyuldum. Kulaklığımı kulağımdan çıkarmamış, hareketli müziği kesmemiştim. Yerimde hafifçe dans ederek kahveyi demledim ve ardından poğaça hamurunu yapmaya koyuldum.
