15 ☂ Oysa Kimse Gerçekten Sevmez Kimseyi

11.5K 876 92
                                    

Emre Aydın- Beni Vurup Yerde Bırakma

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Emre Aydın- Beni Vurup Yerde Bırakma

Bir tek şey var aslında

Eğer konuşabilseydim

"beni böyle bırakma"

Diye haykırmak isterdim

ŞAFAK

Babam öldüğünde üniversiteden yeni mezun olmuş, geleceğini tırnaklarıyla kazıya kazıya elde etmeye çalışan bir gençtim. Yirmi üç yaşındaydım. Daha çok gençtim. Yedi sene önce, ben babamı kaybetmeden önce, çok gençtim. Sonra o bir anda, hiç beklemediğimiz bir anda ölünce bir günde büyüdüm. Saniyeler içerisinde o genç Şafak'ı ardımda bıraktım. Annemi ayağa kaldırmak zorunda olan, ikizimi göğsümde uyutarak sakinleştiren bir adam oluverdim.

Hiç şikâyet etmedim. Bir kere bile isyan etmedim. Burçak her sıkıştığında korkmadan, çekinmeden bana gelsin diye onun kardeşi değil, abisi oldum. Annem benden çekinmesin, derdini babama anlattığı gibi bana da anlatabilsin diye evin bütün yükünü omuzlarıma aldım. Kendi hayallerimden vazgeçtim, babam oluverdim.

Babamın silüeti zihnimde belirince gözlerim doluyor ama. Ben, babam için hâlâ genç bir çocuğum çünkü. O beni genç bir çocuk olarak bıraktı ve ben onun için hiç büyümedim. Bu yüzden aklıma babam düştüğünde dizlerimin bağı çözülür. Başımı babamın dizlerine yaslayıp gökyüzünü izleyen beş yaşındaki Şafak'a dönüşmek isterim.

Ama olmayacak değil mi? Babam hiç gelmeyecek. Bir daha onun gölgesine sığınamayacağım.

Biliyorum, bir yerde yanlış yaptım. Mayıs, benimle bu yüzden konuşmuyor. Bir şeyler hayal ettiğim gibi olmadı. Belki haddimi aştım, belki ona yanlış bir söz söyledim. Bilmiyorum. Kendimi daha önce hiç böyle bir çıkmazda hissetmedim. Babam öldüğünde yapmam gerekenler belliydi. Bu yüzden bir kere bile tereddüt etmemiştim aldığım kararlarda ama şimdi boğulacak gibi hissediyorum.

Daha önce böyle bir çaresizlik tatmadım. Daha önce hiç bu kadar boğuluyormuş gibi hissetmedim. Daha önce hiç bu kadar içime kapanmak istemedim. Daha önce gözlerim, babam dışında bir sebepten dolayı dolmadı ama şimdi bıraksam kendimi, saatlerce ağlarım sanki. Kafam allak bullak. Ağlamanın bir çözüm olduğunu bilsem hiç düşünmeden dizlerimin üzerine çöker ve dakikalarca, saatlerce ağlarım.

Nerede yanlış yaptım? Gerçekten bilmiyorum. Sadece iyi olsunlar istedim. Sadece güvende hissetsinler istedim. Sadece Yaz'ın baba özlemini bir nebze bile olsa alabilmek için ona sarılmak istedim. Çünkü onu anlıyorum. Onun özlemi çok tanıdık. O dolan gözleri çok tanıdık çünkü benim de bazen, yüreğim ağırlaştığında öyle dolar gözlerim. Sadece iyi olsun istemiştim. Sadece yalnız hissetmesin istemiştim. Nerede yanlışım? Bilmiyorum, delireceğim ama bilmiyorum.

Onun Çatısının Altında (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin