İstanbul'un işlek caddelerinin birinde küçük, şirin bir kahve dükkanı işleten Mayıs, kendi ekonomik özgürlüğünü kazanmak için mücadele ederken dükkanına kahve almak için gelen Şafak Milas ile yolları hiç beklemediği bir anda tekrar kesişir.
İstanbu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cem Adrian, Perdenin Ardındakiler - Bu Gece Benimle Ölür Müsün?
Yaprak yaprak dökülür kalbimden sözlerim
Bu gece sus, bu gece konuşma
Yağmur yağmur ıslanır karşında gözlerim
Bu gece bana dokunma
☂
MAYIS
"Anlamadım canım?" Aysun Hanım, kafasının karıştığını belli eden bir yüz ifadesiyle bana baktı. Şafak ve Burçak'ın güldüğünü duydum ama çok kısa sürdü.
"Mercimek çorbası yapmış anneciğim. İçeriz değil mi sıcak sıcak?" Burçak'ın sesi eğlenir gibiydi.
"Hele bir durun da ben bir oturayım." Konuşan Sultan Hanımdı. Şafak, "Tabii babaanne, gel şöyle." deyip berjere onu oturttuğunda Yaz ayağa kalkıp Sultan Hanım'ın önünde durdu.
"Merhaba, benim adım Yaz. Elinizi öpeyim mi?" deyip Sultan Hanım'ın elini tuttu. Sultan Hanım, Yaz'a az da olsa tebessüm etti ve "Öp evladım." diyerek elini uzattı. Yaz elini öpünce uzanıp iki yanağına öpücük kondurdu. "El öpenlerin çok olsun, evladım." Baş örtüsünü düzeltip arkasına yaslandığında gözlerini bana çevirdi.
Aysun Hanım da bu sırada "Ben de bir oturayım." diyerek diğer berjere yöneldi.
"Ben bir çorba içeyim." Burçak, bir anda koluma girdi ve beni mutfağa doğru yönlendirmeye başladı. Bir elimi karnıma koyup ona eşlik ettim. Başka şansım yok gibiydi zaten. Yaz da benim ardımdan geldi çünkü Aysun Hanım'dan çekinmişti. Bakışlarından anlamak zor değildi.
Yaz, mutfak masasına oturdu ve bahçeye bakan pencerenin önünden dışarıyı seyretmeye başladı. Ben de bir kâse çıkartıp Burçak için çorba koydum.
"Kimsin?" Burçak bir anda omzumun ardında belirince korkuyla sıçradım. Şafak'ın ikiz kardeşi olmasına şaşırmıyordum gerçekten. Hareketleri de bakışları da ikizine ancak bu kadar benzeyebilirdi. "Abimin evinde ne işiniz var?" Soruyu eğlenir tonda sormuştu, bir art niyet aramadım ben de. Ona neden burada olacağımızı söylemeyecektim ama onun çorbasını ada tezgahına bıraktığımda bana merakla bakmaya devam ettiği için "Birkaç gün burada kalmamız gerekiyordu. Abin de sağ olsun, bize evini açtı." diyerek heyecanını yatıştırmaya çalıştım.
"Kalıcı değil misiniz yani?" diye sordu, çorbadan bir kaşık aldı. Hoşuna giden bir mırıltı çıkardı.
"Yok değiliz." Dudak büzdü. Yanakları al aldı. Gözlerine renkli eyeliner çektiği için Şafak gibi otuz yaşında göstermiyordu. Üzerindeki çiçekli elbise de onu genç göstermişti. Bir de bana ilk andan beridir sıcak bakışlar atması da onu benim için daha ılımlı bir insan yapıyordu.
